21 Αυγ 2008

Ηλίας Κατσούλης-Αποχαιρετισμός...









Απόψε, πριν λίγες ώρες, έφυγε για το Μεγάλο Ταξίδι, ο στιχουργός Ηλίας Κατσούλης. Σ' έναν τέτοιο σεμνό άνθρωπο, ταιριάζει κι ένας εξίσου σεμνός αποχαιρετισμός. Σιωπή...



Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου


Ήθελα να 'μαι η αφή στην άκρη των δακτύλων σου
ό,τι αγγίζεις να 'χει κάτι κι από μένα
να 'μαι τη νύχτα η φωνή χαμένων φίλων σου
που λεν τραγούδια παλιά κι αγαπημένα


Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου


Ήθελα να 'μαι η σκιά στην άκρη των βλεφάρων σου
η μόνη λέξη στο παραμιλητό σου
να 'μαι η πρώτη ρουφηξιά απ' το τσιγάρο σου
κι η τελευταία η γουλιά απ' το ποτό σου


Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου


Θα 'θελα να 'μαι αστραπή που σβήνει μες στο βλέμμα σου
πάνω στο χέρι η τυχερή γραμμή σου
να 'μαι κρυμμένος πυρετός μέσα στο αίμα σου
για να ξυπνάω τις φωτιές μες στο κορμί σου


Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου


Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θαλασσινός





Με τα φτερά του έρωτα


Με τα φτερά του έρωτα
κι απόψε θα σ' αγγίξω
και μια βαθειά ραγισματιά
στον ύπνο σου θ' ανοίξω
κι όπως κοιμάσαι ήσυχη
χωρίς να σε ξυπνήσω
μες στα κλειστά σου βλέφαρα
θα μπω να ξενυχτήσω.


Κι άμα δε νοιώσεις τίποτα
και ήρεμα ξυπνήσεις
θα πει πως δε μ' αγάπησες
ούτε θα μ' αγαπήσεις.


Τους χάρτες των ονείρων σου
κρυφά θ' ακολουθήσω
και την κρυφή σου τη ζωή
θα παρακολουθήσω
κι όπως κοιμάσαι ήσυχη
δίπλα σου θα περάσω
σαν άνεμος νυχτερινός
και θα σε ξεσκεπάσω.


Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
Μουσική: Τάσος Γκρούς
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Λιδάκης





















19 Αυγ 2008

Chiho Aoshima - the artist





















Κανονικά, θα έπρεπε να κάνω ανάρτηση πρώτα για τον Takashi Murakami κι έπειτα για την Chiho Aoshima, αλλά ως γνωστόν τίποτα κανονικό δεν κάνω εγώ, οπότε ας ξεκινήσουμε απ' τη δεύτερη. Όσοι επισκέπτεστε καιρό το blog, ξέρετε ότι έχω ένα ενδιαφέρον για την ιαπωνική κουλτούρα, την ιαπωνική τέχνη κ.ο.κ. Εξ' ου και υπάρχουν δύο αναρτήσεις ήδη με τέτοιο θέμα. 

Σήμερα όμως ήθελα να σας παρουσιάσω τη δουλειά της Chiho Aoshima, που υπήρξε μαθήτρια του Takashi Murakami (θα μιλήσουμε και γι' αυτόν αναλυτικά σύντομα) και γεννήθηκε στο Τόκυο το 1974. Αν και πολύ νέα, η Αoshima έχει καταφέρει να γίνει παγκόσμια γνωστή για τα έργα της. Δουλεύει συνήθως σε μεγάλες κλίμακες και δικά της installation υπάρχουν στο μετρό της Νέας Υόρκης, του Λονδίνου κ.α. 

Έχει σπουδάσει οικονομικά στο πανεπιστήμιο του Hoshei, αλλά γρήγορα κατάλαβε ότι η κλίση της είναι στη ζωγραφική. Μαθήτευσε λοιπόν κοντά στον Takashi Murakami, που θεωρείται το νούμερο ένα της pop art στην Ιαπωνία και ξεχώρισε γρήγορα με την τεχνοτροπία και το προσωπικό της ύφος. 

Στη δουλειά της κυριαρχούν οι σουρεαλιστικές σκηνές, τα ονειρικά τοπία, οι γυναικείες μορφές, η φύση με την οργιώδη της βλάστηση, η θάλασσα με τα κύματα της, τα φίδια, οι δαίμονες κ.α. 

Η ίδια λέει σχετικά: "My work feels like strands of my thoughts that have flown around the universe before coming back to materialise." 

