31 Οκτ 2010

Αν η θάλασσα πάρει φωτιά..

..
..
..


 ..
..
..
..

Dive for dreams

Dive for dreams
or a slogan may topple you
(trees are their roots
and wind is wind)
trust your heart
if the seas catch fire
(and live by love
though the stars walk backward)
honour the past
but welcome the future
(and dance your death
away at the wedding)
never mind a world
with its villains or heroes
(for good likes girls
and tomorrow and the earth)
in spite of everything
which breathes and moves, since Doom
(with white longest hands
neating each crease)
will smooth entirely our minds
-before leaving my room
i turn, and (stooping
through the morning) kiss
this pillow, dear
where our heads lived and were.
silently if, out of not knowable
silently if, out of not knowable
night's utmost nothing,wanders a little guess
(only which is this world)more my life does
not leap than with the mystery your smile
sings or if(spiralling as luminous
they climb oblivion)voices who are dreams,
less into heaven certainly earth swims
than each my deeper death becomes your kiss
losing through you what seemed myself,i find
selves unimaginably mine;beyond
sorrow's own joys and hoping's very fears
yours is the light by which my spirit's born:
yours is the darkness of my soul's return
-you are my sun,my moon,and all my stars 


E. E. Cummings
..
..
..
..
..
..
..
..

29 Οκτ 2010

Ταξιδιάρα ψυχή: Το ντοκιμαντέρ για το Γιάννη Αγγελάκα

..
..



..
..
..





ΥΓ:  

Δεν κοπάζει δεν σβήνει
στη καρδιά μου η φωτιά
που με τρώει και με ρίχνει
απ' την Εδέμ στο πουθενά
Οι αιώνες ρωτάνε
πόσο ακόμα Θα αντέξω
Να τρικλίζω εκεί έξω
Ξυπόλυτος μόνος
Και γω ψιθυρίζω
δικιά μου η χαρά
δικό μου το αίμα
δικός μου κι ο τρόμος
Δεν είμαι μόνος
Δεν είμαι ο μόνος
Όλα είναι δρόμος
Η φωτιά η γιορτή η απώλεια ο πόνος
Ο κάθε μικρός θάνατος
κι ο μεγάλος ο ατέλειωτος κόσμος
Όλα είναι δρόμος.
 
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..




27 Οκτ 2010

Με τα μάτια κλειστά...

..
..


..
..


..
..


..
..
..
..
..
..
... θα μπορούσα ν' ακούω ώρες τη μουσική τους...
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..


25 Οκτ 2010

Canto de Andar -Luar Na Lubre

..
..
..


..
..
..
..
.
.
.
..
..
..
..
..
..

23 Οκτ 2010

Σιγά, μην τρέμεις..

..
..
..





«Σιγά μην τρέμεις...»
είμαστε των παλαιών ερώτων οι φωνές
όχι αυτών που σου άλλαζαν τη ζωή
και βρισκόσουν ξαφνικά σ’ άλλες κάμαρες
να προσκυνάς άλλα αγάλματα
αλλ’ εκείνων των ερώτων των μικρών
που για μια μόνο στιγμή
σ’ έκαναν να κοιτάς ψηλά
μ’ ουράνια οικειότητα
ενώ κάτι άταχτα μονοκοτυλήδονα
το γελάκι, η ματιά
σ’ έκαναν να ξεχνάς τ’ αειθαλή αγκάθια
του κάκτου χρόνου.
Έρωτα μικρέ της τελευταίας στιγμής
ακουμπά σ’ έναν ώμο φανατικά θνητό
ακουμπά στο κενοτάφιο των ονείρων.



.
.
.
.
.
.

21 Οκτ 2010

On land and water...

..
..
..
..
..
..
..

 ..
..
..
..
..
..
..
..

18 Οκτ 2010

Τζίνα Τσαλικιάν: "Η ποινή δεν εξαγοράζει την ανθρώπινη ζωή"..

