27 Νοε 2009

Για ένα σου χαμόγελο...







Επειδή πρέπει να πάρεις την δυσκολότερη απόφαση της ζωής σου,
επειδή συνεχώς είσαι στο μυαλό μου,
επειδή νιώθω πως δεν έχω να σου προσφέρω παρά μόνο λέξεις,
επειδή σου αξίζουν όμορφες μέρες,
επειδή ελπίζω να δεις κάπου το "πράσινο φως" που περιμένεις,
επειδή και για ένα δευτερόλεπτο να ξεχαστείς, θα ναι κάτι,
επειδή γι' αυτό είναι οι φίλοι,
επειδή σ' αγαπάω...

Μερικές φοβερές ατάκες, από κωμικά σήριαλ.. Για ένα σου χαμόγελο.




"Επειδή δεν θυμάμαι τ' όνομά σου χρυσό μου, μπορώ να σε λέω σκουλήκι;"
(Ντένη Μαρκορά προς την υποψήφια νύφη της, "Δύο ξένοι")

"Ε, όχι και φίλαθλος! Οπαδός!!! Εγώ σας πρόσβαλλα;"
(Ντένη Μαρκορά στο Αστυνομικό Τμήμα, "Δυό ξένοι")

"-Π.....α!!!!!!!!!! -Ναι, μάλιστα, εγώ είμαι. Παρακαλώ πέστε μου."
(Κορίνα στο τηλέφωνο, "Εγκλήματα")

-"Τι έχεις μωρό μου κι είσαι στεναχωρημένο; Πέθαναν οι θαλασσοψυχούλες σου;"
(Αθηνά προς Τζόνι, "Εγκλήματα")


Υγ: Κι επειδή το μυαλό μου σήμερα, δεν με βοηθάει, για "καταθέστε" κι εσείς ότι μπορείτε. Για ένα Της χαμόγελο...






















9 Νοε 2009

Δεν με ξέρεις καλά, κανείς δεν με ξέρει







*στον Adis για την αφορμή...


Νομίζεις πως με ξέρεις; Πως σου έχω πει ότι ήθελα, πως έμαθες όσα έπρεπε; Επειδή σου αράδιασα μερικές ημερομηνίες και γεγονότα, σου αποκαλύφθηκα λες; Επειδή γεννήθηκα εκεί, σπούδασα εκεί, δούλεψα εκεί, έσπασες θαρρείς τους κώδικες μου; Λοιπόν, ποια νομίζεις πως είμαι; Αυτή που γνώρισες χτες, αυτή που είμαι σήμερα ή εκείνη που μπορώ να γίνω αύριο; Ή μήπως θεωρείς πως έχω μόνο μια ζωή; Ένα όνομα, μια ιδιότητα; Δεν είναι που δεν με ξέρεις καλά, το πρόβλημα. Είναι που δεν με ξέρεις καθόλου. Κι επιμένεις να πιστεύεις πως είσαι ο μόνος κάτοικος κάποιου μυστικού Παράδεισου ή μιας φριχτής Κόλασης. Κι όμως... Δεν έχεις ιδέα. Περιστρέφομαι κάθε φορά, δείχνοντας μια πλευρά μου προς το σύμπαν. Γίνομαι καθρέφτης του καθενός. Αλλάζω όσο αλλάζουν κι οι άλλοι απέναντί μου, διατηρώντας τις εσωτερικές μου σταθερές. Τις καθαρά προσωπικές μου αξίες. Πυρήνας απάτητου πλανήτη, ανεξερεύνητος γαλαξίας, σκιώδες νεφέλωμα. Είμαι κάποιων η κόρη, κάποιων η φίλη, κάποιων η πρώην, κάποιων η συνάδελφος, κάποιων η πελάτισσα, κάποιων η ασθενής, κάποιων η έμπιστη.. κάποιων... Ποιος απ' όλους τους με ξέρει καλά; Ποιος λες ότι με καταλαβαίνει περισσότερο; Ποιος νομίζεις πως μπορεί να υποψιαστεί... τι εύχομαι λίγο πριν κοιμηθώ, τι παλεύω να νικήσω, ποιους φόβους καμουφλάρω, ποιοι με τρώνε ζωντανή; Ποιος νομίζεις πως μπορεί να καταλάβει τα μυστικά μου όρια, τις αιχμηρές μου γωνίες, τις ματωμένες μου αντιστάσεις; Ποιος νομίζεις πως μπορεί να ξέρει αν θέλω να είμαι ένα καλό κορίτσι ή ένα ευτυχισμένο κορίτσι; Ποιος μπορεί να ξέρει με τι χτυπά δυνατά η καρδιά μου, πότε λυγίζουν τα πόδια μου, πότε κλαίω και πότε ουρλιάζω; Ποιος μπορεί να ξέρει τι κάνω όταν μένω μόνη μου; Πόσο θυμό κουβαλάω και πόσες λέξεις κοιμίζω; Ποιος μπορεί να ξέρει πόσες φορές έπιασα πάτο και πόσες σηκώθηκα; Αν τρώω τα νύχια μου όταν αγχώνομαι ή αν κουλουριάζομαι όταν κοιμάμαι; Ποιος μπορεί να ξέρει σε πόσα "εγώ" χωρίζομαι; Σε πόσα αποφασίζω να δώσω ζωή και πόσα σκοτώνω; Νομίζεις πως επειδή κάτι μοιράζομαι μαζί σου -ότι κι αν είναι αυτό, μικρό ή μεγάλο, σημαντικό ή ασήμαντο-, σ' αφήνω και να κοιτάξεις και πίσω απ' τη σκηνή; Νομίζεις πως βλέπεις κάτι, επειδή απλά το κοιτάζεις; Νομίζεις πως τυχαία τραγουδάω τόσα χρόνια "...όσα κομμάτια κι αν μπορέσεις να ενώσεις, δεν θα σου φτάσουν μια στιγμή για να με νιώσεις...". Νομίζεις; Νομίζεις;; Νομίζεις;;;


