13 Δεκ 2009

Έλα να με πας...






*Παιχνίδι με τον Eraserhead




Ξημέρωνε μια κίτρινη μέρα. Μύριζε βενζίνη ο αέρας. Τη σιχαίνομαι τη βενζίνη. Ξέρεις τι συμβαίνει μερικές φορές; Σιγούν όλα κι ακούς μόνο την καρδιά σου. Στεκόμουν αναποφάσιστη στο φανάρι της Ιεράς Οδού, εκεί που η Θηβών τη χαρακώνει και κοίταζα σαν χαμένη τους περαστικούς. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν κάποιο προορισμό. Κι όταν οι λεωφόροι με τις μεγάλες διασταυρώσεις τους παθαίνουν έμφραγμα απ' τις χρωματιστές σειρές αυτοκινήτων, αυτοί μες το μυαλό τους ιχνηλατούν το σχέδιο. "Βρίσκεστε εδώ και πρέπει να πάτε εκεί". Σαν να ακούω την μεταλλική φωνή μ' αυτό το γαμημένο "πρέπει", να τους ρημάζει το μυαλό. Θα 'ρθεις να με πάρεις απ' το χέρι; Δεν μπορώ να περάσω απέναντι. Τα μάτια μου γέμισαν κουκκίδες. Κουκκίδες που συστέλονται και διαστέλλονται και λιώνουν σαν να πέφτει πάνω τους υδράργυρος, κάθε φορά που με κοιτάς μ' αυτό το βλέμμα. Σαν να τυπώνεις μέσα μου την άκρη ενός γκρεμού. Η σκέψη σου είναι σαρκοβόρα. Μου προκαλεί εξάρτηση, χειρότερη κι απ' του τσιγάρου. Περπατάω, συζητάω, κοιμάμαι, δουλεύω, πάει να πει: σε σκέφτομαι, σε σκέφτομαι, σε σκέφτομαι, σε σκέφτομαι. Απ' το ανοιχτό παράθυρο ενός αυτοκινήτου, ακούω μια ψυχρή φωνή να μιλάει για την ανταγωνιστικότητα στην οικονομία  κι ύστερα αλλάζοντας χροιά, σαν να ρίχνει τις ψηλές νότες φαντάσου, ενημερώνει ξέπνοους ακροατές για νέες ασθένειες. Δεν τσιμπάω. Την ξέρω καλά την τάχα μου δήθεν πουλημένη συμπόνοια. Αλλά θυμάμαι τις ημικρανίες σου. Γιατί πονάς μωρό μου; Ποιες λέξεις χορεύουν μες το κεφάλι σου και σε τρελαίνουν; 12/4/2002. Θυμάσαι; "Θυμάσαι; Πως μ' αρέσει να σε βλέπω όταν κοιμάσαι. Θυμάσαι;"  Από που ξέθαψα αυτό το τραγούδι; Πρέπει ν' αρχίσω να υιοθετώ διαχωρισμούς: Εσύ κι απ' την άλλη όλο το υπόλοιπο σύμπαν. Θα 'ρθεις να με πάρεις; Γαυγίζει  στα πόδια μου ένα μαύρο σκυλί. Δεν το φοβάμαι. Σαν να μου ζητάει κάτι... Αλήθεια, βλέπεις ακόμα τον "Ανδαλουσιανό σκύλο"; Θα γίνω ποτέ ένα απ' τα όνειρά σου; Θα με ψάχνεις σε διάσπαρτα φανταστικά καρέ; Μα τι μου ψιθυρίζεις; Σου λείπω; Σου λείπω;;; Γιατί λοιπόν δεν έρχεσαι; Δεν ακούω καλά. Επανέλαβε. Επανέλαβε! Σου λείπω; Πες στη μάνα σου να κλείσει την ηλεκτρική της σκούπα. Βγες στο μπαλκόνι και μίλα μου. Kάνε την εξέγερση σου. Πέτα προς το μέρος μου.. Τα πρωινά της Κυριακής μωρό μου, είναι για ακούμε τους χτύπους της καρδιάς μας. Να τους ακούμε μαζί, ξαπλωμένοι σ' ένα καταπράσινο λιβάδι, που θα φτάνει ως την θάλασσα, που θα φτάνει ως έναν άλλο κόσμο. Πες μου πως θα κοιτάμε τον ήλιο μέχρι να τυφλωνόμαστε απ' το φως κι ύστερα έτσι ζαλισμένοι θ' αγκαλιαζόμαστε μέχρι να πονέσουμε.  Kανείς δεν θα λέει στον άλλο, "σ' αγαπάω". Τίποτα δεν θα 'ναι σαν παραμύθι. Τα 'χω σιχαθεί όλα αυτά. Να με κρατάς μόνο σφιχτά, θέλω. Γι' αυτό, έλα! Έλα και πάρε με απ' τους βρώμικους δρόμους. Σώσε με απ' τους αδιάφορους ξένους, απ' το  κόκκινο των φαναριών και την καθημερινή  μιζέρια. Έλα να με πας, σ' ένα πρωινό Κυριακής! Δεν θα χρειαστεί να ψάξεις πολύ. Άνοιξε απλώς τα μάτια σου... 