..
..
..




- Ο εγκλεισμός του Κορκονέα στη φυλακή αποτελεί άραγε δικαίωση για τη μνήμη του Αλέξη; «Η ανθρώπινη ζωή δεν εξαγοράζεται με όποια ποινή, όσο βαριά και αν είναι αυτή. Παρ΄ όλα αυτά είναι δικαίωση για όλα τα θύματα της τυφλής αστυνομικής βίας σε βάρος πολιτών, διότι ξέρουμε καλά ότι στο παρελθόν υπήρξαν κραυγαλέες περιπτώσεις ατιμωρησίας δολοφονιών από αστυνομικά όργανα»


- Ποια είναι τα συναισθήματα σας για τους δύο ειδικούς φρουρούς; «Παρ΄ ότι έχουν διαφορετική ποινική αντιμετώπιση από την απόφαση του δικαστηρίου, για μένα είναι εξίσου υπεύθυνοι, διότι η δολοφονία του παιδιού μου ήταν απόρροια της σύμπραξής τους. Για μένα ήταν πολύ οδυνηρό να βρεθώ στη δυσάρεστη θέση να αντικρίζω κατάματα τους ανθρώπους που αφαίρεσαν χωρίς κανέναν λόγο τη ζωή του γιου μου. Θα προτιμούσα να μην τους είχα αντικρίσει ποτέ για να μην προσωποποιήσω τους δολοφόνους του Αλέξη. Νιώθω απέραντη θλίψη, οδύνη, οργή και ένα μεγάλο αναπάντητο “γιατί;”».

- Αλήθεια,σας ζήτησαν ποτέ συγγνώμη;


«Κάθε άλλο. Προσπάθησαν να παραστήσουν την πράξη τους ως ένα λάθος, ως απόρροια αμέλειας. Αμέσως μετά τη δολοφονία, κύριο μέλημά τους ήταν να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα και να συκοφαντήσουν το παιδί μου. Την τακτική αυτή την ακολούθησαν ως την τελευταία ημέρα της δίκης. Είναι δυνατόν κάποιος, που έχει μετανιώσει πραγματικά για μια τέτοια πράξη, μιλάω τώρα για τον Κορκονέα, την πρώτη ημέρα της δίκης του να εξομοιώνει τον εαυτό του, που είναι ο θύτης, με το παιδί, που είναι το θύμα, λέγοντας ότι “στο δικαστήριο θα ακουστούν πολλά και για μένα και για το παιδί”; Είναι δυνατόν;».




Από τη συνέντευξη της μητέρας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, στο "Βήμα της Κυριακής", που μπορείτε να διαβάσετε εδώ
..
..
 
ΥΓ: Η φωτογραφία είναι από εδώ
..
..
..
..
..
..
..
..

15 Οκτ 2010

Ο Άρης Ρέτσος σκηνοθετεί το "Τάβλι "του Δ. Κεχαΐδη..

..
..
..
..

..
..




  Όσοι ζείτε στην Θεσσαλονίκη, προλαβαίνετε να το δείτε αυτό το Σαββατοκύριακο. Απ' τις πιο αξιόλογες παραστάσεις..
Λεπτομέρειες εδώ


Καλή σας επιτυχία κύριε Ρέτσο.. 
..
..
..
..
..
..
...
..



13 Οκτ 2010

Μάνος Ξυδούς: Έξι μήνες μετά..

..
..
..

..
..
..
..



Σκιάς όναρ άνθρωπος..
..
..
..
..
..
..
..
..

12 Οκτ 2010

Μάνος Ξυδούς: Ο Πρίγκηπας της Δυτικής Όχθης...

..
..
..
..
..
..


..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..

11 Οκτ 2010

Μάνος Ξυδούς: Πήρα ένα τρένο μες τη νύχτα..

..
..

