28 Νοε 2010

ΣΚΑΪ-Αφιέρωμα στον Μάνο...

..
..
..


..
..
..
..
..
..
..
..

Εδώ όλο το αφιέρωμα του ΣΚΑΪ για τον Μάνο Ξυδούς...
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..

24 Νοε 2010

Silence speaks..

..
..
..


 ..
..
..
..
..
Lay down your head
And I'll sing you a lullaby
Back to the years
Of loo-li,lai-ley
And I'll sing you to sleep
And I'll sing you tomorrow
Bless you with love
For the road that you go

May you sail fair

To the far fields of fortune
With diamonds and pearls
At your head and your feet
And may you need never
To banish missfortune
May you find kindness
In all that you meet

May there always be angels

To watch over you
To guide you each step of the way
To guard you and keep you
Safe from all harm 

Loo-li,loo-li,lai-ley

May you bring love
And may you bring happieness
Be loved in return
To the end your days
Now fall of to sleep
I'm not meaning to keep you
I'll just sit for awhile
And sing
Loo-li,lai-ley

May there always be angels
To watch over you
To guide you each step of the way
To guard you and keep you
Safe from all harm
Loo-li,loo-li,lai-ley
Loo-li,loo-li,lai-ley


..
..
..
..
..
..
..
..
..
ΥΓ: Μας λείπεις γαμώτο..
..
..
..
..
..
..
..
..

23 Νοε 2010

Τρώγοντας ζώα-Ένα σοκαριστικό βιβλίο..

..
..
..


«Εating Αnimals». Τρώγοντας Ζώα. Το βιβλίο που κάθε φανατικός κρεατοφάγος εύχεται να μην πέσει ποτέ στα χέρια του. Για να το γράψει, ο 33χρονος Νεοϋορκέζος συγγραφέας, που έγινε με τα δύο προηγούμενα (τα πρώτα) μυθιστορήματά του το αγαπημένο παιδί της νέας αμερικανικής λογοτεχνίας, πέρασε τρία χρόνια «βυθισμένος στην εντατική κτηνοτροφία». Στη διάρκειά τους, ο Τζόναθαν Σάφραν Φόερ χρειάστηκενα τρυπώσει παράνομα μέσα στη νύχτα σε εκτροφεία πουλερικών, να διεισδύσει στα άδυτα σφαγείων, να επιστρατεύσει τη βοήθεια σκληροπυρηνικών ακτιβιστών για τα δικαιώματα των ζώων, να μιλήσει με δεκάδες ανώνυμους εργάτες της βιομηχανίας. Το έργο των 352 σελίδων που προέκυψε είναι σκληρό. Τόσο που το ένθετο «G2» της «Guardian» συνόδευσε τα αποσπάσματα που δημοσίευσε με την εξής προειδοποίηση: «Η ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΟΣΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΑΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΚΟΨΕΤΕ ΜΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΤΟ ΚΡΕΑΣ». 

Είναι δύσκολο να συλλάβει κανείς την εικόνα 25.000- 30.000 πουλερικών στοιβαγμένων μέσα σε μια αποθήκη 15 επί 150 μέτρα. Προσπαθήστε όμως. Φανταστείτε την έκταση, τα δεκάδες χιλιάδες πουλερικά. Κλείστε τον χώρο με τοίχους χωρίς παράθυρα και βάλτε από πάνω ένα ταβάνι. Προσθέστε αυτόματα συστήματα (γεμάτης φάρμακα) τροφής, νερού, θέρμανσης και εξαερισμού. Αυτό είναι ένα εκτροφείο.

Περνάμε τώρα στην εκτροφή. Κατ΄ αρχάς, βρείτε ένα κοτόπουλο που θα μεγαλώσει γρήγορα με όσο το δυνατόν λιγότερο φαγητό. Οι μύες και οι λιπώδεις ιστοί αυτών των νεομεταλλαγμένων «βρώσιμων κοτόπουλων» αναπτύσσονται πολύ πιο γρήγορα από τα οστά τους, προκαλώντας δυσμορφίες και ασθένειες. Ένα ποσοστό 1%-4% των πουλερικών θα πεθάνουν σφαδάζοντας, με σπασμούς, από το σύνδρομο του αιφνίδιου θανάτου, μια πάθηση ουσιαστικά άγνωστη εκτός εκτροφείων. Τρία στα τέσσερα θα έχουν κάποιας μορφής πρόβλημα στην κίνηση και η κοινή λογική λέει πως νιώθουν μόνιμα πόνο.

