22 Ιαν 2009

tea or chocco - coffee time? Prague...







Η Θαλασσινή με προσκάλεσε σ' αυτό το παιχνίδι και μιας και έχω καιρό να παίξω σε οτιδήποτε, αποδέχτηκα την πρόσκληση και την ευχαριστώ που με σκέφτηκε. Να περιγράψω θέλει λοιπόν, εντός ή εκτός σπιτιού μια χαλαρωτική στιγμή. Και αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας, αυτό που σκέφτομαι δυο νύχτες τώρα. Για ελάτε λοιπόν...


Κλείστε τα μάτια... Απαραίτητος όρος. Κι ακούστε για λίγο το τραγούδι... Ύστερα, αφήστε με να σας πάρω, σε μια μοναχική βόλτα στην Πράγα. Μια πόλη που ένιωσα σαν να ζούσα στους δρόμους της από τότε που γεννήθηκα. Παράξενο αυτό. Δεν το 'χω νιώσει για πολλούς τόπους. Και κυρίως για πόλεις του εξωτερικού. Τέλος πάντων.

Είναι μια πόλη λοιπόν, που σ' αφήνει να ζεις το παραμύθι σου: στα κάστρα της, στο παλάτι, στη συνοικία των Αλχημιστών, στην Γέφυρα του Καρόλου.. Είναι η Χρυσή Πόλη των Ονείρων. Αυτή που η πριγκίπισσα Λίμπουσε, προέβλεψε πως η φήμη της θα φτάσει στ' αστέρια.

Είναι μια πόλη που θα 'θελα και πάλι να την περπατήσω. Και να σκεφτώ... Γιατί αυτός είναι ο δικός μου τρόπος να χαλαρώνω. Να περπατάω χωρίς σκοπό, να χάνομαι σε άγνωστα στενά, σε γειτονιές που δεν έχω ξαναβρεθεί. Να παρατηρώ τον γκρίζο ουρανό, τα πρόσωπα μερικών περαστικών, τους μυστηριώδεις Πύργους, το
Αστρονομικό ρολόι.. Να κοιτάζω ξανά και ξανά τον Χρόνο-Χάροντα και να νιώθω πως τον έχω για λίγο νικήσει...

Ν' αφήνω το κρύο να με πονάει, να τυλίγομαι όλο και πιο σφιχτά μες τα πολύχρωμα φουλάρια μου και να βυθίζω το βλέμμα μου στον Μολδάβα... Κι ύστερα όταν δεν θα νιώθω πια τα πόδια μου ν' αντέχουν, να μπαίνω σ' ένα καφέ με μαλακούς καναπέδες, ορχηστρική μουσική και ζεστή σοκολάτα. Ζεστή σοκολάτα με μερικές σταγόνες λικέρ πορτοκάλι... Να την πίνω αργά, χαμένη στις φλόγες του τζακιού και να μην με νοιάζει τίποτα. Τίποτα... Τίποτα...












Related Posts with Thumbnails