29 Οκτ 2008

Δυο σκέψεις που συναντήθηκαν στον " Έρωτα "








ΕΡΩΤΑΣ

«Όλη τη νύχτα πάλεψαν απεγνωσμένα να σωθούν απ' τον εαυτό τους»

να γίνω άλλος μέσα από σένα, να γδυθώ εμένα μαζί με τα ρούχα μου, να φορέσω εμένα με κάτι από σένα

Να σε μάχομαι στα ίσια, δεμένη απάνω σου, διαλύοντας το "εγώ" μου στο "εσύ", να σου κλέβω ανάσες, για να γεννιέμαι ξανά

«δαγκώθηκαν, στα νύχια τους μείναν κομμάτια δέρμα, γδαρθήκανε»

σύγκρουση, πόνος, εγωισμός, πώς θα σε φορέσω αν δε σε γδάρω πρώτα;

Να με κατέχεις, έτσι όπως ποτέ δεν με κατείχαν… Τα νύχια μου να γράφουν το "σε θέλω"! Να με τρως και να σε κομματιάζω.

«σαν δυο ανυπεράσπιστοι εχθροί, σε μια στιγμή, αλλόφρονες, ματωμένοι»

αβοήθητος μπροστά στον έρωτα, βλάκας, χλεύη των φίλων, ναι! εχθροί όμως ή.. μαζί;

Χωρίς άλλοθι, χωρίς δικαιολογίες, γυμνοί από λογική και σωφροσύνη, απέναντι, αντίθετοι, ανόμοιοι, μα και μαζί. Μαζί σου Αίμα μου!

«βγάλανε μια κραυγή»

εμείς, μ' ακούς;

Στα μάτια κοίτα με! Στα μάτια… Τώρα!

«σαν ναυαγοί, που, λίγο πριν ξεψυχήσουν, θαρρούν πως βλέπουν φώτα»

αναλαμπή, λίγο πριν σε χάσω, βλέπω τον παράδεισό μας - εσύ;

Κράτησε με! Σώσε με! Θα βυθιστώ μαζί σου. Δεν υπάρχει τόπος που να θέλω να υπάρξω Δίχως Σου…

«κάπου μακριά.»

όσο μακριά, μπορώ ναρθώ, εσύ μου το μαθες

Αφού εγώ θα είμαι εκεί, κι εσύ εδώ…

«Κι όταν ξημέρωσε, τα σώματά τους σα δυο μεγάλα ψαροκόκκαλα»

τι να μείνει άραγε από μας - σε ένα, δύο, δέκα χρόνια;

Δεν με νοιάζει το "μετά". Ο χρόνος μου τελειώνει ήδη… Έζησα!

«ξεβρασμένα στην όχθη ενός καινούργιου μάταιου πρωινού»

μία ανάμνηση ένα σκοτεινό πρωινό του Νοέμβρη; ή αυτό το φορεμένο "εμένα με κάτι από σένα";

Στη Μνήμη μου κοιμάσαι πάλι… Μέσα Μου. Δεν θέλω να ξέρω τίποτα…



Οblivion-Madame de la Luna



Υ. Σ.
έρωτας, πόνος, χαρά, εγώ, εσύ.. μέσα μας, δίπλα μας, γύρω μας.. τα βιώνουμε ωστόσο ο καθένας διαφορετικά. η "γνωριμία" μέσα από τα λόγια μας - έστω μέσω της μπλογκόσφαιρας - μας παρότρυνε να μοιραστούμε σκέψεις, συναισθήματα, συνειρμούς.. κι αυτή η αλληλεπίδραση μας έσπρωξε σε μια κοινή ανάρτηση, με την ελπίδα το "δύο" να είναι πιο όμορφο από το "ένα". εκεί άλλωστε οδηγηθήκαμε διαβάζοντας τους στίχους του Τάσου Λειβαδίτη που στάθηκαν η αφορμή για αυτή την ανάρτηση..





















42 σχολια:

βιολιστης στη στεγη είπε...

Οταν τα "δύο" γίνονται "ένα", ναί, είναι καλύτερα...

thesikaleon είπε...

και τρία, και τέσσερα, και...

Unknown είπε...