...ζουσε στους αγιους αναργυρους.οταν οι γραμμες του τρενου που περναγαν σχεδον διπλα απο το σπιτι του εγιναν υπογειες τον πειραξε αφανταστα.ο ηχος του τρενου για τον μανο δεν ηταν θορυβος.γουσταρε να τον ακουει!ελεγε οτι δεν μπορουσε να δημιουργησει χωρις να ακουει τα τρενα να περνουν.ο μανος και ο σιδηροδρομος της πολης...

Χ. Π.-Facebook 

..

..


..
..
..
  • Πήρα ένα τρένο μες τη νύχτα.. ("Ότι κι αν πω θα λείπει κάτι")
  • Αυτό το κόκκινο το τρένο που μες στη νύχτα τριγυρνά ("Κόκκινο τρένο")
  • Όπως θα φεύγουνε τα πλοία απ' το λιμάνι/ όπως θα φεύγουνε τα τρένα απ' το σταθμό.. ('Όταν θα φύγω ένα βράδυ από 'δω)
  • Το κίτρινο τραίνο ξεκίνησε, σε πάει κάπου που δεν ξέρεις ("Άρχισες να ξεθωριάζεις σαν μια παλιά φωτογραφία").

..
..
..
..
..

9 Οκτ 2010

Μάνος Ξυδούς: Κυριακή πρωί...

..
..



..
..
Κυριακή πρωί. Οι εφημερίδες έχουν βγει και μοιάζουν σαν παιχνίδια~ πλαστική σακούλα, DVD σε πλαστική θήκη, ατελείωτο χαρτομάνι, διαφημιστικό, από κατσαρόλες μέχρι πιζάμες, από ποίηση μέχρι trendy απόψεις, που σε λίγο θα καταλήξουν στα σκουπίδια μέσα σε άλλες πλαστικές σακούλες. Είναι της μόδας οι αναφορές στη σωτηρία της φύσης, αλλά κανείς μας δεν κάνει τίποτα γι’ αυτό. Από διαπιστώσεις σκίζουμε, στην πράξη το γνωστό και ελληνικότατο: «Δεν Βαριέσαι...».
Στα ψιλά υπάρχει η είδηση της τιμωρίας της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό δικαστήριο για την κακή διαχείριση των τοξικών αποβλήτων. Και τι έγινε; Πρώτη φορά είναι; Εδώ υπάρχουν τόσο σοβαρά πράγματα, όπως οικογενειακές κόντρες επωνύμων, εξώγαμα, οικιακά φίδια και σαύρες, πόλεμοι εκδοτικών συμφερόντων. Θα τ’ αφήσουμε όλα αυτά για ν’ ασχοληθούμε με τα μηδαμινά θέματα του περιβάλλοντος; Εμείς θέλουμε λεφτά, λεφτά, λεφτά, άσχετα αν πολλές φορές δεν ξέρουμε τι να τα κάνουμε.
Στην Αθήνα κάποτε κυλούσαν ποτάμια, παραπόταμοι και ρυάκια. Σήμερα βλέπεις το μικρό ανοιχτό κομμάτι του Κηφισού να κατεβάζει κοκκινοκίτρινο νερό από τα απόβλητα των βιομηχανιών. Και αυτό εμείς το λέμε πολιτισμό. Για τα μάτια του κόσμου μερικοί κοιλαράδες θα εξαγγείλουν μέτρα, θα αισθανθούν μεγάλοι από το χειροκρότημα άλλων κοιλαράδων και μετά όλοι μαζί θα χλαπακιάζουν κοψίδια και αγριογούρουνα ευτυχισμένοι. Τα παιδάκια όμως θα εξακολουθήσουν να μεγαλώνουν με αναπνευστικά προβλήματα και με ασθένειες που όλο και πληθαίνουν.
Και τι έγινε; Τα παιδάκια θα εξακολουθήσουν να πηγαίνουν σε παιδικούς σταθμούς, αφήνοντας ελεύθερες τις μαμάδες να παρακολουθούν στην τηλεόραση κουτσομπολιά από το πρωί ως το απόγευμα. Και οι μπαμπάδες να κυνηγούν με μανία το αμερικάνικο όνειρο.
Σιγά τώρα μη διαβάσει κανείς την πρόταση του Δήμου της Αθήνας για πράσινο στις ταράτσες των πολυκατοικιών. Εδώ για να βαφτεί μια πολυκατοικία πρέπει να γίνουν εκατό συνελεύσεις και άκρη δεν βγαίνει. Όλοι προτιμάμε να μένουμε στη μούχλα της υγρασίας. Προπάντων μην πάθει τίποτα το αυτοκίνητο, γιατί χωρίς αυτό δεν γίνεται δουλειά. Υπάρχουν πολλοί που σκέφτονται πότε θα επιβληθούν νέα μέτρα κυκλοφορίας, μπας και βρούνε δικαιολογία για ν’ αγοράσουν καινούριο. Έλα, μωρέ, εμείς θ’ αλλάξουμε τα πράγματα; Ας το κάνουν κάποιοι άλλοι.
Ας ελπίσουμε ότι οι νεώτερες γενιές θα κάνουν κάτι καλύτερο από εμάς. Εξάλλου, απ’ ό,τι φαίνεται έχει έρθει η ώρα που θα πρέπει εμείς να τους δώσουμε επιτέλους το λόγο.



