28 Νοε 2010
ΣΚΑΪ-Αφιέρωμα στον Μάνο...
Με κραγιον στον καθρεφτη... Madame de la Luna στις 1:19 π.μ.
Ετικετες Μάνος Ξυδούς
24 Νοε 2010
Silence speaks..
And I'll sing you a lullaby
Back to the years
Of loo-li,lai-ley
And I'll sing you to sleep
And I'll sing you tomorrow
Bless you with love
For the road that you go
May you sail fair
To the far fields of fortune
With diamonds and pearls
At your head and your feet
And may you need never
To banish missfortune
May you find kindness
In all that you meet
May there always be angels
To watch over you
To guide you each step of the way
To guard you and keep you
Safe from all harm
May you bring love
And may you bring happieness
Be loved in return
To the end your days
Now fall of to sleep
I'm not meaning to keep you
I'll just sit for awhile
And sing
Loo-li,lai-ley
May there always be angels
To watch over you
To guide you each step of the way
To guard you and keep you
Safe from all harm
Loo-li,loo-li,lai-ley
Loo-li,loo-li,lai-ley
ΥΓ: Μας λείπεις γαμώτο..
Με κραγιον στον καθρεφτη... Madame de la Luna στις 8:16 μ.μ.
Ετικετες Κάτι δικά μου
23 Νοε 2010
Τρώγοντας ζώα-Ένα σοκαριστικό βιβλίο..
Περνάμε τώρα στην εκτροφή. Κατ΄ αρχάς, βρείτε ένα κοτόπουλο που θα μεγαλώσει γρήγορα με όσο το δυνατόν λιγότερο φαγητό. Οι μύες και οι λιπώδεις ιστοί αυτών των νεομεταλλαγμένων «βρώσιμων κοτόπουλων» αναπτύσσονται πολύ πιο γρήγορα από τα οστά τους, προκαλώντας δυσμορφίες και ασθένειες. Ένα ποσοστό 1%-4% των πουλερικών θα πεθάνουν σφαδάζοντας, με σπασμούς, από το σύνδρομο του αιφνίδιου θανάτου, μια πάθηση ουσιαστικά άγνωστη εκτός εκτροφείων. Τρία στα τέσσερα θα έχουν κάποιας μορφής πρόβλημα στην κίνηση και η κοινή λογική λέει πως νιώθουν μόνιμα πόνο.
Για τα βρώσιμα κοτόπουλα, αφήστε τους προβολείς αναμμένους περίπου 24 ώρες ημερησίως την πρώτη εβδομάδα της ζωής των νεοσσών. Αυτό τα ενθαρρύνει να τρώνε περισσότερο. Έπειτα κλείστε για λίγο τα φώτα, δίνοντάς τους ίσως τέσσερις ώρες σκοτάδι ημερησίως- ύπνος ίσα ίσα αρκετός για να επιβιώσουν. Φυσικά, τα κοτόπουλα θα τρελαθούν αν υποχρεωθούν να ζήσουν σε αυτές τις αφύσικες συνθήκες για πολύ. Τουλάχιστον τα βρώσιμα κοτόπουλα σφαγιάζονται συνήθως την 42η ημέρα της ζωής τους. Δεν χρειάζεται καν να επισημάνουμε πως το να στριμώχνεις παραμορφωμένα, παραγεμισμένα με φάρμακα, υπερβολικά στρεσαρισμένα πουλερικά μέσα σε ένα βρωμερό, καλυμμένο με περιττώματα δωμάτιο δεν είναι πολύ υγιεινό.
Πόσο ωραία γεύση μπορεί να έχει ένα ζώο γεμάτο φάρμακα και αρρώστιες; Στην πράξη, τα πουλερικά τρομπάρονται με «θρεπτικά υλικά» και αλμυρά διαλύματα που τους δίνουν αυτά που θεωρούμε όψη, οσμή και γεύση του κοτόπουλου.