Για τα βρώσιμα κοτόπουλα, αφήστε τους προβολείς αναμμένους περίπου 24 ώρες ημερησίως την πρώτη εβδομάδα της ζωής των νεοσσών. Αυτό τα ενθαρρύνει να τρώνε περισσότερο. Έπειτα κλείστε για λίγο τα φώτα, δίνοντάς τους ίσως τέσσερις ώρες σκοτάδι ημερησίως- ύπνος ίσα ίσα αρκετός για να επιβιώσουν. Φυσικά, τα κοτόπουλα θα τρελαθούν αν υποχρεωθούν να ζήσουν σε αυτές τις αφύσικες συνθήκες για πολύ. Τουλάχιστον τα βρώσιμα κοτόπουλα σφαγιάζονται συνήθως την 42η ημέρα της ζωής τους. Δεν χρειάζεται καν να επισημάνουμε πως το να στριμώχνεις παραμορφωμένα, παραγεμισμένα με φάρμακα, υπερβολικά στρεσαρισμένα πουλερικά μέσα σε ένα βρωμερό, καλυμμένο με περιττώματα δωμάτιο δεν είναι πολύ υγιεινό. 

 Οι έρευνες. Τύφλωση, βακτηριακές μολύνσεις των οστών, προβλήματα σε σπονδύλους και τένοντες, παράλυση, εσωτερική αιμορραγία, αναιμία, αναπνευστικές ασθένειες και αποδυναμωμένα ανοσοποιητικά συστήματα είναι συχνά προβλήματα στα εκτροφεία. Επιστημονικές έρευνες και στοιχεία της αμερικανικής κυβέρνησης δείχνουν πως σχεδόν όλα τα πουλερικά μολύνονται από Ε coli (κολοβακτηρίδιο κοπράνων) και ένα ποσοστό 39%-75% στα σημεία λιανικής πώλησης παραμένουν μολυσμένα. Ένα 8% των πουλερικών μολύνεται από σαλμονέλα και ποσοστό 70%-90% από έναν άλλο εν δυνάμει θανάσιμο παθογόνο παράγοντα, το καμπυλοβακτήριο.

Πόσο ωραία γεύση μπορεί να έχει ένα ζώο γεμάτο φάρμακα και αρρώστιες; Στην πράξη, τα πουλερικά τρομπάρονται με «θρεπτικά υλικά» και αλμυρά διαλύματα που τους δίνουν αυτά που θεωρούμε όψη, οσμή και γεύση του κοτόπουλου. 

«Καμιά φορά ο γδάρτης ανακαλύπτει πως το ζώο έχει ακόμα τις αισθήσεις του...»

Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί η βιομηχανία του βοδινού κρέατος δεν αφήνει ούτε καν έναν ένθερμο κρεατοφάγο να πλησιάσει κοντά στις εγκαταστάσεις των σφαγείων της. Σε ένα τυπικό σφαγείο, οι αγελάδες οδηγούνται μέσω ενός επικλινούς διαδρόμου σε έναν μεταλλικό κλωβό. Ο «αναισθησιολόγος» πιέζει ένα μεγάλο αεροβόλο ανάμεσα στα μάτια της αγελάδας. Ένα ατσάλινο μπουλόνι εκτοξεύεται μέσα στο κρανίο της, προκαλώντας συνήθως λιποθυμία ή θάνατο. Κάποιες φορές το μπουλόνι απλώς ζαλίζει το ζώο, που είτε διατηρεί τις αισθήσεις του ή ξυπνάει αργότερα, στη διάρκεια της «επεξεργασίας». Ας μιλήσουμε ανοιχτά: αφαίμαξη, γδάρσιμο και διαμελισμός γίνονται ενόσω τα ζώα έχουν τις αισθήσεις τους. Συμβαίνει όλη την ώρα.

Σε μερικά δευτερόλεπτα, η αγελάδα προχωρά στη γραμμή παραγωγής ώστε να φτάσει στον «αλυσιδά», που δένει μια αλυσίδα γύρω από ένα πίσω πόδι και ανυψώνει το ζώο στον αέρα. Το ζώο μετακινείται τώρα μηχανικά σε έναν «κόφτη», που κόβει την καρωτίδα και μία φλέβα στον λαιμό. Το ζώο μετακινείται ξανά σε ένα «κάγκελο αφαίμαξης» και αφήνεται εκεί για αρκετά λεπτά.

