25 Φεβ 2008

Mε αφορμή ένα mail...





Πριν απο λίγες μέρες, έλαβα ένα e-mail πρόσκληση σε μια κινητοποίηση που αφορούσε στο κλείσιμο της τηλεόρασης, για μια συγκεκριμένη μέρα. Αφού το διάβασα, κόλλησα στη λέξη "αντισταθείτε" που εμπεριείχε και σκέφτηκα αν πραγματικά εγώ θεωρώ ότι με το να κλείσει η τηλεόραση για μια μέρα ή για κάτι ώρες, θα αντισταθώ σε κάτι. Ε, λοιπόν, κατέληξα πως δεν το πιστεύω και θέλω να εξηγήσω εδώ το γιατί. Αυτή η πρόσκληση, μου θυμίζει κάτι ανάλογες που γινόταν κατά τη διάρκεια του πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Θα τις θυμάστε ίσως κι εσείς: "κλείστε τα φώτα των σπιτιών για 5 λεπτά", "φορέστε τις μπλούζες με το στόχο" κτλ κτλ. Όλα τα έκανα τότε, σας πληροφορώ. Και τα φώτα έκλεισα και το στόχο φόρεσα κι ότι άλλο πέρναγε απ' το μικρό μου χέρι το έκανα κι αισθανόμουν ότι προσφέρω κιόλας. Αλλά δεν ήταν έτσι. Γιατί γνώρισα ανθρώπους που άφησαν τα πάντα και πήγαν εκεί και πρόσφεραν επιτόπου. Περίεθαλψαν άτομα, βοήθησαν κόσμο να ξαναχτίσει τα σπίτια του, επισκεύασαν σχολεία κτλ. Όπως τώρα καλή ώρα, κάποιοι είναι στην καμένη Ζαχάρω και προσφέρουν χωρίς ν' ασχολείται και κανείς μαζί τους και χωρίς να θέλουν κι οι ίδιοι την προβολή. Αυτοί οι άνθρωποι θεωρώ ότι πράγματι αντιστέκονται. Με τη στάση τους, με το "είναι" τους, με τις επιλογές τους. Προσφέρουν το χρόνο τους και τον εαυτό τους. Εγώ σε τι θα αντισταθώ και σε ποιον θα προσφέρω κλείνοντας την τηλεόραση; Να μου ζητήσουν υπογραφές απ' το "Χαμόγελο του Παιδιού" ευχαρίστως να το προωθήσω παντού το θέμα τους και να κάνω και μια ωραία ανάρτηση (χωρίς φυσικά να έχω την ψευδαίσθηση ότι προσφέρω και τίποτα τρομερό, έτσι;), αλλά να μου ζητάνε να κλείσω την τηλεόραση, γιατί; Δεν την κλείνω δηλαδή όποτε γουστάρω κι απο μόνη μου, χωρίς να μου το πει κανείς; Ή στο χέρι μου δεν είναι να επιλέξω τι θα δω; Και να σας πω και τι μαύρη αλήθεια, σιγά μην φταίει η τηλεόραση μόνο για όλα τα δεινά μας. Εντάξει δεν είναι η καλύτερη που υπάρχει, δεν το συζητώ. Αλλά σ' αυτήν προβάλετται και το "10", κάνει κι ωραίες συνεντεύξεις ο Σταύρος Θεοδωράκης, μπορείς να παρακολουθήσεις και τη "Μηχανή του χρόνου", εξαιρετικά ντοκιμαντέρ άμα θες και γενικώς δεν έχει να προβάλλει μόνο σκουπίδια. Και σας το γράφω εγώ που διαβάζω απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου και τα γούστα μου όσον αφορά το θέατρο και τον κινηματογράφο, δεν τα λες και συνηθισμένα. Απλώς καταλαβαίνω ότι με το να δαιμονοποιούμε την τηλεόραση, χάνουμε το δάσος κοιτώντας ένα δέντρο. Αντιλαμβάνομαι τις καλές προθέσεις όποιων πήραν την πρωτοβουλία για κάτι τέτοιο, αλλά συγνώμη δεν μπορώ να συμμετάσχω. Ως μικρό αντί-δωρο όμως για την άρνησή μου, σας παραθέτω ένα αγαπημένο ποίημα του Μιχάλη Κατσαρού που νομίζω εξηγεί καλύτερα απο μένα, σε ποια πράγματα έχει νόημα ν' αντισταθεί κανείς: 



"Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει: καλά είμαι εδώ.
Αντισταθείτε
σ' αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι
και λέει: Δόξα σοι ο Θεός .
Αντισταθείτε στον περσικό τάπητα των πoλυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρεία εισαγωγαί- εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες
ατέλειωτες τις παρελάσεις
σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει
έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται
μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακείες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις
από γραφιάδες και δειλούς
για το σοφό αρχηγό τους.
Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών
σ' αυτούς που λένε λυρισμό
τα ωραία λόγια στα θούρια
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές
στον άνεμο
σ' όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ
αντισταθείτε.
Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την
Ελευθερία"




