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί η βιομηχανία του βοδινού κρέατος δεν αφήνει ούτε καν έναν ένθερμο κρεατοφάγο να πλησιάσει κοντά στις εγκαταστάσεις των σφαγείων της. Σε ένα τυπικό σφαγείο, οι αγελάδες οδηγούνται μέσω ενός επικλινούς διαδρόμου σε έναν μεταλλικό κλωβό. Ο «αναισθησιολόγος» πιέζει ένα μεγάλο αεροβόλο ανάμεσα στα μάτια της αγελάδας. Ένα ατσάλινο μπουλόνι εκτοξεύεται μέσα στο κρανίο της, προκαλώντας συνήθως λιποθυμία ή θάνατο. Κάποιες φορές το μπουλόνι απλώς ζαλίζει το ζώο, που είτε διατηρεί τις αισθήσεις του ή ξυπνάει αργότερα, στη διάρκεια της «επεξεργασίας». Ας μιλήσουμε ανοιχτά: αφαίμαξη, γδάρσιμο και διαμελισμός γίνονται ενόσω τα ζώα έχουν τις αισθήσεις τους. Συμβαίνει όλη την ώρα.
Σε μερικά δευτερόλεπτα, η αγελάδα προχωρά στη γραμμή παραγωγής ώστε να φτάσει στον «αλυσιδά», που δένει μια αλυσίδα γύρω από ένα πίσω πόδι και ανυψώνει το ζώο στον αέρα. Το ζώο μετακινείται τώρα μηχανικά σε έναν «κόφτη», που κόβει την καρωτίδα και μία φλέβα στον λαιμό. Το ζώο μετακινείται ξανά σε ένα «κάγκελο αφαίμαξης» και αφήνεται εκεί για αρκετά λεπτά.
Η διακοπή της ροής του αίματος στον εγκέφαλο του ζώου το σκοτώνει, αλλά όχι ακαριαία.
«Ανοιγοκλείνουν τα μάτια και τεντώνουν τον λαιμό τους πέρα δώθε, κοιτάζοντας τριγύρω, σε αλλόφρονα κατάσταση», εξηγεί ένας εργάτης.
Η αγελάδα μετακινείται κατόπιν στον «γδάρτη»- εκεί όπου αφαιρείται το δέρμα από το κεφάλι της. «Καμιά φορά ο γδάρτης ανακαλύπτει πως το ζώο έχει ακόμα τις αισθήσεις του και αρχίζει να κλωτσάει άγρια. Αν συμβεί αυτό, οι γδάρτες σπρώχνουν ένα μαχαίρι στο πίσω μέρος του κεφαλιού του για να κόψουν τον νωτιαίο μυελό».
Η πρακτική αυτή, όπως αποδεικνύεται, ακινητοποιεί το ζώο αλλά δεν το κάνει να μη νιώθει τίποτα. Μετά τον γδάρτη, το κουφάρι (ή αγελάδα) προχωράει σε άλλους εργάτες, που κόβουν τα κάτω μέρη των ποδιών του. «Όσο για αυτά που ανασταίνονται, μοιάζουν σαν να προσπαθούν να σκαρφαλώσουν τοίχους. Και οι εργάτες δεν θέλουν να περιμένουν μέχρι να έρθει κάποιος εκεί να τα βγάλει ξανά νοκ άουτ. Απλώς κόβουν λοιπόν τα κάτω μέρη των ποδιών. Όταν το κάνουν αυτό, οι αγελάδες τρελαίνονται, κλωτσώντας προς κάθε κατεύθυνση».
Το ζώο κατόπιν γδέρνεται, ξεκοιλιάζεται και κόβεται στα δύο. Σε αυτό το σημείο μοιάζει επιτέλους με τη στερεότυπη εικόνα του βοδινού κρέατος- κρεμασμένο απόκοσμα ακίνητο μέσα σε καταψύκτες.
Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ Online
22 Νοε 2010
The Beautiful Planet...
Με κραγιον στον καθρεφτη... Madame de la Luna στις 9:26 π.μ.
Ετικετες Ιαπωνία, Κινηματογράφος
18 Νοε 2010
Συλλογή υπογραφών για την Μαρία Δημητρίου (Μαρία Tweety)
κ Χρίστο Πατσαλίδη
Δεν γνωρίζω εάν η περίπτωσή της Μαρίας Δημητρίου σας είναι γνωστή, ή αν οι επιστολές που σας έστειλε η μητέρα της δεν έφτασαν ποτέ στα χέρια σας, όπως και ή ίδια δεν κατάφερε ποτέ ως τώρα να σας συναντήσει. Παίρνω το θάρρος να σας πω πως η Μαρία πεθαίνει και αυτό δεν είναι αστείο! Δεν υπάρχει πια χρόνος! Ή θα νοσηλευθεί στη Mayo Clinic ή απλά θα χάσει τη ζωή της.
Η Μαρία πάσχει από μια σπάνια ασθένεια που λέγεται "Neurobehcet's disease", ουσιαστικά από μια ασθένεια που δημιουργεί πλήθος άλλων ασθενειών και αναπηριών.