πολύ όμορφη συνύπαρξη. γεμάτη έμπνευση και εικόνες...

:)

φιλιά βρόχινα...

Artanis είπε...

Ωραίος "ο έρωτας" του Λειβαδίτη...
Υπέροχα λόγια...
ΜΟυ έχει "μιλήσει" αυτός ο ποιητής...
Καλό σου βράδυ, Φεγγαροκυρά μου...
Σε φιλώ...

. είπε...

Υπέροχος ο λόγος σου!
Ναι,αυτό είναι έρωτας!
Εγώ σου, Εσύ μου!

γιωργος είπε...

....ελεος!!!

γιωργος καππα

Το Ψωλικό Εξπρές είπε...

αγαπημένος ο Λειβαδίτης....

να έχεις ενα ησυχο βράδυ!!
το δικό μου μόλις το ομορφυνες!

Γεφυριστές είπε...

Καλησπέρα Κυρά του Φεγγαριού,
αν και είμαι κομμάτια από μια εξαιρετικά κοπιαστική μέρα, προτίμησα να blogάρω a la Luna γιατι τους στίχους με τους οποίους μας πυροβόλησες τους έχω κάποτε ζωγραφίσει...
Επί του παρόντος, ευτυχώς, "Δεν υπάρχει τόπος που να θέλω να υπάρξω Δίχως Σου…"
Σε ευχαριστώ για το εξαιρετικό ανάγνωσμα.

Madame de la Luna είπε...

Οblivion, για σένα το πρώτο σχόλιο... Σ' ευχαριστώ για την ωραία συνεργασία. Η ιδέα σου γι' αυτή την κοινή ανάρτηση, μου έδωσε μεγάλη χαρά. Ελπίζω να ξέρεις πόσο σε εκτιμώ και σε σέβομαι. Ε; Να 'σαι καλά λοιπόν και να 'χεις πάντα λόγους για να χαμογελάς...

Madame de la Luna είπε...

Και μιας και μιλάω για ωραίες συνεργασίες και ενδιαφέρουσες συνυπάρξεις στην μπλογκόσφαιρα, να ευχαριστήσω και τον Thesikaleon, για την πρόσκληση που μου έκανε εδώ και λίγο καιρό, να μετέχω κι εγώ στο ιστολόγιο του.
"Είναι ωραία στον Παράδεισο" Thesikaleon. Κι ο χαμένος ως γνωστόν, τα παίρνει όλα!


Και βέβαια τον ΝικΝικ, που μαζί του μοιράζομαι τις "Γυμνές Σκιές" και στον οποίο κυρίως οφείλεται, ότι καλό βλέπετε στο προαναφερόμενο blog.
ΝικΝικ ξέρεις εσύ... Ένα ευχαριστώ δεν φτάνει... Χαίρομαι πολύ πάντως, που αφήνουμε κομμάτια απ' την καρδιά μας εκεί μέσα. Κι ας είναι τα δικά μου ίσως, πιο Σκοτεινά...

Ανώνυμος είπε...

Χαμογελώ με ένα βλέμμα που τρώει τις αλήθειες και καταπίνει λαίμαργα τα λόγια του έρωτα

Καλησπέρα μετά από καιρό

Μαρια Νικολαου είπε...

σύγκρουση, πόνος, εγωισμός, πώς θα σε φορέσω αν δε σε γδάρω πρώτα



Δεν χρειαζεται να τον γδαρεις για να τον φορεσεις..
Φορα το βαθος των ματιών του..
Μολις το νιωσεις να σε διαπερνα κανε το..
Ειναι αλλη αισθηση..

lakis είπε...

Υπέροχη ανάρτηση. Ένας διάλογος ύμνος στον έρωτα και τη ζωή. Μέρα καλή

Marianthi Christofidou είπε...

να φορέσω εμένα με κάτι από σένα... στον έρωτα, είναι μεγάλο πράγμα να μπορείς να φοράς εσένα με κάτι από εκείνον κι όχι να γίνεσαι εκείνος...
καλημέρα!

νατασσΆκι είπε...