Μία απ' τις αγαπημένες μου παρουσιάσεις της πάντως, είναι η σειρά video εγκαταστάσεων "City glow" (http://www.youtube.com/watch?v=eXCG5n0MvGY&NR=1), που εκτέθηκε πρόσφατα στην Ουάσιγκτον και τώρα εκτίθεται στο Βανκούβερ του Καναδά. Όσοι έχετε λίγο χρόνο κάντε κλικ εδώ http://www.youtube.com/watch?v=2enywd5wkBU&feature=related και θα δείτε ότι πραγματικά αξίζει τον κόπο. 














13 Αυγ 2008

'Ε(κ)λειψη...







Εδώ σ' αγαπώ

Εδώ σ' αγαπώ.
Ο άνεμος ξεμπλέκεται στα σκοτεινά τα δέντρα.
Και φωσφορίζει η σελήνη στα ρέμπελα νερά.


Περνούν οι μέρες όμοιες η μια απ' την άλλη.
Διαλύεται η καταχνιά σε χορευτές φιγούρες.
Ένα γλαράκι ασημί ξεκρέμεται απ' την δύση.
Αραιά και που κάποιο πανί. Ψηλά, ψηλά τ' αστέρια.
Ή καραβιού μαύρος σταυρός.
Μόνος.
Καμιά φορά με βρίσκει η αυγή κι είναι υγρή ως και η ψυχή μου.
Ηχεί, αντηχεί η θάλασσα η αλαργινή.
Αυτό είναι λιμάνι.
Εδώ σ' αγαπώ.
Εδώ σε αγαπάω και μάταια σε κρύβει ο ορίζοντας.
Και σ' αγαπώ και ως μες τα πράγματα αυτά τα κρύα.
Συχνά πηγαίνουν τα φιλιά μου σε αυτά τα πλοία τα βαριά.
Πλοία που τρέχουν στο νερό για εκεί που δεν θα φτάσουν.
Και νιώθω να έχω ξεχαστεί σε τούτες τις παλιάγκυρες.
Κι οι μώλοι είναι πιο θλιβεροί όταν ποδίζει η νύχτα.
Και φθείρεται ανώφελα πεινώντας η ζωή μου.

Ό,τι δεν έχω αγαπώ.... Κι είσαι τόσο μακρυά.

Στα αργόσυρτα η ανία μου χτυπιέται δειλινά.
Μα η νύχτα φτάνει κι αρχίζει να μου τραγουδάει.




Με βλέπουν με τα μάτια σου τα πιο μεγάλα αστέρια.
Κι έτσι που σ' αγαπώ εγώ, στον άνεμο τα πεύκα
θέλουν με τις βελόνες τους να ψάλουν τ' όνομά σου.





Πάμπλο Νερούδα


















9 Αυγ 2008

Nιχάο Κίνα







Μιας που όλοι ζούμε αυτές τις μέρες τον παλμό των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου, τον απόηχο των διαδηλώσεων σε όλο τον κόσμο για το Θιβέτ και γενικώς τα βλέμματα είναι στραμμένα στην Ανατολή, είπα στην σημερινή ανάρτηση να γράψω μερικά πράγματα που έμαθα για την Κίνα, διαβάζοντας τις εφημερίδες αυτές τις μέρες, τα οποία και αγνοούσα εντελώς. Για να αρχίσουμε λοιπόν:
  • Η εκπαίδευση δεν είναι δωρεάν σε καμία βαθμίδα.
  • Από τις 12-13.30 ότι και αν συμβεί, οι Κινέζοι κάνουν διάλειμμα για φαγητό.
  • Το να κάνει κανείς μπάνιο το βράδυ στο σπίτι του, στοιχίζει πανάκριβα (για να έρθει το ζεστό νερό, πρέπει να φύγει το κρύο απ' τους σωλήνες όλων των διαμερισμάτων της πολυκατοικίας, πράγμα που σημαίνει ότι για ένα καυτό μπάνιο θα πληρώσει κανείς το νερό όλης της πολυκατοικίας).
  • Ένα καινούριο πουκάμισο στοιχίζει 2 ευρώ.
  • Η μαγειρική στο σπίτι είναι δύσκολη λόγω έλλειψης ηλεκτρικών συσκευών.
  • Οι Κινέζοι χαλαρώνουν σε βαθύ κάθισμα (όχι όρθιοι).
  • Ποτήρι με ποτό δεν παραγγέλνει σχεδόν κανείς (προτιμούν τα μπουκάλια ή βαρέλια μπύρας τα οποία αδειάζουν τόσο γρήγορα όσο γεμίζουν τα τασάκια).
Όλα τα παραπάνω τα αναφέρει η κυρία Αλεξάνδρα Τζαβέλλα στον Ελεύθερο Τύπο. Και συνεχίζουμε με το "Έθνος της Κυριακής " (3-8-2008):