1. Ρευματοειδής αρθρίτιδα
2. Σκλήρυνση κατά πλάκας
3. Επιληπτικές κρίσεις
4. Crohn's disease
5. Αναιμία
Επίσης έχει τις ακόλουθες αναπηρίες
1. απώλεια όρασης στο αριστερό μάτι και μειωμένη όραση στο δεξί μάτι
2. μερική απώλεια ακοής
3. αρκετά μειωμένη γεύση και οσμή
4. εξαιρετικά μειωμένη ούρηση γιατί αφού τη χτύπησε και νευρολογικά, ο εγκέφαλος της δεν έχει τη δυνατότητα να δώσει εντολές για σωστές λειτουργίες του σώματος. εξαιτίας της μειωμένης ούρησης, αναγκαστικά μαζεύονται όλα τα υγρά γύρω από την καρδιά, τους πνεύμονες και γύρω στα νεφρά (υδρονεφρωση)... Λύση για να μπορεί να βγάζει τα ούρα της, όπως φαίνεται δεν υπάρχει. Δοκίμασε με καθετήρα, αλλά η συνεχής χρήση του της δημιούργησε καρκίνο στην ουροδόχο κύστη που ήδη ξεκίνησε. Επίσης, δεν μπορεί να τραφεί φυσιολογικά επειδή μαζεύονται πολλά υγρά σε όλο το σώμα και μονίμως νιώθει φουσκωμένη με γεμάτο στομάχι, με αποτέλεσμα να έχει πάθει υποσιτισμό. Αν γεμίσει το στομάχι της με ένα πιάτο φαγητό όπως ένας φυσιολογικός άνθρωπος αμέσως θα κάνει εμετό. Έφτασε στο σημείο να παίρνει τα φάρμακα της (συμπεριλαμβάνοντας και τα χημειοθεραπευτικα) σχεδόν με άδειο στομάχι. Τρέφεται με ελάχιστη υγιεινή τροφή και με πολλά συμπληρώματα διατροφής. Οι νεφρολόγοι και οι ουρολόγοι της είπαν πως αν δεν χρησιμοποιεί καθετήρα καθημερινά, ή αν δε βάλει χειρουργικά μόνιμο (που κάθε 2 μήνες θα πρέπει να επεμβαίνουν για να τον αλλάζουν) σύντομα θα πάθει νεφρική ανεπάρκεια.
5. Η καρδιά της είναι πιο μεγάλη από το φυσιολογικό λόγω των ταχυκαρδιών που προέρχονται από πολλούς παράγοντες, και οι πνεύμονες της έχουν μικρύνει (χρησιμοποιεί κάποιες φορές οξυγόνο λόγω χαμηλής οξυγόνωσης), επίσης από πολλούς παράγοντες.
6. Το εγκεφαλονωτιαίο υγρό και το σπονδυλικό έχουν φλεγμονή. Πάσχει δηλαδή από χρόνια εγκεφαλίτιδα και λαμβάνει αντιβιοτικά, παυσίπονα και διάφορα δηλητήρια όπως πεθιδινη (ενέσιμα), κάθε 4 ώρες, (λόγω πονοκεφάλου) για να μπορεί να σηκωθεί από το κρεβάτι. Πολλές φορές ούτε και αυτά βοηθούν με αποτέλεσμα τις λιποθυμιές και τις κωματώδεις καταστάσεις. Αφού λοιπόν υπάρχει αυτό το πρόβλημα στο κεφάλι το ενδοκρανιακο υγρό διαμαρτύρεται και έτσι κάνει ενδοκρανιακη πίεση. Εκτός από την ασθένεια που κάνει αυτά τα συμπτώματα υπάρχουν και στο κεφάλι της κάτι καρκινώματα κοντά στην υπόφυση, τα οποία εγχείρησε στα 16 της στο Λονδίνο. Τότε ο γιατρός της είπε πως δεν θα ξανά εμφανιστούν αλλά μια εβδομάδα μετά ξανά εμφανίστηκαν και υπάρχουν μέχρι τώρα και κάνουν και αυτά πολύ καλά την δουλειά τους...