Δεν το είχα δει από χθες, αλλά συμπέσαμε στον ποιητή...
:)

Φυσικά, το δικό σου κείμενο είναι εξίσου υπέροχο με το ποίημα :)

Καλό απόγευμα, τρυφερή κυρά :)

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Γοητεία και μυστήριο...
Αυτές οι δυο λέξεις καρφώθηκαν στο μυαλό μου και όσο περιδιάβαινα το ιστολόγιό σου τόσο πιο ξεκάθαρο γινόταν...
Αυτές οι δυο λάξεις είσαι εσύ,
αφού καμμάτια της ψυχής σου αποτυπώνονται στις γειτονιές σου...

Ο Λειβαδίτης αγαπημένος...
φαίνεται κι απ'το blog μου.

Ο έρωτας...

Ενα αχ...

Και μια φράση, για μένα πολύ ουσιαστική και απόλυτα ποιητική,

"Η άνοιξη του άλλου εντός μου"

(Στέλιος Ράμφος)

Ένα όμορφο βράδυ κυρά του φεγγαριού
Σε ευχαριστώ για την ομορφιά...

Artanis είπε...

Φεγγαροκυρά μου καλησπέρα...Έχεις προσκληση για παιχνίδι...
Σε φιλώ...

SDRyche είπε...

Ααχ, αυτός ο άτιμος (με την καλή έννοια) ο Λειβαδίτης..
Πόσες διαφορετικές εικόνες μπορεί να δώσει στον καθένα με λίγους μόνο στίχους!
Πολύ όμορφη συνεργασία.
Καλό βράδυ.

oblivion είπε...

να'μαι κι εγώ.. σε ευχαριστώ κι εγώ για τη συνεργασία, χαίρομαι που κατέληξε έτσι όμορφα.. η εκτίμηση είναι αμοιβαία και - πού ξέρεις - μπορεί να ξαναέχουμε έμπνευση για κάτι αντίστοιχο στο μέλλον! :) νάσαι καλά! σας χαιρετώ όλους και χαίρομαι για τη θετική ανταπόκριση, επί της ουσίας δε θέλω να πω κάτι άλλο, νιώθω ότι τα είπαμε όλα με το ποστ!

Madame de la Luna είπε...

Καλώς ήρθες "βιολιστή στη στέγη". Η αλήθεια είναι ότι ένα βιολί να παίζει θα ήταν ότι καλύτερο γι' αυτή την ανάρτηση, αλλά δεν αξιώθηκα ακόμα ν' ασχοληθώ σοβαρά με τα της μουσικής στο blog. Επιφυλάσσομαι όμως... Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο. Θα τα λέμε...


Thesikaleon... "Today I introduced myself
To my own feelings
In silent agony, after all these years
They spoke to me... after all these years..."
Y. Σ. "Feel my heart burning
Deep inside... yearning
I know it is coming..."

Madame de la Luna είπε...

Νεράιδα μου, σ' ευχαριστούμε... Οι εικόνες, είναι ο τρόπος μου να βάζω τάξη στο χάος του μυαλού. Δεν πιάνει πάντα το κόλπο, αλλά προσπαθώ. Φιλιά!

Artanis, είδες πως συνδέονται τελικά οι ζωές μας, με συγκεκριμένα ποιήματα; Δεν είναι τίποτα τυχαίο. Κι εγώ σε φιλώ!

Ανασαιμιά, ακολούθησα τον Oblivion. Εκείνος χάραξε τα ίχνη... Τι όμορφο αυτό: "Εγώ σου, Εσύ μου!" Αχ...

Madame de la Luna είπε...

Γιώργο Κάππα, λυπάται κανέναν μας, ο Έρωτας; Για σκέψου το. Καλησπέρα αδερφούλη.

Anypopti, πρόταση του oblivion. Συμφώνησα αμέσως αν και είχαμε κι άλλες επιλογές. Χαίρομαι που κάτι όμορφο βρήκες εδώ να σου φτιάξει τη διάθεση. ;) Δεν μας συμβαίνουν αυτά συχνά.

Αλέκα, έχεις παρατηρήσει πόσα κοινά στοιχεία βρίσκουμε οι δυό μας τον τελευταίο καιρό; Το σκεφτόμουν χτες... Καλησπέρα. Σ' ευχαριστώ κι εγώ!

