17 Απρ 2008

Ιαπωνική κουλτούρα- Μέρος πρώτο









Πριν κάποια χρόνια, άρχισα να μαθαίνω γιαπωνέζικα και να ονειρεύομαι τους κήπους του Κιότο, που λέγεται ότι είναι η πιο όμορφη περιοχή της Ιαπωνίας. Μετά από μία περίπου σαιζόν κι αφού ήξερα αρκετές λέξεις και φράσεις, αλλά δεν μπορούσα να γράψω ούτε ένα γραμματάκι (μήδε Katakana, μήδε Hiragana), κάποιος μου είπε το μυστικό. Ότι δηλαδή η ιαπωνική γλώσσα στην ουσία είναι παρακλάδι της κινέζικης (απ' αυτήν έχει δανειστεί τα ιδεογράμματα, μιας και δεν είχε δική της γραφή αρχικά) και σε καμία περίπτωση δεν φτάνει τον πλούτο και την σοφία της. Με χάλασε όλο αυτό και παράτησα τα μαθήματα και τα όνειρα ενός τέτοιου ταξιδιού. Μου έμεινε όμως το ενδιαφέρον για την ιαπωνική κουλτούρα κι έτσι τα χρόνια που ακολούθησαν παρακολουθώ ότι λέγεται και γράφεται σχετικά. Φυσικά ήμουν και στην εκδήλωση που έκανε πέρυσι το Bios, παρακολούθησα αρκετά επεισόδια απ' τη σειρά του BBC, Japanorama του Jonathan Ross και γενικώς το ψάχνω όσο μπορώ το θεματάκι. Έτσι είπα σήμερα, να σας αναφέρω μερικά απ' τα πράγματα που μου φαίνονται ενδιαφέροντα στην ιαπωνική κουλτούρα και χαρακτηρίζουν την κοινωνία αυτή. Καταρχήν η ενασχόληση των ανθρώπων με τα κόμικς (manga/anime), φτάνει σε όρια που εδώ δεν μπορούμε καν να φανταστούμε. Συλλέγουν κόμικς, κούκλες που απεικονίζουν ήρωες των κόμικς, φορούν στολές για να μοιάζουν με ήρωες των κόμικς, φλερτάρουν σαν ήρωες των κόμικς, ξοδεύουν κυριολεκτικά εκατομμύρια γιεν για να δημιουργήσουν την μεγαλύτερη δυνατόν συλλογή κτλ κτλ. Υπάρχει μάλιστα ειδική προσφερόμενη υπηρεσία στους εκεί οίκους ανοχής: να παίξεις το αγαπημένο σου κόμικ σε ηλεκτρονικό παιχνίδι, μαζί με την κοπέλα της αρεσκείας σου, που θα έχει ντυθεί ανάλογα, σε prive δωμάτιο. Μόνον αυτό! Όχι βέβαια πως αν θες και συνέχεια, δεν μπορείς να την έχεις αλλού, αλλά ως επι το πλείστον οι ενδιαφερόμενοι δεν προχωρούν τόσο πολύ... Οι άντρες και τα αγόρια μάλιστα που ασχολούνται ολημερίς κι ολονυχτίς με τα κόμικς, ονομάζονται otaku κι ενώ κάποτε ήταν εξόριστοι της ιαπωνικής κοινωνίας, τώρα μάλλον έχουν γίνει μόδα. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Normura Research Institute του Τόκιο, στην αγορά για την κουλτούρα του Otaku διακινούνται περισσότερα από 400 δις γεν ετησίως, δηλαδή περίπου 2.5 δις ευρώ. Αυτό, για να καταλάβετε τι έκταση έχει το "φαινόμενο".

Οι ακαδημαϊκοί λένε ότι το φαινόμενο otaku βασίζεται στην ανασφάλεια που νιώθει ο Ιάπωνας, γύρω από τον παραδοσιακό ρόλο του άντρα, σε μια χώρα όπου όλοι πιέζονται συνεχώς, να πετύχουν στο μοντέλο της μακροχρόνιας αποδοτικής εργασίας και της πυρηνικής οικογένειας. Και για να το λένε, κάτι θα ξέρουν. Έτσι, είναι συνηθισμένο να βλέπει κανείς άντρες που έχουν περάσει τα 30, να πίνουν τη μπύρα τους, παρέα με την πλαστική τους κούκλα, σε στέκια Izakaya (είδος μπαρ με σερβιτόρες- υπηρέτριες) και να ρωτούν τους διπλανούς τους πως τους φαίνεται η κούκλα τους. Πολλοί απ' αυτούς δεν έχουν αυτοκίνητο, αλλά η συλλογή τους από κούκλες κόμικς μπορεί να αξίζει ακριβώς όσο ένα τετράτροχο. Εννοείται ότι δύο φορές το χρόνο, συχνάζουν απαραιτήτως στα φεστιβάλ κούκλας που γίνονται στο Tokyo Big Sight. Σε μας βέβαια θα φάνταζε εφιαλτικό το να βρεθούμε στο δωμάτιο ενός τριαντάρη, περιστοιχισμένες από χιλιάδες κουκλάκια, αλλά εκεί όπως αντιλαμβάνεστε είναι εξαιρετικά συνηθισμένο πλέον. Για να πάρετε μια ιδέα, πριν σας αφήσω, (εάν δεν είστε ανήλικοι βεβαίως) παρακολουθήστε το video που υπάρχει στο http://www.guba.com/watch/2000916325. 'Εχει αναφορές και στην ταινία "Train man" (ο τίτλος στα γιαπωνέζικα είναι "Densha Otoko"), η οποία υποτίθεται αναφέρεται στην αληθινή ιστορία ζωής ενός otaku. Τα ξαναλέμε...


















Related Posts with Thumbnails