Μάνος Ξυδούς-Βραχνή φυσαρμόνικα- 21/2/2008 
..
..
..
..
.. 
..

8 Οκτ 2010

Πες μου χρόνια πολλά..

..
..



..
..

-Σας ακούω κυρία μου.
-Σας είπα, γιατρέ, σας είπα... Θλίψη. Δεν είναι για τους ανθρώπους που αγάπησα κι έχασα, που εγκατέλειψα ή με εγκατέλειψαν. Με τον καιρό αυτό το συνηθίζεις. Υπάρχουν, βέβαια εκείνοι που βλέπουν τον θάνατο σαν ένα οριστικό τέλος, ένα οριστικό μηδέν, και άλλοι που τον αντιμετωπίζουν σαν μια μετάβαση από μια ζωή σε μια άλλη. Εγώ, με τις τόσες ασθένειες, προτιμώ την πρώτη εκδοχή. Κάπου διάβασα ότι το να φιλοσοφείς σημαίνει να μαθαίνεις να πεθαίνεις. Μήπως γνωρίζετε ποιος το έγραψε;... Νομίζω κάποιος Μοντέν.. Σχεδόν δε με ενδιαφέρει ο θάνατος, αλλά αναρωτιέμαι για εκείνα που με πάθος πεθύμησα και, λίγο πριν τα αποκτήσω, με το ίδιο πάθος εγκατέλειψα. Και ύστερα, αισθάνομαι ακόμα μια έλλειψη. Την έλλειψη του χρόνου μου. Του μελλοντικού μου χρόνου. Δεν έχω πια καιρό. Μια Απουσία υπάρχει μέσα μου, αν με καταλαβαίνετε. Μια απουσία στόχου, μια απουσία χρόνου, δεν ξέρω. Κάτι που χάθηκε οριστικά

..
..

"Καλή σας νύχτα, κύριε Φρόιντ", Παναγιώτης Βλάχος, Εκδόσεις Κέδρος.


 ..
..
..




...σήμερα θλίψη μου γιορτάζω...


..
..
..
..
..
..
..
..
..
..

6 Οκτ 2010

Emotional landscapes..

..
..
..
..


..
..

..
..
..
..
..
..
..
..
..
..

2 Οκτ 2010

Ο γλάρος Ιωνάθαν...

..
..
..


 ..
..
..
..
..
..

ταξιδεύει για το Sanssouci..
..
..
..
..
..
..
..
..

Related Posts with Thumbnails