Madame de la Luna είπε...

freedula, όντως μου έλειψε η παρουσία σου εδώ. Αλλά κι εγώ σιωπηλά πέρασα. Δεν ήμουν σε φάση... Φιλί όμως, μπορώ να στείλω. Φιλί λοιπόν...

Μαρία μου, τελικά σας μπερδεψαμε γλυκά με τον oblivion. Δικός του ήταν αυτός ο στίχος. Αλλά μου άρεσε ότι έγραψες. Αυτό εννοούσα κι εγώ, μ' έναν άλλο μου στίχο εδώ... Θα καταλάβεις εσύ.

Λάκη Φουρουκλά, σ' ευχαριστούμε πολύ. Το να συνυπάρχεις με κάποιον, έστω και διά του λόγου, για μια στιγμή, για μιαν ανάρτηση, δεν είναι λίγο. Ειδικά σε τέτοιους καιρούς, που τα προβλήματα επικοινωνίας είναι τόσο έντονα. Καλησπέρα.

Madame de la Luna είπε...

Manani Pitsidou κι εσύ στιχο του oblivion ξεχώρισες. Αλλά έγραψες κάτι, που το πιστεύω εδω και πολλά χρόνια. Κανένας δεν πρεπει να γίνεται κέντρο της ζωής μας. Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι συνύπαρξης, πολύ πιο όμορφοι... και λιγότερο αυτοκαταστροφικοί. Καλησπέρα.

Νατασσάκι, ναι; Θα έρθω να δω! Δεν πρόλαβα τίποτα αυτές τις μέρες. Γενικώς έχασα πολλά επεισόδια. Σ' ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια! Θα τα πούμε εμείς...

Madame de la Luna είπε...

Ιππολύτη καλώς ήρθες... Και μου έγραψες τόσο όμορφα πράγματα... Αλήθεια δεν ξέρω αν τα αξίζω, αλλά σ' ευχαριστώ! Δεν μου 'χουν ξαναπει τόσο ανοιχτα νομίζω γνωμη, για το τι εισπραττουν απ' τη Madame de la Luna. Το εκτιμώ λοιπόν, πολύ, αυτό που έκανες. Αλήθεια. Θα έρθω να τα πούμε... Μου αρεσε κι αυτός ο στίχος, που δεν ήξερα...

Artanis, πάντα με σκέφτεσαι. Σ' ευχαριστώ. Θα περάσω, αλλά δεν ξέρω αν θα παιξω. Είμαι κάπως αυτόν τον καιρό... Θα δω και θα σου πω. Φιλί.

Madame de la Luna είπε...

SDRyche...

"Κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον
είμαστε κιόλας νεκροί".

Σ' ευχαριστούμε! Καλό ξημέρωμα...



Oblivion, χαρά μου να επαναλάβουμε την συνεργασία μας... Φιλι!

Artanis είπε...

Καλό μήνα Φεγγαροκυρά μου...Φιλιά πολλά...

saltatempo είπε...

Στον πληθυντικό αριθμό
βρίσκεται το μυστικό
εκεί που εκτίθεσαι, στη ζωή
στη καθημερινότητα που κρύβει λούκια
και είναι ανέραστη και εσύ πρέπει να πάρεις
το ρίσκο να πεις το σ΄ αγαπώ.
Προχώρα!!!

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΔΗΜΗΤΡΗΣ.

βιολιστης στη στεγη είπε...

Δεν σου χρειάζονται φιλοφρονήσεις, αλλά θα το πώ: Μουσική ακούγεται έτσι κι' αλλιώς στις αναρτήσεις σου...

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Κυρά του φεγγαριού,

λιθοβόλισες το θάνατο!

Πύρινη επίσκεψη

Ανώνυμος είπε...

Πως το έγραψες; Μαζί σου Αίμα μου!

