25 Σεπ 2009

From here to eternity...

 ...









"Μπορώ να πάω πιο πέρα, αφού 'ναι 'δω η καρδιά μου;"






 



"Ποιος είσαι συ, που με προφυλακή τη νύχτα, μπαίνεις στους στοχασμούς μου;"


...







"Είναι πιο μεγάλος κίνδυνος τα μάτια σου, παρ' είκοσι σπαθιά..."



 








 

"Ρωμαίος και Ιουλιέτα", μετάφραση: Βασίλης Ρώτας












11 Σεπ 2009

Για τη Βάνα...






Τα λέμε με τις ώρες στο msn. Ακόμα κι αν βρίσκεται, στην άλλη άκρη του κόσμου. Πίνουμε τα καθιερωμένα καφεδάκια μας (ενίοτε και μπύρες -χωρίς ποτήρι- ξέρεις εσύ) και σχολιάζουμε, γενικώς... Τηλεφωνιόμαστε, ανταλλάσσουμε μηνύματα, πάμε παρέα σε συνέδρια, αλλά και σε γάμους άμα λάχει! 

Την ξέρω αρκετά χρονάκια και περάσαμε και δύσκολες στιγμές, που μάλλον έκριναν την σχέση μας. Ταξιδέψαμε στο εξωτερικό, αλλά και στην Ελλάδα, δουλέψαμε και μαζί και την ξεχώρισα από τότε, για το υψηλό μορφωτικό της επίπεδο. Για την υπευθυνότητά και την ευαισθησία της. Είναι κολλητή φίλη. Εννοείται! Διαβάζει πάντα ότι γράφω εδώ (κι αλλού), αλλά δεν αφήνει ποτέ σχόλια (σαν την Ελευθερία, για όσους θυμάστε). 

Αυτό που γουστάρω τρομερά σε κείνη, είναι πως μπορώ να συζητήσω μαζί της απ' τα τελευταία επιστημονικά νέα των κλάδων που μας ενδιαφέρουν, μέχρι το πιο ασήμαντο ζήτημα που μου καρφώθηκε στο μυαλό. Έχει απίστευτο χιούμορ και είναι εξαιρετικά δοτικός άνθρωπος. 

Σήμερα γιορτάζει κι εγώ θέλω να της ευχηθώ να είναι καλά, να τελειώσει σύντομα το διδακτορικό της και ακόμα συντομότερα να γίνει τόσοοοοοοοο ευτυχισμένη, όσο ποτέ ως σήμερα, δεν υπήρξε!!! Βανούλα μου, ότι καλύτερο. Και να χαμογελάς. Σου πάει, λέμε! Φιλίιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι :)

















9 Σεπ 2009

Διακτινίστε με!






*στην Artanis

Kαιρό ήθελα να το ανεβάσω αυτό το κείμενο, αλλά τώρα ήρθε νομίζω η κατάλληλη στιγμή. Γιατί κάτι έγραψε η Artanis, σε σχόλιο της και μου το θύμισε. Πόσες φορές δηλαδή, μετά την Star Trek εποχή, ευχηθήκαμε να υπήρχε τρόπος να διακτινιστούμε, όταν βιώναμε γεγονότα που μας έκαναν να νιώθουμε άβολα, μας δημιουργούσαν ανησυχία, μας έκαναν να βαρεθούμε μέχρι θανάτου ή όταν απλά επιθυμούσαμε άμεσα, μια αλλαγή περιβάλλοντος. Ε λοιπόν σας έχω νέα ( σε σας, που δεν είστε φυσικοί, όπως κι εγώ δηλαδή, διότι άλλοι τα ξέρουν αυτά εδώ και χρόνια). 


Ο Anton Zeilinger, ο αυστριακός φυσικός, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Βιέννης και διευθυντής της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών, ο οποίος έλαβε το 2008 το βραβείο "Isaac Newton", είναι ο μοναδικός επιστήμονας που κατάφερε πειραματικά την πρώτη παγκοσμίως επιτυχημένη προσπάθεια τηλεμεταφοράς! Ο Zelinger, πέτυχε την τηλεμεταφορά ενός φωτονίου, μέσα σε χιλιοστά του δευτερολέπτου και σήμερα γνωρίζει ότι μπορούν επίσης να τηλεμεταφερθούν και άτομα και ατομικά νέφη. 