14 σχολια:

Madame de la Luna είπε...

Η ιδέα ήταν του Eraserhead. Εκείνος σκέφτηκε και τον τρόπο. Τον "ακολούθησα" μ' ενδιαφέρον, σ' ένα παιχνίδι σκέψης γεμάτο αυτοματισμούς και ιδιάζοντες κανόνες, που μόνο ο ίδιος θα μπορούσε να σας εξηγήσει με λεπτομέρειες. Καταλήξαμε πάντως σε κάποιες κοινές λέξεις κι αυτές χρησιμοποιήσαμε για να γράψουμε τις αναρτήσεις μας. Και βγήκαν τόσο μα τόσο διαφορετικά κείμενα... Θα το διαπιστώσετε και μόνοι σας.


Εraserhead, πολύ το γούσταρα όλο αυτό κι ελπίζω να το ξέρεις. Σ' ευχαριστώ για το "ταξίδι"..

aKanonisti είπε...

Αψογο!!!!!!
Χαχαχαχαχαχαχαχαα

Ανώνυμος είπε...

Το παιχνίδι μου έφερε στο νου τις «ασκήσεις ύφους» του Ραιημόν Κενώ. Βιβλίο στο οποίο έχει περιγράψει ένα ασήμαντο επεισόδιο με 99 διαφορετικούς τρόπους.

Εξαιρετική η ιδέα του Eraserhead.
Για το κείμενο τι να πω; Με μια χούφτα λέξεις, η Madame de la luna έκανε πάλι το θαύμα της.

Archie είπε...

Tρομακτικα υπεροχο! Ιδιαιτερα στο σημειο που αναφερεις περι σαρκοβορων σκεψεων...
Ζωγραφιζεις με τις λεξεις σου..




xxx

Παρείσακτος είπε...

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ
ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΑΣ, ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΠΟΔΑ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ERASERHEAD.
ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΚΟΜΜΑΤΙ. ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ ΤΟΥ ERASERHEAD.
ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΩΝ ΜΟΥΣΙΚΩΝ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ.
ΠΑΝΤΩΣ ΑΝ Ο ΣΚΥΛΟΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΕ ΗΞΕΡΕ ΤΙ ΕΠΑΘΕ Ο ΑΝΔΑΛΟΥΣΙΑΝΟΣ ΜΑΛΛΟΝ ΘΑ ΕΦΕΥΓΕ ΤΡΕΧΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΓΑΥΓΙΖΕ.
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΑΣ.

Adis είπε...

...'cause you know, sometimes words have two meanings... (που λέει κ' ένα τραγούδι). :P

Είναι πολύ ωραίο να βλέπεις πόσο διαφορετικές σκέψεις μπορούν να φέρνουν στο κάθε άνθρωπο μια χούφτα λέξεις. Οι ίδιες λέξεις..

Μπράβο, καλή δουλειά και των δυο σας!
Καλημέρα, πλέον..

Artanis είπε...

Υπέροχο...Μια ολίκληρη ιστορία μέσα σε λίγες γραμμές...Και το τραγούδι, δένει υπέροχα...Σου έχω πει, πόσο μ'αρέσουν οι μουσικές σου;;;
Σε φιλώ, καλημέρα και καλή βδομάδα...

Νίνα είπε...

Αλήθεια, βλέπεις ακόμα τον "Ανδαλουσιανό σκύλο"; Θα γίνω ποτέ ένα απ' τα όνειρά σου; Θα με ψάχνεις σε διάσπαρτα φανταστικά καρέ; Μα τι μου ψιθυρίζεις; Σου λείπω; Σου λείπω;;; Γιατί λοιπόν δεν έρχεσαι; Δεν ακούω καλά.