Επειδή είσαι η πιο όμορφη γυναίκα που είδα στη ζωή μου

Poison

Your cruel device
Your blood, like ice
One look could kill
My pain, your thrill
I want to love you but I better not
Touch (dont touch)
I want to hold you but my senses
Tell me to stop
I want to kiss you but I want it too
Much (too much)
I want to taste you but your lips
Are venomous poison
Youre poison running through my
Veins
Youre poison, I dont want to
Break these chains
Your mouth, so hot
Your web, Im caught
Your skin, so wet
Black lace on sweat
I hear you calling and its needles
And pins (and pins)
I want to hurt you just to hear you
Screaming my name
Dont want to touch you but
Youre under my skin (deep in)
I want to kiss you but your lips
Are venomous poison
Youre poison running through my veins
Youre poison, I dont wanna
Break these chains
Poison
One look could kill
My pain, your thrill
I want to love you but I better not
Touch (dont touch)
I want to hold you but my senses
Tell me to stop
I want to kiss you but I want it too
Much (too much)
I want to taste you but your lips
Are venomous poison
Youre poison running through my
Veins
Youre poison, I dont wanna
Break these chains
Poison
I want to love you but I better not
Touch (dont touch)
I want to hold you but my senses
Tell me to stop
I want to kiss you but I want it too
Much (too much)
I want to taste you but your lips
Are venomous poison, yeah
I dont want to break these chains
Poison, oh no
Runnin deep inside my veins,
Burnin deep inside my veins
Its poison
I dontt wanna break these chains
Poison

day-dreamer είπε...

Είδα πολλά κι άλλα πολλά
μες στη ζωή την ταξιδεύτρα
Είπα κι εγώ το σ' αγαπώ
αχ τι καημός μα βγήκα ψεύτρα
Κι είπα ξανά φτάνει ως εδώ
μόνη θα ζω κι ας με ματώνει
κι όσο που είχα γιατρευτεί
ήρθες εσύ ήρθες εσύ

Να μ' αγαπάς να 'σαι καλός
να μ' αγαπάς να μη με κρίνεις
Ένας μικρός να 'σαι Θεός
όταν με τρως κι όταν με πίνεις
Να μ' αγαπάς να 'σαι παιδί
να μ' αγαπάς σαν τη ζωή σου
Να 'σαι φωτιά να 'σαι βροχή
όσο κορμί τόσο ψυχή


Είδα πολλά κι άλλα πολλά
μες στη ζωή την ξελογιάστρα
Το ριζικό μου για να βρω
του ταξιδιού άναψα τ' άστρα
Μοίρα σκληρή άγριος καιρός
κρύψαν το φως χάθηκε η μέρα
Ψάχνω στεριά ψάχνω νησί
κι ήσουνα εσύ ήσουνα εσύ



Φιλάκια Φεγγαρένια μου!

Χαρά είπε...

υπέροχο! η καταξίωση του έρωτα. η υπέρβαση του εγώ. θα πίνεις νερό από το στόμα του άλλου, να τον αγγαλιάζεις σαν να αγγίζεις άνθρωπο για τελευταία φορά. και πάλι μπράβο για την ανάρτηση. θα την κρατήσω να την έχω :)) ωραίο υλικό για ρομαντικούς.... :))

Madame de la Luna είπε...

Αrtanis καλό μήνα, έστω και λίγο καθυστερημένα...


Saltatempo... το χω ξαναβάλει σε σχόλιο, αλλά δεν πειράζει. Έτσι κι αλλιώς ισχύει πάντα:

"Ο έρωτας,
όνομα ουσιαστικόν,
πολύ ουσιαστικόν, ενικού αριθμού,
γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού,
γένους ανυπεράσπιστου.
Πληθυντικός αριθμός οι ανυπεράσπιστοι έρωτες"

Είμαι υπέρ της...έκθεσης. Γενικώς.


Βιολιστή στη στέγη, σ' ευχαριστώ... Καμιά φορά λέω "ακούω την αγάπη... μα δεν ακούω τις σκέψεις μου". Σήμερα τις ακούω. Κι ας μην βγαίνει τίποτα. Η μουσική τους είναι ένα θλιμένο adaggio...

Madame de la Luna είπε...

Προμηθεύς δεσμώτης... Μακάρι. Αλλά δεν πιστεύω στα εύκολα. Πέρασε ο καιρός της αθωότητας ας πούμε... Καλημέρα.


Ανώνυμε οι Άντρες με το Α κεφαλαίο και όχι μόνο... δεν κρύβονται πίσω απο τέτοια υπαινικτικά σχόλια. Γι' αυτό θα σου πρότεινα να πάρεις το κουβαδάκι σου και να πας σε άλλη παραλία. Εδώ δεν σε παίρνει.