Η διακοπή της ροής του αίματος στον εγκέφαλο του ζώου το σκοτώνει, αλλά όχι ακαριαία.

«Ανοιγοκλείνουν τα μάτια και τεντώνουν τον λαιμό τους πέρα δώθε, κοιτάζοντας τριγύρω, σε αλλόφρονα κατάσταση», εξηγεί ένας εργάτης.

Η αγελάδα μετακινείται κατόπιν στον «γδάρτη»- εκεί όπου αφαιρείται το δέρμα από το κεφάλι της. «Καμιά φορά ο γδάρτης ανακαλύπτει πως το ζώο έχει ακόμα τις αισθήσεις του και αρχίζει να κλωτσάει άγρια. Αν συμβεί αυτό, οι γδάρτες σπρώχνουν ένα μαχαίρι στο πίσω μέρος του κεφαλιού του για να κόψουν τον νωτιαίο μυελό».

Η πρακτική αυτή, όπως αποδεικνύεται, ακινητοποιεί το ζώο αλλά δεν το κάνει να μη νιώθει τίποτα. Μετά τον γδάρτη, το κουφάρι (ή αγελάδα) προχωράει σε άλλους εργάτες, που κόβουν τα κάτω μέρη των ποδιών του. «Όσο για αυτά που ανασταίνονται, μοιάζουν σαν να προσπαθούν να σκαρφαλώσουν τοίχους. Και οι εργάτες δεν θέλουν να περιμένουν μέχρι να έρθει κάποιος εκεί να τα βγάλει ξανά νοκ άουτ. Απλώς κόβουν λοιπόν τα κάτω μέρη των ποδιών. Όταν το κάνουν αυτό, οι αγελάδες τρελαίνονται, κλωτσώντας προς κάθε κατεύθυνση».

Το ζώο κατόπιν γδέρνεται, ξεκοιλιάζεται και κόβεται στα δύο. Σε αυτό το σημείο μοιάζει επιτέλους με τη στερεότυπη εικόνα του βοδινού κρέατος- κρεμασμένο απόκοσμα ακίνητο μέσα σε καταψύκτες.  

Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ Online
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..

22 Νοε 2010

The Beautiful Planet...

..
..
..


..
..
..
..
..
..
..
..
YΓ: Ολοκαίνουρια ταινία, γιαπωνέζικη κι ότι πρέπει για να χαλαρώσει κανείς. Ένα ταξίδι που σκηνοθέτησε ο 
Hiroyuki Nakano. Η μουσική είναι του Hiroki Okano. Πανέμορφη, εννοείται... Δείτε την οπωσδήποτε.
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..

18 Νοε 2010

Συλλογή υπογραφών για την Μαρία Δημητρίου (Μαρία Tweety)

..
..
..
Αναδημοσίευση από το blog της Artanis.

..
Αξιότιμε κ. Υπουργέ Υγείας της Κυπριακής Δημοκρατίας.
κ Χρίστο Πατσαλίδη

Δεν γνωρίζω εάν η περίπτωσή της Μαρίας Δημητρίου σας είναι γνωστή, ή αν οι επιστολές που σας έστειλε η μητέρα της δεν έφτασαν ποτέ στα χέρια σας, όπως και ή ίδια δεν κατάφερε ποτέ ως τώρα να σας συναντήσει. Παίρνω το θάρρος να σας πω πως η Μαρία πεθαίνει και αυτό δεν είναι αστείο! Δεν υπάρχει πια χρόνος! Ή θα νοσηλευθεί στη Mayo Clinic ή απλά θα χάσει τη ζωή της.


Η Μαρία πάσχει από μια σπάνια ασθένεια που λέγεται "Neurobehcet's disease", ουσιαστικά από μια ασθένεια που δημιουργεί πλήθος άλλων ασθενειών και αναπηριών.