Το θέμα βέβαια είναι, ότι η ύλη δεν μεταφέρεται ποτέ. Αυτό που μεταφέρεται λοιπόν, με λίγα λόγια είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό αντίγραφο, αφού δανείζεται όλες τις πληροφορίες του πρωτοτύπου (το οποίο χάνει τα αρχικά γνωρίσματά του), οπότε αντιλαμβάνεστε τι προβλήματα δημιουργούνται όσον αφορά την μεταφορά ανθρώπων στο χώρο και στον χρόνο. Ας πούμε, ότι προς το παρόν, δεν γίνεται, αλλά στο μέλλον τίποτα δεν αποκλείεται. 

Κάποιοι άλλοι επιστήμονες μάλιστα όπως ο παγκοσμίως διακεκριμένος Μίτσιο Κάκου, πιστεύει ότι η τηλεμεταφορά και η τηλεκίνηση θα γίνουν κάποτε εφικτές, μέσω του Η/Υ και της νανοτεχνολογίας (απ' τις εκδόσεις "Αβγό" κυκλοφορεί το διαφωτιστικό βιβλίο του "Η φυσική του ανέφικτου"). Το "διακτινίστε με", που πολύ θα με βόλευε ώρες ώρες, το ξεχνάω για λίγο λοιπόν, αλλά θα παρακολουθώ στενά τις εξελίξεις, μήπως και... ;)



















7 Σεπ 2009

Γράψε λάθος...






Δεν φτάνει που ήσουν ερχομός θερμοκηπίων
ενόχλησες και την ορθογραφία μου.

Κατ' επανάληψη λες, μ' έπιασες να γράφω
συνδιάζω αντί συνδυάζω που σημαίνει
συν-δύο, βάζω το ένα δίπλα στο άλλο
τα δύο μαζί ενώνω-το ζω το αφήνουμε έξω,
για μετά, αν πετύχει ο συνδιασμός.

Δεν είναι λάθος φίλε μου.
Είναι μια πρόωρη ανάπτυξη αδυναμίας.
Δείξε μου εσύ ένα ύψιλον που να κατάφερε ποτέ σωστά να μας ενώσει.
Συνδιασμοί πολλοί αλλά πόσοι γνώρισαν
τη ρηματική του ζω απεραντοσύνη;

Απ' τη σκοπιά του καθενός η ορθογραφία.
Πάρε γιά παράδειγμα
τι κινητά που γράφεται το ψέμα:
όταν εσύ το εξακοντίζεις προς τον άλλον
σωστά το γράφεις μέσα σου, θαραλλέα.
Όμως όταν εσύ το δέχεσαι κατάστηθα
τότε το γράφεις ψαίμα.

Ρωτάς από που ως που
γραφω τη συμπόνοια με όμικρον γιώτα.
Ποιος ξέρει θα με παρέσυρε η άπνοια
ο ανοίκειος το ποίημα η οίηση
το κοιμητήριο η οικουμένη το οικτρόν
και η αοιδός επιθυμία
απ' την αρχή να ξαναγραφόταν ο κόσμος.

Εξάλλου σου θυμίζω η συμπόνια
πρωτογράφτηκε λάθος απ' το Θεό.


Κική Δημουλά















2 Σεπ 2009

Μια στιγμή στο χρόνο...








"Φανταστείτε ότι ο χρόνος δεν είναι φυσικό μέγεθος, αλλά ιδιότητα, όπως το νυχτερινό φεγγοβόλημα πάνω από τα δέντρα τη στιγμή ακριβώς που το φεγγάρι, στο ανέβασμά του, αγγίζει τις κορυφές των δέντρων".

"Η ζωή είναι μια ακατάπαυστη θλίψη, αλλά είναι υπέροχο να ζεις τη ζωή και δίχως χρόνο ζωή δεν υπάρχει".


"Κάθε άνθρωπος που κολλάει στο χρόνο, μένει μονάχος".


"Ο χρόνος είναι η διαύγεια που μας επιτρέπει να ξεχωρίσουμε το σωστό από το λανθασμένο".


"Ο κάθε χρόνος είναι αληθινός, όμως οι αλήθειες τους δεν είναι οι ίδιες".


 



*Φράσεις από μια υπέροχη νουβέλα για τη φύση του χρόνου, που διάβασα φέτος, στις διακοπές: "Τα όνειρα του Aϊνστάϊν" του Alan Lightman. Και μία, απ' τις αγαπημένες φωτογραφίες εκείνων των ημερών. Μια στιγμή στο χρόνο... Αντί για καλημέρα...





















Related Posts with Thumbnails