16 Μαρ 2009

Alfrend Hitckock-"Η Θηλιά"





Έτσι τον αποκαλούν: ο μετρ του τρόμου. Και είναι. Χειρίζεται το μυαλό του θεατή με τα πλάνα του, με τρόπο αριστοτεχνικό. Δεν τον εντυπωσιάζει με φτηνά κόλπα, παράξενα εφέ και αίμα που ρέει παντού. Τον αφήνει να χαλαρώσει παρακολουθώντας μια ιστορία που έτσι κι αλλιώς θα ανατραπεί. Κι εννοείται, είναι απ' τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες. Το τελευταίο διάστημα είδα ξανά αρκετές απ' τις ταινίες του. Δηλαδή το "Jamaica Inn", τη "Rebecca", "Tα πουλιά", το "Ψυχώ", το "Χέρι που σκοτώνει", την "Οικογενειακή συνωμοσία", το "Ποιος σκότωσε τον Χάρι" και βέβαια το "The rope", την "Θηλιά". 

Αυτή λοιπόν, την θεωρώ την καλύτερη του. "Η Θηλιά" βασίστηκε στο θεατρικό έργο του Πάτρικ Χάμιλτον και η διασκευή έγινε απ' τον Χιουμ Κρόνιν. Γυρίστηκε στην Αμερική, το 1948, με ένα "τρικ" όπως έλεγε ο Χίτσκοκ: δηλαδή το κάθε πλάνο διαρκούσε 10 ολόκληρα λεπτά. Όσο ακριβώς και το φιλμ που έπαιρνε η μηχανή λήψης. Αυτό έγινε στη λογική της θεατρικής συνέχειας της ταινίας. Αν σκεφτείτε ότι ακόμα και σήμερα το κάθε πλάνο διαρκεί δευτερόλεπτα ή ελάχιστα λεπτά και οι σκηνές γυρίζονται ξανά και ξανά, καταλαβαίνετε τι εγχείρημα ήταν αυτό. 

Οι ηθοποιοί έπρεπε να παίξουν τέλεια το ρόλο τους σ' αυτό το δεκάλεπτο, αφού δεν γινόταν μοντάζ. Τα δεκάλεπτα, ήταν σαν να ήταν εξ' αρχής μονταρισμένα. Αν γινόταν ένα λάθος, έπρεπε να ξαναγυριστεί απ' την αρχή ότι διαδραματίστηκε μες το δεκάλεπτο που προαναφέραμε. Παρεμπιπτόντως είναι και η πρώτη έγχρωμη ταινία του Χίτσκοκ, η πρώτη επίσης στην οποία ο ίδιος εμφανίζεται ως παραγωγός και γυρίστηκε εξ' ολοκλήρου σ' ένα στούντιο της Warner Bross. Και τώρα, για να πάμε στην υπόθεση της...

Προκειμένου να απολαύσουν την ηδονή της εμπειρίας του φόνου, δύο νεαροί, στραγγαλίζουν ένα συμμαθητή τους κρύβοντας την σωρό του μέσα σε ένα μπαούλο, το οποίο την ίδια μέρα χρησιμοποιούν ως μπουφέ για ένα "εορταστικό" δείπνο, στο οποίο έχουν καλέσει τον πατέρα του θύματος, την αρραβωνιαστικιά του, φίλους κοινούς κι έναν καθηγητή τους, του οποίου την ευφυΐα θαυμάζουν και τις απόψεις του περί φόνου πιστεύουν ότι εφάρμοσαν.

Ο άνθρωπος που δεν οδήγησε ποτέ, επειδή πίστευε πως ίσως δεχτεί κλήση και δεν άντεχε το σασπένς (!), έκανε και τον κομπάρσο στην εξαιρετική αυτή ταινία, εμφανιζόμενος το πρώτο 5λεπτο σ' ένα εξωτερικό πλάνο που τον δείχνει να περπατά έξω απ' την είσοδο της πολυκατοικίας που διαδραματίζεται η πλοκή, μαζί με μια γυναίκα. Δεν είναι πρωτότυπο αυτό για το σκηνοθέτη. Το έκανε συχνά, όταν χρειαζόταν βοηθητικό ηθοποιό και δεν υπήρχε κάποιος διαθέσιμος. Πολλά απ' τα στοιχεία που αναφέρουμε εδώ, υπάρχουν στο βιβλίο "Hitchcock-Truffaut", που δεν είναι παρά οι συνεντεύξεις που έδωσε ο μεγάλος σκηνοθέτης στον Francois Truffaut, αλλά και σε ένα εξαιρετικό ένθετο που συνόδευσε μια κασετίνα με ταινίες του Χίτσκοκ, που δόθηκε απ' το "Βήμα" πριν λίγους μήνες και την επιμέλεια του είχε ο Γιάννης Ζουμπουλάκης.

Φωτογραφίες απ' την ταινία καθώς και αφίσες της, μπορείτε να δείτε εδώ. Μια ανάλυση της εξέλιξης της ταινίας, υπάρχει εδώ και το καλύτερο απ' όλα είναι, ότι μπορείτε να την παρακολουθήσετε κάνοντας κλικ εδώ. Υπάρχουν αριθμημένα τα video, αλλά απ' ότι είδα δεν συμπεριλαμβάνονται υπότιτλοι. Δεν είναι πρόβλημα πάντως, γιατί οι διάλογοι είναι σχετικά απλοί. Αυτό που απασχολεί τους πρωταγωνιστές όπως θα καταλάβετε, είναι ο φόνος ως είδος τέχνης...



















Related Posts with Thumbnails