Μου έχει σηκωθεί η τρίχα κάγκελο..αισθάνομαι ότι μιλάμε για τον ίδιο άνθρωπο..όχι μόνο απο αυτή τη φράση, αλλα αυτή με μάτωσε..πολύ όμορφο...μακάρι να σου έρθει..!

Ανώνυμος είπε...

Προτιμώ να έρθω να σε πάρω απ' το φανάρι της Κηφισίας που στεκόσουν χτες. Δεν ήξερα τι είναι πιο επικίνδυνο εκείνη τη στιγμή, η καταιγίδα ή τα μάτια σου. Αν άπλωνα το χέρι μπορεί και να άγγιζα τα μαλλιά σου. Λιοντάρι στη βροχή.. Τόσο απρόσιτη και τόσο δυνατή. Με τρομάζεις. Μ' αρέσεις.

Σου πάει αυτό το τζιν, λοιπόν.

Μετράει η απουσία σου

S.B.

Όλα θα είναι σαν παραμύθι Αρετούσα με τα κόκκινα μαλλιά.

Madame de la Luna είπε...

aKanonisti, σ' ευχαριστούμε!!! Είδες τι ιστορίες παίζει το μυαλό μας ε; :))) Φιλί.


Sterianizali, πως και μου έχει ξεφύγει εμένα αυτό το βιβλίο; Θα το έχω στα υπόψην. Όσο για τον Εraserhead, τον ευγνομωνώ. Είχα αρχίσει να βαριέμαι τον εαυτό μου και το στυλ που γράφω. Νομίζω με "ανάγκασε" να δω κι αλλιώς τα πράγματα. Γενικώς είναι καλή φάση οι συνέργειες. Καλά, γι' αυτό το τελευταίο δεν ξέρω καν τι να γράψω.. :) Σ' ευχαριστούμε! Καλό σου βράδυ!


Archie, είναι μία από τις κοινές λέξεις το "σαρκοβόρος" που είχα με τον Εraserhead. Δηλαδή απ' αυτές που τις χρησιμοποιούμε πολύ στα κείμενα μας και μοιραία έκαναν κι εδώ την εμφάνιση τους. Σ' ευχαριστούμε πολύ!


Eraserhead, όποια στιγμή γουστάρεις, παρεμβαίνεις και απαντάς κι εσύ σ' ότι θες. Δεν χρειάζεται καν να στο πω, αλλά στο ..γράφω. :)

Madame de la Luna είπε...

Παρείσακτος, καλώς ήρθατε. Σας ευχαριστώ πολύ. Σωστή η παρατήρηση σας. Εκείνος έγραψε πιο εγκεφαλικά. Μην του το πείτε, αλλά τόσο περίπλοκο μυαλό είχα καιρό να συναντήσω και πολύ το χαίρομαι. Εγώ πάλι, αν και διανύω την κυνική μου φάση, υπέπεσα στο σφάλμα του συναισθηματικού κειμένου. Χαμογελάω, γιατί θυμάμαι το σχόλιο σας στον Εraserhead.. Μην μου πείτε τώρα όμως, πως δεν σας αρέσει ο "Ανδαλουσιανός σκύλος", γιατί θα μου χαλάσατε την ρομαντική εικόνα που έχω για σας :))) Κι επειδή δεν ξέρετε το χιούμορ μου, αισθάνομαι την ανάγκη να διευκρινίσω πως το σχόλιο είναι εντελώς καλοπροαίρετο. Απλώς σας πειράζω λίγο. Τέλος, μ' εντυπωσίασε το ότι προσέξατε τόσο τις μουσικές "επενδύσεις" των αναρτήσεων. Καλό σας βράδυ.


Adis, ξέρω μεν, αλλά θέλω και να μάθω ποιο είναι αυτό το τραγούδι. Βρήκες τώρα το ευαίσθητο σημείο μου.. ;) Μου έχεις δημιουργήσει κάτι λίγα ερωτηματικά που κάποτε, ελπίζω να μου τα λύσεις (δεν έχω ξεχάσει εκείνα τα πέντε πράγματα).
Κι εμένα μου έκανε εντύπωση, που "στήσαμε" το ίδιο σκηνικό (ήμασταν οn the road και σε όνειρο) κι όμως οι ιστορίες μας ήταν εντελώς διαφορετικές. Σ' ευχαριστούμε πολύ! Ξενυχτάς κι εσύ συχνά-πυκνά ή μου φαίνεται; Καλό βράδυ.


