7 Ιουν 2008

Η σκύλευση ενός νεκρού







Αυτές τις μέρες, χάθηκα λίγο, παρακολουθώντας άναυδη, όπως ίσως και αρκετοί από σας, τα όσα επακολούθησαν της άγριας δολοφονίας του ηθοποιού Νίκου Σεργιανόπουλου. Δεν θα σταθώ όμως στο πως ένιωσα στο άκουσμα της είδησης και πως μου φάνηκαν οι αντιδράσεις του κόσμου, αλλά στο πως εισέπραξα εγώ τουλάχιστον, τις αναλύσεις ορισμένων ειδικών. Τέτοια αηδία είχα κάτι μήνες να νιώσω, για να καταλάβετε. Δεν μπορώ ακόμα να πιστέψω πως κάποιοι επαγγελματικοί σύλλογοι επέτρεψαν σε μέλη τους, δηλαδή σε ψυχιάτρους, δικηγόρους, ψυχολόγους κτλ, να βγαίνουν και να κάνουν αναλύσεις προσωπικότητας και να εκφέρουν κρίσεις για έναν άνθρωπο που πρώτον είναι νεκρός και δεύτερον δεν τον είχαν γνωρίσει καν, παρά μέσα απ' την οθόνη της τηλεόρασης ή μέσα απ' τους ρόλους συγκεκριμένων θεατρικών παραστάσεων. 

Λέει πουθενά σε όσα μαθαίνουν οι ψυχίατροι και οι ψυχολόγοι στις σχολές τους, ότι έχουν το δικαίωμα να κάνουν διαγνώσεις χωρίς να γνωρίζουν το άτομο στο οποίο αναφέρονται; Λέει πουθενά ότι δικαιούνται να αναλύουν τη σχέση του με την οικογένεια του δημοσίως, ειδικά τη στιγμή που η οικογένεια του τον πενθεί; Λέει πουθενά ότι δικαιούνται να κρίνουν την όποια προσωπική του ζωή; Ως τι άραγε; Ως αναμάρτητοι; Λέει επίσης πουθενά π.χ. στην νομοθεσία της χώρας, ότι οι δικηγόροι είναι το μέτρο της ηθικής όλων μας, άρα μπορούν και να χαράσσουν τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ διαστροφής και μη-διαστροφής; 

Γεμίσαμε αυτόκλητα μέντιουμ, ηθικοπλάστες, φωτεινούς παντογνώστες, αγανακτισμένους οικογενειάρχες, ψευδοεπιστήμονες και δεν συμμαζεύεται. Και τους δίνουν βήμα ορισμένοι, επικαλούμενοι την επαγγελματική τους ιδιότητα και τις "σπουδές" τους, για να μας πουν τις παρλαπίπες τους (συγνώμη κιόλας αγαπητοί αναγνώστες), περί ομοφυλοφιλίας, διαστροφής, σεξουαλικής παρέκκλισης και δεν ξέρω εγώ τι άλλο. Τους δίνουν βήμα για να βγαίνουν περίλυποι τάχα και να μιλούν για τα πάθη που καταστρέφουν τους ανθρώπους, να λένε ότι εκείνοι συμβούλευαν τον νεκρό και προσπαθούσαν να τον φέρουν στον ίσιο δρόμο (ως πρότυπα ηθικής πάντα), αλλά αυτός φευ καταστράφηκε όπως είναι αναμενόμενο για όσους περπατούν σε τέτοιους δρόμους, όπως για παράδειγμα ο συγχωρεμένος ο ...Ταχτσής! Μέχρι και την δολοφονία του Παζολίνι, θυμήθηκαν οι αθεόφοβοι για να στηρίξουν τα επιχειρήματά τους. 

Αιδώς Αργείοι!!! Ένας άνθρωπος έφυγε και μάλιστα με τέτοιο φριχτό τρόπο. Σωπάστε επιτέλους, αν δεν έχετε άλλου είδους συναισθήματα μέσα σας. Σωπάστε!!! Δεν αντέχουμε να σας βλέπουμε άλλο να σκυλεύετε ένα νεκρό!!!


*Η φωτογραφία είναι του Γιάννη Γωνιωτάκη και είχε δημοσιευτεί για πρώτη φορά στο περιοδικό MEN, τον Απρίλιο του 1998. http://www.men.gr/62/nikos/index.htm




















Related Posts with Thumbnails