  • 20 λεπτά στοιχίζει μια απλή διαδρομή στο μετρό.
  • Το 95% των Κινέζων ξέρει μόνο της εξής φράση στα αγγλικά: Welcome to Beijing.
  • Η Υπηρεσία Προπαγάνδας έχει τοιχοκολλήσει οδηγίες παντού με τις οχτώ ερωτήσεις που κρίνει ακατάλληλες να διατυπώσει ένας Κινέζος σε έναν ξένο επισκέπτη και αφορούν στα εισοδήματα των επισκεπτών, την ηλικία τους, τις πολιτικές και θρησκευτικές τους απόψεις, την διεύθυνση τους, το είδος της εργασίας τους και γενικότερα τη ζωή τους. Προφανώς βέβαια το πρόβλημα δεν είναι εδώ οι ερωτήσεις, αλλά οι απαντήσεις!

Ο "Κόσμος του Επενδυτή" και ο δημοσιογράφος Σέργιος Σοφικίτης αναφέρουν επίσης:
  • Στους Κινέζους αρέσει να φτύνουν παντού, να σηκώνουν τις μπλούζες τους για να δροσιστούν, να κλέβουν τη σειρά των άλλων, να καπνίζουν και να τζογάρουν συνεχώς.
  • Δεν βρίζουν όμως, δεν χειρονομούν και δεν κοιτούν τον συνομιλητή τους κατάματα.
  • Τα πλαστά χρήματα είναι αρκετά διαδεδομένα στην Κίνα.
  • Στους σταθμούς του μετρό ελέγχονται συνεχώς οι τσάντες και οι αποσκευές των ντόπιων γυναικών και αντρών απ' την Αστυνομία (αλλά όχι των τουριστών).
  • Μια μικρή διαδρομή με ταξί στοιχίζει περίπου ένα ευρώ, αλλά αν ο ταξιτζής δεν μπορεί να καταλάβει που θέλει να πάτε, απλούστατα δεν θα σας πάρει.
  • Οι κατάλογοι των περισσοτέρων εστιατορίων είναι γραμμένοι στα κινέζικα και δεν συνοδεύονται από φωτογραφίες.
  • Το να προσφέρει κανείς λουλούδια με λευκό περιτύλιγμα είναι μάλλον ατυχές, γιατί αυτό σηματοδοτεί το πένθος για τους Κινέζους.
Ο Παναγιώτης Τιμογιαννάκης γράφει για τα του κινηματογράφου:
  • Έχει απαγορευτεί δια βίου η είσοδος του Μπραντ Πιτ στη χώρα.
  • Στην Αντζελίνα Τζολί επιτρέπεται η είσοδος, αλλά η Λάρα Κροφτ δεν έχει παιχτεί ποτέ.
  • Ομοίως δεν έχουν προβληθεί τα: "Μπεν Χουρ", "Επτά χρόνια στο Θιβέτ", "Οι αναμνήσεις μιας γκέισας", "Ο πληροφοριοδότης", το "Κουντούν" κ.α.

Η λογοκρισία δε όσον αφορά το Ίντερνετ είναι απίστευτη και βέβαια δεν επιτρέπεται η πρόσβαση σε ιστοσελίδες όπως αυτή του Google, του YouTube, του Flickr, της Wikipedia, του ΒΒC κ.α., για λόγους προστασίας της κινέζικης κουλτούρας.

Και... όσον αφορά τις προλήψεις, οι Κινέζοι δεν θέλουν να βλέπουν μπροστά τους τον αριθμό 4, επειδή ο ήχος του θυμίζει την κινέζικη λέξη για τον θάνατο (βλ: ρεπορτάζ της Κατερίνας Παπανικολάου στον "Ελεύθερο Τύπο", 03-09/08/2008). Έτσι, δεν υπάρχει τέταρτος όροφος συνήθως στις πολυκατοικίες, ούτε διαμέρισμα με αριθμό 4 (κι αν υπάρχουν πωλούνται κοψοχρονιά). Εννοείται ότι αν κάποιος χρησιμοποιήσει τον αριθμό 4 σε δώρο γάμου κτλ, θα θεωρηθεί ότι δεν γνωρίζει από κανόνες καλής συμπεριφοράς. Με τον αριθμό 8 όμως δεν έχουν κανένα πρόβλημα και τον θεωρούν πολύ τυχερό, μιας και είναι γι' αυτούς συνώνυμο της ευημερίας. Κλείνουν τις συμφωνίες τους την όγδοη μέρα του μήνα, μένουν σε ξενοδοχεία που το νούμερο του δωματίου συμπεριλαμβάνει τον αριθμό 8 ακόμα κι αν πρόκειται να πληρώσουν κάτι παραπάνω και βεβαίως είναι ιδιαίτερα ευτυχισμένοι που οι Ολυμπιακοί Αγώνες τους διεξάγονται φέτος, το 2008!



