7. Οι πιο πρόσφατες εξετάσεις της Μαρίας έδειξαν πως οι όγκοι που εμφανίστηκαν στη κοιλιά της είναι κακοήθεις! Επίσης, οι γιατροί στην Κύπρο έχουν ξεκαθαρίσει πως δεν μπορούν να κάνουν κάτι για το κεφάλι, για τον όγκο - αδένωμα στην υπόφυση, αφού πρόκειται για ένα σπάνιο είδος όγκου. Της ξεκαθάρισαν επίσης πως ούτε για τους όγκους στην κοιλιά μπορούν να κάνουν κάτι, και οι μεταστάσεις ξεκίνησαν.
Μόνη λύση ώστε να παραμείνει στη ζωή η Μαρία είναι να μεταφερθεί για νοσηλεία και θεραπεία στην Αμερική στη Mayo Clinic, μια και μονάχα εκεί μπορούνα να αντιμετωπίσουν ένα τόσο δύσκολο περιστατικό. Διαφορετικά μια ζωή θα χαθεί. Η Μαρία γεννήθηκε στις 13 Ιουλίου του 1985, είναι μόλις 25 ετών και αντί να χαίρεται τη ζωή είναι μονίμως νοσηλευόμενη κάνοντας αποτυχημένες θεραπείες και περιμένοντας το θάνατο. Θα το θέλατε αυτό για την κόρη σας, την αδερφή σας, τη σύντροφό σας, τη κολλητή σας φίλη, τη γειτόνισσα σας, την ανιψιά σας ή για οποιονδήποτε άνθρωπο; Εγώ πάντως δεν το θέλω! Δεν της αξίζει! Και είναι κρίμα επειδή δεν έχει 200.000- 300.000 δολάρια, που είναι τα έξοδα για τις θεραπείες στην συγκεκριμένη κλινική η Μαρία να μην επιβιώσει. Όχι, η ανθρώπινη ζωή είναι ανεκτίμητη και δεν κοστολογείται.
ΖΗΤΑΜΕ:
1. ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΡΜΟΔΙΟΙ ΚΡΑΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΙ ΦΟΡΕΙΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΝΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΛΥΨΟΥΝ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥ ΠΟΣΟΥ ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΝΟΣΗΛΙΑ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ MAYO CLINIC KAI AYTO NA ΓΙΝΕΙ ΑΜΕΣΑ ΠΡΙΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ.
2. ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΘΕΙ ΓΙΑ ΝΟΣΗΛΙΑ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ Η ΜΑΡΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ 2 ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ.
Μη ξεχνάτε πως στη θέση της Μαρίας θα μπορούσε να είναι ένας δικός σας άνθρωπος.
Ελπίζω να ευαισθητοποιηθείτε και να δράσετε άμεσα!
Σας ευχαριστούμε για την προσοχή σας.
Με κραγιον στον καθρεφτη... Madame de la Luna στις 2:55 μ.μ.
10 Νοε 2010
Taste of Love
Όταν έφτασα ήταν ήδη αργά... Δεν πρόλαβα να σκεφτώ πολλά, ούτε καν ν' αντιδράσω.. Όλα γύρω μου έσβησαν απότομα και ένιωσα το σώμα μου να αιωρείται ανάμεσα σε έναν αποπνικτικό νέφος μετάνοιας.. Το λιγοστό φως που έμπαινε απ' το παράθυρο σταματούσε ακριβώς στο κέντρο του δωματίου, κάτω απ' τα πόδια της λες και την περίμενε, σαν ένα βασιλικό μονοπάτι που τελειώνει κάπου εκεί πάνω.. Εκεί όπου δεν υπάρχει τέλος. Εκεί όπου κανείς δεν ξέρει που... Και αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι. Το επόμενο πρωί με βρήκε σιωπηλό πάνω σ' ένα κρεβάτι, ανάμεσα σε δεκάδες φωνές γύρω μου να προσπαθώ ν' ανασυγκροτήσω τις σκέψεις μου μήπως και καταφέρω ν' αρθρώσω κάποια λέξη.. Και ήταν λες και είχα μόλις ξυπνήσει από εφιάλτη.. Όχι, δεν ήθελα να συμβεί αυτό σε καμία περίπτωση...
Όλες οι υποσχέσεις σου, όλα σου τα Θα... Σαν βέλη τρύπησαν την καρδιά μου και φώλιασαν εκεί μέχρι που πνίγηκα απ' τα ασφυκτικά "γιατί", μέσα σε μια λίμνη πόνου και ζήλιας.. Θα σ' αγαπώ για πάντα, θα σε προσέχω μικρέ μου άγγελε ό,τι κι αν συμβεί, είχες πει κάποτε... Και που ήσουν όταν σε χρειάστηκα, όταν ήθελα κάποιον να με προστατέψει? Από 'μένα, από 'σένα..