Artanis μου, αγαπημένη σ' ευχαριστούμε! Ναι, μου έχεις πει. Το άκουγα στο μυαλό μου όταν έγραφα, για να πω την αλήθεια. Αναμενόμενα λοιπόν, μπήκε και στην playlist. Φιλί.

Madame de la Luna είπε...

Nίνα, σ' ευχαριστούμε! Το 'χω πάρει σερί ν' απαντάω στον πληθυντικό. :) Εγώ εύχομαι να έρθει σε σένα γιατί κατάλαβα ότι άγιξα τυχαία ευαίσθητες χορδές σου και δεν ξέρω αν η μουσική που παίχτηκε, σου θύμισε κάτι καλό. Συνήθως γράφω ακούγοντας κάτι, οπότε ότι βγαίνει στην ουσία το υπαγορεύει το τραγούδι. Εν προκειμένω το "Hold me". Ιδέα δεν έχω στο τέλος, γιατί το κάθε κείμενο ακουλουθεί την μία μορφή κι όχι κάποιαν άλλη. Αυτά τα λίγα.. Καλή σου νύχτα. Ελπίζω με ευχάριστα όνειρα..


Aνώνυμος, S. B., καλά κι εγώ προτιμώ να σταματήσεις τις μαλακίες, αλλά το σύμπαν είναι κουφό ως φαίνεται όταν εγώ ζητάω κάτι. Οπότε.. ναι, μάλιστα, οπωσδήποτε, καληνύχτα σας.
ΥΓ: Κάποια στιγμή θα ανακαλύψω περισσότερα για σένα. Ζήτημα χρόνου είναι, στο 'χω ξαναπεί. Και τότε, δεν θες να ξέρεις.

Παρείσακτος είπε...

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ
ΑΥΤΟ ΕΛΕΙΠΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ERASERHEAD ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΠΕΡΙΠΛΟΚΟ ΜΥΑΛΟ. ΘΑ ΤΟΝ ΚΥΝΗΓΟΥΣΕ Ο LYNCH. ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟΝ ΑΝΔΑΛΟΥΣΙΑΝΟ ΣΚΥΛΟ Μ' ΑΡΕΣΕΙ ΓΕΝΙΚΑ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΜΠΟΥΝΙΟΥΕΛ. ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΔΕ ΟΤΙ ΣΤΟΝ ΣΚΥΛΟ ΕΧΕΙ ΒΑΛΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΝΤΑΛΙ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΟΛΟ ΘΕΜΑ ΠΙΟ ΕΛΚΥΣΤΙΚΟ.
Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΠΥΛΗ. ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΥΛΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΤΙΣ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΟΔΗΓΗΣΟΥΝ.
ΠΡΟΤΙΜΩ ΤΑ ΚΑΚΟΠΡΟΑΙΡΕΤΑ ΣΧΟΛΙΑ. ΕΙΔΙΚΑ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΙΤΙΑ.ΤΑ ΘΕΩΡΩ ΠΡΩΤΗΣ ΤΑΞΕΩΣ ΑΣΚΗΣΗ.
ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ

Madame de la Luna είπε...

Παρείσακτος, μερικά πράγματα λοιπόν δεν είναι τυχαία, είναι μοιραία. Πάντα το λέω και το πιστεύω. Δείτε εδώ, και θα καταλάβετε. Καλά για τον Lynch τι να πω; Μιλάει το blog μου. :)

Δεν μου βρίσκεται κάτι κακοπροαίρετο,δυστυχώς. Θα προσπαθήσω να σας ευχαριστήσω την άλλη φορά :)

Με μια ατάκα αγαπημένη όμως για καλό ξημέρωμα:

"-Γιατί θες να πας σ' αυτό το πάρτι;
-Μα θα 'ναι υπέροχα. Καιρό έχω να νιώσω ανεπιθύμητος".

ΥΓ: Όχι πως έχει σημασία, αλλά σας επισκέφτηκα, χωρίς ν' αφήσω ίχνη.

Related Posts with Thumbnails