23 Φεβ 2008

Who is she;








She's in my veins

Gold in my veins

She is my pain

And my joy

Time and again

Waxing or waning

I am insane

For la luna

Madame de la luna


When she is sleepy

She's creepy,

mysterious and wicked

When she is full

She is full of promise and joy

Beaming her smile

All the while

Across heaven's horizons

Weaving her dreams

Into hearts of lonely boys

But when i'm under the moon with you

I'm in heaven

When i'm under the moon with you

I'm in heaven


She'll bring out the killer

Bring out the lover


She loves a tyrant,

a pirate, a dreamer, a crook and a liar

A joker, a trickster, romancer, a dancer and fool

Cold as the frost but in her heart is a fire

Hanging around the dark throat of the night like a jewel

But when i'm under the moon with you

I'm in heaven

When i'm under the moon with you

I'm in heaven

Moon, moon, delirious moon

Alone in the blue

Like a silver balloon

Moon, moon, delirious moon

Dancing a waltz

To a lunatic's tune

Madame de la luna

Bewitching is she

I cannot live without her

She's scattering stars

Dancing with mars

Cheek to cheekWith la luna

Cheek to cheekWith la luna


Madame de la luna

She sings as she brings in the harvest

She pulls out her tongue

At the cruel ethiopian sun

When she's hiding

The dark can bring a terrible vengeance

A pounce in the shadows

A moment alone with a gun

Adrift on a sea of indigo silk

Passionate like an arabian torch

Enticing two lovers to jump off a bridge

Changing the man into the wolf

Sometimes she's a terrible flirt

Causing mischief and mayhem wherever she can

Sometimes she's a woman that hurts

Sometimes she is a man


Encouraging drunks to sing coarse serenades

Lighting the way for the young renegades

But when i'm under the moon with you

I'm in heaven

When i'm under the moon with you

I'm in heaven

She says better times are gonna come soon

Better times are gonna come soon

Trust in the moon

Trust in the moon


La luna...





"Madame de la Luna" by Marc Almond from album "Enchanted"





















 

Συστάσεις







Σκεφτόμουν πολύ τι να γράψω για να με περιγράψω και να σας υποδεχτώ, και κατέληξα πως τελικά όταν συστηνόμαστε, λέμε άχρηστα πράγματα και συνήθως προκαταβάλλουμε τους άλλους με τις ιδιότητες μας. Γιατί άλλο να σας γράψω ότι είμαι π.χ. εγκληματολόγος κι άλλο γυμνάστρια. Διάφορετικές εικόνες θα φέρω στο μυαλό σας, θέλοντας και μη κι άλλου είδους σκέψεις θα κάνετε για το ποιος είναι ο άνθρωπος πίσω απ' το κάθε επάγγελμα. Κι απ' την άλλη, το ότι κάνουμε μια δουλειά, σημαίνει πως είμαστε και η δουλειά μας; Άρα με ποια λογική, συστηνόμαστε και αμέσως λέμε πάνω σε τι ή με τι δουλεύουμε; Η δουλειά είναι μια απασχόληση, που μπορεί να μην επιλέξαμε καν αλλά να έτυχε. Δεν συμβαίνει στην περίπτωση μου, αλλά έτσι δεν είναι γενικώς; Κι οι σπουδές μας, μπορεί να έγιναν επειδή τυχαία περάσαμε σε μια σχολή ή επειδή το θέλαμε ή επειδή σκεφτήκαμε πως αυτή η δουλειά έχει φράγκα ή επειδή γουστάραμε να έχουμε εξουσία ή επειδή απλώς κάτι έπρεπε να σπουδάσουμε. Οπότε τι νόημα έχει να σας πω ότι σπούδασα αυτό κι αυτό και δουλεύω εκεί κι εκεί; Κανένα. Για μένα τουλάχιστον. Και το εννοώ. Δεν το κάνω εσκεμμένα για να σας εξάψω τη φαντασία. Ίσά ίσα γράφω, πιστεύω, πιο προσωπικά πράγματα για μένα όπως: ποιες είναι οι μουσικές που με καθορίζουν, με ποιες ταινίες τρελάθηκα, ποια βιβλία με συγκλόνισαν, σε ποιες αρχές πιστεύω. Πολύ πιο ουσιαστικά πράγματα δηλαδή από τα τυπικά που συνηθίζουμε στις συστάσεις μας, με τους άλλους. Γι' αυτό και το "χαίρω πολύ" θα σας το πω στην πορεία. Όταν πραγματικά θα το εννοώ και θα έχω κάποιο λόγο για να σας το πω. Αρκεί να έρθετε στο νησί μου. Εγώ πάντως θα περιμένω...



















Related Posts with Thumbnails