1. Ρευματοειδής αρθρίτιδα


2. Σκλήρυνση κατά πλάκας


3. Επιληπτικές κρίσεις


4. Crohn's disease


5. Αναιμία


Επίσης έχει τις ακόλουθες αναπηρίες


1. απώλεια όρασης στο αριστερό μάτι και μειωμένη όραση στο δεξί μάτι


2. μερική απώλεια ακοής


3. αρκετά μειωμένη γεύση και οσμή


4. εξαιρετικά μειωμένη ούρηση γιατί αφού τη χτύπησε και νευρολογικά, ο εγκέφαλος της δεν έχει τη δυνατότητα να δώσει εντολές για σωστές λειτουργίες του σώματος. εξαιτίας της μειωμένης ούρησης, αναγκαστικά μαζεύονται όλα τα υγρά γύρω από την καρδιά, τους πνεύμονες και γύρω στα νεφρά (υδρονεφρωση)... Λύση για να μπορεί να βγάζει τα ούρα της, όπως φαίνεται δεν υπάρχει. Δοκίμασε με καθετήρα, αλλά η συνεχής χρήση του της δημιούργησε καρκίνο στην ουροδόχο κύστη που ήδη ξεκίνησε. Επίσης, δεν μπορεί να τραφεί φυσιολογικά επειδή μαζεύονται πολλά υγρά σε όλο το σώμα και μονίμως νιώθει φουσκωμένη με γεμάτο στομάχι, με αποτέλεσμα να έχει πάθει υποσιτισμό. Αν γεμίσει το στομάχι της με ένα πιάτο φαγητό όπως ένας φυσιολογικός άνθρωπος αμέσως θα κάνει εμετό. Έφτασε στο σημείο να παίρνει τα φάρμακα της (συμπεριλαμβάνοντας και τα χημειοθεραπευτικα) σχεδόν με άδειο στομάχι. Τρέφεται με ελάχιστη υγιεινή τροφή και με πολλά συμπληρώματα διατροφής. Οι νεφρολόγοι και οι ουρολόγοι της είπαν πως αν δεν χρησιμοποιεί καθετήρα καθημερινά, ή αν δε βάλει χειρουργικά μόνιμο (που κάθε 2 μήνες θα πρέπει να επεμβαίνουν για να τον αλλάζουν) σύντομα θα πάθει νεφρική ανεπάρκεια.


5. Η καρδιά της είναι πιο μεγάλη από το φυσιολογικό λόγω των ταχυκαρδιών που προέρχονται από πολλούς παράγοντες, και οι πνεύμονες της έχουν μικρύνει (χρησιμοποιεί κάποιες φορές οξυγόνο λόγω χαμηλής οξυγόνωσης), επίσης από πολλούς παράγοντες.


6. Το εγκεφαλονωτιαίο υγρό και το σπονδυλικό έχουν φλεγμονή. Πάσχει δηλαδή από χρόνια εγκεφαλίτιδα και λαμβάνει αντιβιοτικά, παυσίπονα και διάφορα δηλητήρια όπως πεθιδινη (ενέσιμα), κάθε 4 ώρες, (λόγω πονοκεφάλου) για να μπορεί να σηκωθεί από το κρεβάτι. Πολλές φορές ούτε και αυτά βοηθούν με αποτέλεσμα τις λιποθυμιές και τις κωματώδεις καταστάσεις. Αφού λοιπόν υπάρχει αυτό το πρόβλημα στο κεφάλι το ενδοκρανιακο υγρό διαμαρτύρεται και έτσι κάνει ενδοκρανιακη πίεση. Εκτός από την ασθένεια που κάνει αυτά τα συμπτώματα υπάρχουν και στο κεφάλι της κάτι καρκινώματα κοντά στην υπόφυση, τα οποία εγχείρησε στα 16 της στο Λονδίνο. Τότε ο γιατρός της είπε πως δεν θα ξανά εμφανιστούν αλλά μια εβδομάδα μετά ξανά εμφανίστηκαν και υπάρχουν μέχρι τώρα και κάνουν και αυτά πολύ καλά την δουλειά τους...


7. Οι πιο πρόσφατες εξετάσεις της Μαρίας έδειξαν πως οι όγκοι που εμφανίστηκαν στη κοιλιά της είναι κακοήθεις! Επίσης, οι γιατροί στην Κύπρο έχουν ξεκαθαρίσει πως δεν μπορούν να κάνουν κάτι για το κεφάλι, για τον όγκο - αδένωμα στην υπόφυση, αφού πρόκειται για ένα σπάνιο είδος όγκου. Της ξεκαθάρισαν επίσης πως ούτε για τους όγκους στην κοιλιά μπορούν να κάνουν κάτι, και οι μεταστάσεις ξεκίνησαν.