Day-dreamer απ' αυτό το τραγούδι πάντα ξεχώριζα τον στίχο: "να μ' αγαπάς να μη με κρίνεις". Πόσο δύσκολο ε; Σ' ευχαριστώ...


Χαρά, να 'σαι καλά! Χαιρόμαστε που σου άρεσε. Θα τα λέμε...

Ανώνυμος είπε...

Συνδέσατε τον αγαπημένο μου ποιητή με την τωρινή μου κατάσταση. Αν και σε πολλά πράγματα διαφέρει αυτή η κατάσταση το πλαίσιο είναι ίδιο. Και με κάνατε και δάκρυσα. Γιατί αυτό που διάβασα ήταν ποίηση.

Καλησπέρα

Albus Genius είπε...

Διαβάζοντας την ανάρτηση θυμόμουνα τον Μίμη Φωτόπουλο είχε πεθάνει την ίδια μέρα το 1986 που πήγε κόντρα "σ'αυτούς που θέλουν να γίνει η ζωή του λαού μας νάιλον, από τις τροφές, μέχρι τις ιδέες" όπως έλεγε. Τα ίδια η ποίηση του Λειβαδίτη κόντρα στον νάιλον-πλαστικό έρωτα, όπως και τα σχόλια σου.Πάρα πολύ ωραία όλη η σύνθεση.

Ανέστης Μ. είπε...

Δεν με νοιάζει το "μετά". Ο χρόνος μου τελειώνει ήδη… Έζησα!

.....

Μια μεγάλη υπόκλιση στον ποιητή Τάσο Λειβαδίτη και πολλά μπράβο και στους δυο σας γιαυτήν την σύνθεση από χέρια ματωμένων εραστών.
Φιλιά

Madame de la Luna είπε...

Ιsland καλώς ήρθατε. Σας διάβασα λίγο. Κατάλαβα κάποια πράγματα μάλλον... Εντάξει, ας πούμε, οτι μερικές φορές και το να πιάνουμε πάτο χρειάζεται, απλώς και μόνο για να πάρουμε ώθηση και ν' ανέβουμε ξανά! Εγώ πάντως σας το εύχομαι, γιατί ξέρω απο.. βαθιά νερά. Με άγγιξαν τα λόγια σας... Σας ευχαριστούμε. Απο καρδιάς.

Albus Genius... εσάς σας ευχαριστώ και για το μουσικό σας δώρο. Ξέρετε... Με το νάιλον δεν τα πήγαινα ποτέ καλά. Ούτε ο Oblivion πιστεύω.

Ανέστη Μ., το γνωρίζεις ότι παραμένεις η αδυναμία μου, έτσι; Ευχαριστούμε...
Υ. Σ. Ναι. Έχω βαρεθεί ν' ακούω για το "μετά" ενώ υπάρχει το "τώρα".. Ας ζήσουμε επιτέλους!

fish eye είπε...

ερωτικο ξεκοκαλισμα..

ομορφα λογια
εκπληκτικος ο Λειβαδιτης

Keep Dreaming είπε...

Kapote to eixa anartisei kai egw sto blog.
Ektote oi anamniseis kai o xronos maxontai na ta kseutilisoun ola sto myalo mas koitazwntas to oneiro kynika.

Etsi paei mikri mou :)

Madame de la Luna είπε...

Αγκαλιές του φεγγαριού σ' ευχαριστούμε! Ο Λειβαδίτης είναι όντως απ' τους ποιητές που μ' αρέσουν.

Ερασιτέχνη άνθρωπε καλώς ήρθες! Και μόνο που με αποκαλείς "μικρή" κάτι πρέπει να σε κεράσω :) Το καταλαβαίνω αυτό που λες, αλλά ελπίζω να αντιστεκόμαστε και λίγο, ε; Στον χρόνο, στις αναμνήσεις, στην κυνικότητα... Θα τα ξαναπούμε... Να 'σαι καλά που έκανες την αρχή και ήρθες. Όλο και κάπου συναντιόμασταν εξάλλου ;)

Related Posts with Thumbnails