*Αναδημοσίευση απ' το Shroud of False. Eνίοτε ξενογράφω κιόλας... ;)













3 Νοε 2009

Σινεμά ο Παράδεισος-Α' Μέρος






Χρωστάω κάπου μερικές προτάσεις για ταινίες κι είπα να τις κάνω ανάρτηση με την ευκαιρία. Ξέρεις εσύ.. Λοιπόν, κατ' εμέ η ωραιότερη ταινία που έχω δει φέτος, είναι το "Gran Torino". Απ' την εποχή του "Crash" είχα να γουστάρω τόσο. Και σε απόσταση αναπνοής φυσικά η ταινία του Κώστα Γαβρά "Eden A' L' Ouest" και η γιαπωνέζικη παραγωγή που πήρε και τα βραβεία της δικαίως: "Okuribito / Departures". Aυτή η τελευταία, έχει και φοβερή μουσική. Κάνε κλικ εδώ και θ' ακούσεις και μόνος σου. Κοινωνικές είναι αυτές, έτσι;

Τώρα αν θες κάτι σε θρίλερ χωρίς σπλάτερ μαλακίες, σου προτείνω το "Paranormal Activity". Φτηνή αλλά έξυπνη ταινία. Είδα επίσης και μου άρεσε πολύ το "Man Som Hatar Kvinnor". Σουηδέζικη, εξαιρετικότατη ταινία. Ολίγον βίαιη, αλλά να σου πω την αλήθεια, δεν με χάλασε. Τουναντίον.

Οι πολυαναμενόμες τώρα των Ταραντίνο (
Inglorious Basterds), Αλμοδόβαρ (Abrazos Rotos), Λαρς φον Τρίερ (Antichrist) και λοιπές, με έκαναν να βαρεθώ, αλλά δεν είμαι και ο μέσος όρος θεατή, οπότε μην σε πάρω στο λαιμό μου. Εσύ κρίνε.. Για τo "The White Ribbon" του Χάνεκε, θα σου πω σύντομα, γιατί του έχω και ιδιαίτερη αδυναμία.

Κωμωδίες είδα ελάχιστες, αλλά γέλασα πολύ με την ισπανική "Fuera da carta".

Aν σου αρέσουν όμως οι σειρές, να σου πω ότι την καταβρήκα με το
"Californication", σταθερά γουστάρω τα "Boston Legal" και "Criminal minds" και ..το κουφό τώρα... το σούπερ ντούπερ διαστημικό "Battlestar Galactika" που νόμιζα ότι δεν θα μου πει τίποτα, ε με έχει κάνει να το βλέπω με τρελή χαρά.

Σε κούφανα έτσι;;; Ε, είπαμε, είμαι περίπλοκο πλάσμα :))) Ναι μεν σινεφίλ, απ' αυτές που σου σπάνε τα νεύρα με την κουλτούρα, αλλά θέλω να πιστεύω χωρίς παρωπίδες. Γι' αυτό και βλέπω τα πάντα (σχεδόν). Μέχρι και την ουκρανική "Sappho" είδα (με μουσική Θεοδωράκη παρακαλώ), η οποία εντάξει δεν είναι να τρελαίνεσαι, αλλά έχει ένα ενδιαφέρον. Ακριβή παραγωγή που δεν ξεφεύγει βέβαια απ' τις ιστορικές ανακρίβειες, όσον αφορά την χώρα μας, αλλά προσεγμένη.

Έχω να σου πω κι άλλα, αλλά επειδή με πιέζει ελαφρώς ο χρόνος, δες αυτές και σύντομα θα σου προτείνω κι άλλες. Δεν έβαλα άπειρα link, αλλά κάποια θα δεις ότι υπάρχουν. Εξάλλου αν θες εσύ ή όποιος άλλος, ξέρετε που να ψάξετε και πως. Αυτά... Ακολουθεί το Μέρος Β'. Σύντομα... Κι εννοείται όποιος έχει δει κάτι απ' αυτά ή θέλει να μας προτείνει άλλα, εδώ είμαστε :)


























Related Posts with Thumbnails