4 Αυγ 2008

Γιάννης Κόντος: Φωτογράφος του κόσμου











Όσοι διαβάζετε καιρό αυτό το blog, θα ξέρετε ήδη πως κατά διαστήματα λίγες γραμμές αφιερώνονται σε πρόσωπα που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με γοητεύουν με τη δουλειά τους ή με τη στάση ζωής τους. Η σημερινή ανάρτηση λοιπόν, αφορά ακόμα έναν άνθρωπο που θαυμάζω και παρακολουθώ την πορεία του όσο μπορώ. Μερικοί, ίσως θα έχετε προσέξει ένα link που έχω για κείνον στο blog. Όσοι όχι, είναι ευκαιρία να το προσέξετε τώρα, μιας και ο Γιάννης Κόντος έχει ταξιδέψει σ' όλο τον κόσμο καλύπτοντας με τη φωτογραφική του μηχανή, τα πιο σημαντικά γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας μας, έχει τιμηθεί με πάμπολλα βραβεία, θεωρείται ένας απ' τους δώδεκα καλύτερους φωτογράφους της γενιάς του και δεν σταματά να μας εκπλήσσει με τις ιδιαίτερες εικόνες που αποτυπώνει. Παραθέτω λοιπόν εδώ το βιογραφικό του και σας προτείνω να ρίξετε μια ματιά στο site του (http://www.yanniskontos.com/website2.html), για να καταλάβετε περισσότερα. Πιστέψτε με, θα "ξοδέψετε" αρκετό χρόνο εκεί...




Ο Γιάννης Κόντος γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1971. Σήμερα είναι ελεύθερος επαγγελματίας (freelance) φωτοειδησεογράφος. Συνεργάτης των διεθνών Γαλλικών πρακτορείων SYGMA (1998-2000) και GAMMA (2001-2002) αλλά και του Αμερικανικού POLARIS IMAGES μέχρι σήμερα, ταξιδεύει για μεγάλο χρονικό διάστημα καλύπτοντας τα σημαντικότερα γεγονότα σε όλο τον κόσμο.Πιο συγκεκριμένα έχει καλύψει τους πρόσφατους πολέμους στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και το Κόσοβο, την Οκτωβριανή επανάσταση στην πρώην Γιουγκοσλαβία το 2000 αλλά και την πτώση από την εξουσία του Slobodan Milosevic, τους καταστροφικούς σεισμούς στην Τουρκία το 1999, τις διαδηλώσεις κατά της παγκοσμιοποίησης στην Γένοβα το 2001, τις πολεμικές συρράξεις για το διαφιλονικούμενο Κασμίρ στα σύνορα Ινδίας-Πακιστάν το 2002, την αποχώρηση των Ισραηλινών στρατευμάτων από τον Νότιο Λίβανο το 2000, την κρίση των πυραμίδων στην Αλβανία το 1997, τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, το μεταναστευτικό πρόβλημα στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού, την κηδεία του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β’ και τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Λονδίνο τον Ιούλιο του 2005.Ακόμη δεκάδες πολύμηνες αποστολές για θέματα που άπτονται της σύγχρονης ειδησεογραφίας στα "θερμότερα" μέρη του πλανήτη όπως: την Παλαιστίνη, την Αίγυπτο, την Ιορδανία, το Πακιστάν, το Αφγανιστάν, την Π.Γ.Δ.Μ., την Ιαπωνία, την Δυτική Σαχάρα, την Βόρεια Κορέα, το Ιράν και τη Σιέρα Λεόνε. Παράλληλα με την επαγγελματική του δραστηριότητα παρακολουθεί μεταπτυχιακές σπουδές στο τομέα της φωτοειδησεογραφίας στο πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου.
Δημοσιεύσεις: Φωτογραφίες, κείμενά του αλλά και συνεντεύξεις του έχουν δημοσιευθεί στα μεγαλύτερα ξένα ειδησεογραφικά έντυπα όπως: Time, Newsweek, Life, The New York Times, US News & World Report, Smithsonian Magazine, People, Columbia Journalism Review, Stern, Der Spiegel, Focus, Nouvel Observatuer, Paris Match, L’Express, Figaro magazine, Le Monde, Liberation, Le Figaro, The Independent, The Sunday Times Μagazine, The Observer, GEO, L' Espresso, Panorama, La Republica, El Pais κ.α.

















Related Posts with Thumbnails