3 Ιουν 2008

Εντομοφαγία, μόδα, πείνα και υποκρισία!









Διαβάζω τον τελευταίο καιρό ότι έχει γίνει μεγάλη μόδα στη Νέα Υόρκη η εντομοφαγία και ότι συρρέει κόσμος στα εστιατόρια που σερβίρουν πατάτες σωταρισμένες σε φρέσκο βούτυρο, πασπαλισμένες με μαύρα μυρμήγκια και σκορπιούς με φρυγανισμένες γαρίδες και την ανάλογη καυτερή σάλτσα. 

Φυσικά, δεν μπορώ να πω ότι μου κάνει τρομερή εντύπωση, σαν γεγονός, πρώτον γιατί η εντομοφαγία υπάρχει απ' τα αρχαία χρόνια (όταν οι κυνηγοί θηραμάτων περνούσαν όλη τη μέρα τους στα δάση, κάτι έπρεπε να βρίσκουν εκεί να τρώνε), και δεύτερον γιατί από τρελές μόδες ο κόσμος, άλλο τίποτα. Υπάρχουν όμως κάποιοι παράμετροι στο όλο γεγονός που είναι αξιοπρόσεκτοι. 

Καταρχήν, να εξηγήσω ότι εγώ προσωπικά με το φαγητό, δεν έχω και τρομερές προκαταλήψεις. Σε όποια χώρα πάω, τιμώ την κουζίνα της, κι έχω φάει και το φιλετάκι μου από κροκόδειλο, που ήταν και νοστιμότατο. Αλλά στην Μπανγκόγκ, στην κινέζικη συνοικία, που είδα τα σουβλάκια από ακρίδες, ασιατικές κατσαρίδες, σκορπιούς, ταραντούλες και κάμπιες, δεν μπορώ να πω ότι μου ήρθε και τρελή επιθυμία να τα φάω, οπότε τα προσπέρασα όσο πιο γρήγορα μπορούσα. 

Ρωτώντας και συζητώντας, έμαθα ότι σε κάποιες περιπτώσεις, η εντομοφαγία, προέκυψε ως ανάγκη για λόγους επιβίωσης. Για παράδειγμα, επί κυριαρχίας των κόκκινων Χμερ που οι Βιετναμέζοι κρυβόντουσαν στα δάση για να επιβιώσουν , άρχισαν να τρώνε τους σκορπιούς κι από τότε τους έμεινε ως συνήθεια. Κι έχει σημασία να ξέρετε ότι τα έντομα βοήθησαν σε πολλές περιπτώσεις τον άνθρωπο να επιβιώσει, γιατί έχουν μεγάλη θρεπτική αξία: σε πρωτεΐνες, βιταμίνες και λιπαρά οξέα. 

Έτσι και οι Ιάπωνες τα κάνουν κονσέρβα, ειδικά τις νύμφες μεταξοσκώληκα, κάποια είδη κάμπιας και φυσικά τις ακρίδες, στη Νότια Αφρική απολαμβάνουν τερμίτες τηγανητούς με σάλτσα ντομάτας, στην Κίνα τιμούν τη σούπα σκορπιού, και το γιουβέτσι μυρμηγκιών, στην Καμπότζη έχουν μεγάλο σουξέ οι ταραντούλες καλαμάκι και στην Καλιφόρνια άμα κάνεις κέφι τρως και γλειφιτζούρι με γρύλο και σοκολάτα. 

Από αυτού του σημείου όμως, μέχρι να προβάλλεται η εντομοφαγία ως λύση για τα προβλήματα πείνας του Τρίτου Κόσμου, υπάρχει νομίζω μια τεράστια απόσταση. Το βρίσκω τρομερά υποκριτικό, να πετάμε δυστυχώς, καθημερινά φαγητό οι Δυτικοί και να προτείνουμε στην Αφρική, να στραφεί στην εντομοφαγία για να λύσει το πρόβλημα της. 

Δηλαδή άλλη λύση δεν υπάρχει, απ' το να μπουν οι άνθρωποι εκεί στη διαδικασία να τηγανίζουν κάμπιες; Να γίνουν επιχορηγήσεις σε συγκεκριμένες καλλιέργειες ας πούμε (γράφω το πρώτο και πιο απλό πράγμα που μου έρχεται στο νου), δεν το σκέφτηκε κανείς απ' τους ιθύνοντες που μελέτησαν το θέμα και κατέληξαν στην εντομοφαγία; Ή στραβός ειν' ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε, που λέει και η γνωστή παροιμία. 

Γι' αυτό την επόμενη φορά που θα απολαύσετε την τεκίλα σας, αυτή ξέρετε, με το σκουληκάκι στον πάτο, θυμηθείτε να θυσιάσετε κι ένα-δυό λεπτάκια απ' το χρόνο σας, κάνοντας κλικ στο http://www.thehungersite.com/. Είναι αναγνωρισμένο site, υπάρχει χρόνια και βασίζεται σε μιαν έξυπνη ιδέα: απαιτεί απ' όσους διαφημίζονται εκεί, για κάθε κλικ που γίνεται από επισκέπτη, να εξασφαλίζουν την τροφή ενός ανθρώπου, σε χώρες όπου το πρόβλημα της πείνας είναι τεράστιο. Μπορείτε δηλαδή απ' το σπιτάκι σας και την ωραία σας πολυθρόνα, να ταΐζετε καθημερινά έναν άνθρωπο σε ένα λεπτάκι. Ελπίζω να σας γίνει καθημερινή συνήθεια, γιατί είναι κάτι τόσο απλό και κυρίως περνάει από το δικό σας χέρι! Δεν χρειάζεται να ξοδέψετε ούτε ένα σεντς, αλλά μόνο ένα λεπτάκι απ' το χρόνο σας. Κι αν θελήσετε να ξοδέψετε κι άλλα λεπτάκια, θα δείτε ότι μπορείτε να κάνετε κι άλλα πράγματα. Αρκεί να ρίξετε μια ματιά πιο διεξοδική στο εν λόγω site. Άλλωστε, όπως συνηθίζω να λέω, δεν έχει πλάκα να ζει κανείς μόνο για την πάρτη του. Δε συμφωνείτε;


















Related Posts with Thumbnails