23 Φεβ 2010

Πιερ Πάολο Παζολίνι: Ψηφίδες μιας ζωής...


 
 Θυμάμαι σαν τώρα, εκείνο το βράδυ, που μπροστά σε ένα αναμμένο τζάκι, με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, στο σπίτι του φίλου μου του Γ., είδα για πρώτη φορά ένα βιβλίο για κείνον. Είχε τίτλο: "Εγώ ο Πιερ Πάολο στα χέρια του αγγέλου". Το ξεφύλλισα με περιέργεια και κατέληξα να το δανειστώ. Από κείνη τη στιγμή νομίζω, με κέρδισε ο Παζολίνι. Κι έκτοτε είδα τις περισσότερες ταινίες του, διάβασα τα ποιήματα του, προσπάθησα να μπω στον κόσμο του. Δεν είναι εύκολο.. Όποιος πει ότι μπορεί να τον καταλάβει, επεiδή γνωρίζει μερικές του ιδιότητες, πλανάται πλάνην οικτράν. Ο Παζολίνι ήταν πολλά πράγματα. Είναι πολλά πράγματα. Κι αυτό το σκεφτόμουν πάλι αυτές τις μέρες, που διάβαζα μία ακόμα βιογραφία του. Γι' αυτό, δεν θα γράψω εδώ για ότι είναι  λίγο-πολύ γνωστό, αλλά θα σταθώ σε κάποια άλλα στοιχεία που τον αφορούν κι εγώ τα ξεχώρισα. Ψηφίδες μιας ζωής, αν θέλετε..



Με εντυπωσίασε λοιπόν, το ότι έγραφε συνεχώς. Μυθιστορήματα, ποιήματα, σενάρια, θεατρικά έργα, δοκίμια, τραγούδια, άρθρα σε εφημερίδες, γράμματα σε φίλους. Χρειάζεται κανείς πάρα πολύ καιρό, για να πει ότι μπόρεσε να διαβάσει αρκετά απ' όσα έγραψε. Κι ενδιάμεσα, ταξίδευε, γύριζε ταινίες, γνώριζε ανθρώπους, παρακολουθούσε ποδόσφαιρο, είχε εμπλακεί σε 33 δικαστικές υποθέσεις.. Τρομακτικό νούμερο αν το σκεφτείτε.. Ζούσε στην ίδια πολυκατοικία με τους Μπερτολούτσι, είχε αφιερώσει ένα ποίημα στον Μπερνάρντο, που ήταν βοηθός του όσο γύριζε το "Ακατόνε" και τον βοήθησε να γυρίσει την πρώτη του ταινία το "Βίαιος θάνατος", γράφοντας το σενάριο. Ήταν στενός φίλος του Φελίνι και δεν του κράτησε κακία, ούτε όταν εκείνος αποσύρθηκε απ' την παραγωγή του "Ακατόνε.



Yπήρξε καθηγητής, ακόμα και κομπάρσος στην Cinecitta για να βγάλει τα προς το ζην.. Μελέτησε πολύ την δημοτική ποίηση και ενδιαφέρθηκε απίστευτα για  τη γλώσσα του Φριούλι, τόπου καταγωγής της μητέρας του, σε σημείο που να ιδρύσει μια Ακαδημία με τους φίλους του, για να την μελετήσουν περισσότερο. Υποβλήθηκε κάποτε σε ψυχιατρική εξέταση (για την 'κατά φαντασίαν' ληστεία ενός φαρμακείου, που ποτέ δεν διέπραξε) και η γνωμάτευση ήταν πως: " ο Παζολίνι είναι τόσο ενδιάθετα μη φυσιολογικός, ώστε να αποδέχεται εντελώς συνειδητά την ανωμαλία του, σε σημείο που να εμφανίζεται ανίκανος να την εκτιμήσει ως τέτοια". Παρακολουθούσε τι συμβαίνει στην ζωή της Μπριζίτ Μπαρντό, είχε μια ιδιαίτερη σχέση με την Κάλας, έγραψε ποίημα για την Μέριλιν Μονρόε. Λάτρευε την μουσική του Μπαχ: "Για μένα η μουσική του Μπαχ, είναι η μουσική καθεαυτή, η μουσική στην απόλυτη έννοια". Υπάρχουν τόσα ακόμα πράγματα, που δεν ξέρουμε για κείνον... Κι έχω ακόμα ένα βιβλίο που τον αφορά στα χέρια μου.. Έτοιμη να το διαβάσω και να επανέλθω, να σας γράψω πάλι για τον Παζολίνι, κάποια στιγμή... Επειδή αυτή η ιστορία, δεν έχει τέλος...


.

Related Posts with Thumbnails