8 Οκτ 2010

Πες μου χρόνια πολλά..

..
..



..
..

-Σας ακούω κυρία μου.
-Σας είπα, γιατρέ, σας είπα... Θλίψη. Δεν είναι για τους ανθρώπους που αγάπησα κι έχασα, που εγκατέλειψα ή με εγκατέλειψαν. Με τον καιρό αυτό το συνηθίζεις. Υπάρχουν, βέβαια εκείνοι που βλέπουν τον θάνατο σαν ένα οριστικό τέλος, ένα οριστικό μηδέν, και άλλοι που τον αντιμετωπίζουν σαν μια μετάβαση από μια ζωή σε μια άλλη. Εγώ, με τις τόσες ασθένειες, προτιμώ την πρώτη εκδοχή. Κάπου διάβασα ότι το να φιλοσοφείς σημαίνει να μαθαίνεις να πεθαίνεις. Μήπως γνωρίζετε ποιος το έγραψε;... Νομίζω κάποιος Μοντέν.. Σχεδόν δε με ενδιαφέρει ο θάνατος, αλλά αναρωτιέμαι για εκείνα που με πάθος πεθύμησα και, λίγο πριν τα αποκτήσω, με το ίδιο πάθος εγκατέλειψα. Και ύστερα, αισθάνομαι ακόμα μια έλλειψη. Την έλλειψη του χρόνου μου. Του μελλοντικού μου χρόνου. Δεν έχω πια καιρό. Μια Απουσία υπάρχει μέσα μου, αν με καταλαβαίνετε. Μια απουσία στόχου, μια απουσία χρόνου, δεν ξέρω. Κάτι που χάθηκε οριστικά

..
..

"Καλή σας νύχτα, κύριε Φρόιντ", Παναγιώτης Βλάχος, Εκδόσεις Κέδρος.


 ..
..
..




...σήμερα θλίψη μου γιορτάζω...


..
..
..
..
..
..
..
..
..
..

Related Posts with Thumbnails