Ποτέ δε θα με καταλάβεις, γιατί ποτέ δεν ήσουν πραγματικά δίπλα μου. Και όλα τα όνειρα που κάναμε μαζί σαν σταγόνες της βροχής έσκασαν στη γη με μανία και απορροφήθηκαν απ' το χώμα μέχρι που εξαφανίστηκαν σαν να μην υπήρξαν ποτέ.. Το μόνο που θες είναι να περνάς καλά και εγώ ήμουν ένα απ' τα καλύτερα παιχνίδια σου. Γιατί σ' εμπιστεύτηκα, γιατί σε πίστεψα... Και δυστυχώς άργησα να καταλάβω, αλλά ως εδώ ήταν...
Κουράστηκα να προσπαθώ συνέχεια μόνη μου. Να ξαναχτίζω ό,τι γκρέμισες.. Απ' το εγώ μου, απ' το εμάς.. Πάντα μου 'λεγες θα είμαι εκεί για 'σένα. Και που είσαι τώρα? Ούτε εσύ ξέρεις πια... Μόνο όταν πίνεις με θυμάσαι.. Συγνώμη, αλλά σήμερα ξέρεις.. Ξέμεινα, το μπουκάλι μου άδειασε. Όμως δε πειράζει, άλλωστε ποιος νοιάζεται.. Ό,τι έγινε έγινε. Ίσως κάποια μέρα, ακούγοντας το αγαπημένο μας τραγούδι, κοιτάξεις εκεί ψηλά στο γαλάζιο τ' ουρανού και καταλάβεις πως... Ξέχνα το, τέλος χρόνου...
Ίσως τελικά το λίγο της ζωής μου δεν ήταν αρκετό για 'σένα.. Ίσως ζήτησα πολλά και μόνο αυτό ν' αξίζω.. Και δε μετανιώνω για τίποτα, τίποτα δε σου ζητάω πίσω. Μόνο άσε μου τη γεύση σου στα χείλη μου, άσε με να πάρω μαζί μου τη μυρωδιά σου, το βλέμμα σου, τ' άγγιγμά σου στο κορμί μου.. Γιατί φεύγω, μα δε θα χαιρετήσω. Και ώρες ώρες σκέφτομαι πως φτάσαμε ως εδώ.. Λυπάμαι για τον κόπο μας, τα ξεχασμένα όνειρά μας.. Αυτή τη φορά όμως δε θα κάνω το ίδιο λάθος, όχι άλλες συγγνώμες.. Αντίο.
8 Νοε 2010
Τόσο ξεχωριστό...
Με κραγιον στον καθρεφτη... Madame de la Luna στις 1:31 μ.μ.
Ετικετες Κάτι δικά μου, Μουσική
7 Νοε 2010
Δαγκωτό στον Αλή μπαμπά...
Με κραγιον στον καθρεφτη... Madame de la Luna στις 10:33 π.μ.
Ετικετες Επίκαιρα
6 Νοε 2010
Το δάκρυ της χαράς...
..
Με κραγιον στον καθρεφτη... Madame de la Luna στις 1:39 π.μ.
Ετικετες Κάτι δικά μου, Φωτογραφία
3 Νοε 2010
Fuyumi Sakamoto: Η φωνή των enka...
Η λέξη «ένκα» γεννήθηκε από τους enka-shi, οι οποίοι τραγουδούσαν σατιρικά τραγούδια στους δρόμους υπό τη συνοδεία βιολιών. Με τον καιρό άρχισαν να τραγουδούν για τον έρωτα και άλλα επίκαιρα θέματα της εποχής. Λέγεται ένκα, ωστόσο θα μπορούσε να ονομάζεται τραγούδι της εποχής.
Σήμερα οι ξένοι θεωρούν πως η τραγουδίστρια ένκα πρέπει να φορά κιμονό, όπως φοράω εγώ, να χρησιμοποιεί συγκεκριμένο μέλισμα, κλπ. Χαρακτηρίζουμε πολύ λεπτομερώς τα είδη μουσικής, όμως παλιά δεν υπήρχε ο όρος «τραγουδιστής ένκα». Σήμερα λεγόμαστε τραγουδιστές ένκα, ενώ πριν από 30 χρόνια ήμασταν απλώς τραγουδιστές της εποχής. Ούτως ή άλλως, πιστεύω ότι το ένκα είναι μουσική που βγαίνει μέσα από την καθημερινή ζωή.