Μόνη λύση ώστε να παραμείνει στη ζωή η Μαρία είναι να μεταφερθεί για νοσηλεία και θεραπεία στην Αμερική στη Mayo Clinic, μια και μονάχα εκεί μπορούνα να αντιμετωπίσουν ένα τόσο δύσκολο περιστατικό. Διαφορετικά μια ζωή θα χαθεί. Η Μαρία γεννήθηκε στις 13 Ιουλίου του 1985, είναι μόλις 25 ετών και αντί να χαίρεται τη ζωή είναι μονίμως νοσηλευόμενη κάνοντας αποτυχημένες θεραπείες και περιμένοντας το θάνατο. Θα το θέλατε αυτό για την κόρη σας, την αδερφή σας, τη σύντροφό σας, τη κολλητή σας φίλη, τη γειτόνισσα σας, την ανιψιά σας ή για οποιονδήποτε άνθρωπο; Εγώ πάντως δεν το θέλω! Δεν της αξίζει! Και είναι κρίμα επειδή δεν έχει 200.000- 300.000 δολάρια, που είναι τα έξοδα για τις θεραπείες στην συγκεκριμένη κλινική η Μαρία να μην επιβιώσει. Όχι, η ανθρώπινη ζωή είναι ανεκτίμητη και δεν κοστολογείται.
Petition:
Εγώ η Ευαγγελία Πακάκη , όλοι αναγνώστες του ιστολογίου μου http://trupokarudos.blogspot.com, και όλοι οι φίλοι από την Ελλάδα, την Κύπρο και από αλλού που συνυπογράφουμε αυτή την επιστολή

ΖΗΤΑΜΕ:


1. ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΡΜΟΔΙΟΙ ΚΡΑΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΙ ΦΟΡΕΙΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΝΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΛΥΨΟΥΝ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥ ΠΟΣΟΥ ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΝΟΣΗΛΙΑ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ MAYO CLINIC KAI AYTO NA ΓΙΝΕΙ ΑΜΕΣΑ ΠΡΙΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ.


2. ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΘΕΙ ΓΙΑ ΝΟΣΗΛΙΑ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ Η ΜΑΡΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ 2 ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ.


Μη ξεχνάτε πως στη θέση της Μαρίας θα μπορούσε να είναι ένας δικός σας άνθρωπος.


Ελπίζω να ευαισθητοποιηθείτε και να δράσετε άμεσα!


Σας ευχαριστούμε για την προσοχή σας.

.. 
Εδώ μπορείτε να υπογράψετε. Ελπίζω να το κάνετε όλοι. 
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..

Contemporary Face Paint Art..

..
..
..

..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..

10 Νοε 2010

Taste of Love

..
..
..


 Luna meeting Adis..



Όταν έφτασα ήταν ήδη αργά... Δεν πρόλαβα να σκεφτώ πολλά, ούτε καν ν' αντιδράσω.. Όλα γύρω μου έσβησαν απότομα και ένιωσα το σώμα μου να αιωρείται ανάμεσα σε έναν αποπνικτικό νέφος μετάνοιας..  Το λιγοστό φως που έμπαινε απ' το παράθυρο σταματούσε ακριβώς στο κέντρο του δωματίου, κάτω απ' τα πόδια της λες και την περίμενε, σαν ένα βασιλικό μονοπάτι που τελειώνει κάπου εκεί πάνω.. Εκεί όπου δεν υπάρχει τέλος. Εκεί όπου κανείς δεν ξέρει που... Και αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι. Το επόμενο πρωί με βρήκε σιωπηλό πάνω σ' ένα κρεβάτι, ανάμεσα σε δεκάδες φωνές γύρω μου να προσπαθώ ν' ανασυγκροτήσω τις σκέψεις μου μήπως και καταφέρω ν' αρθρώσω κάποια λέξη.. Και ήταν λες και είχα μόλις ξυπνήσει από εφιάλτη.. Όχι, δεν ήθελα να συμβεί αυτό σε καμία περίπτωση...





Όλες οι υποσχέσεις σου, όλα σου τα Θα... Σαν βέλη τρύπησαν την καρδιά μου και φώλιασαν εκεί μέχρι που πνίγηκα απ' τα ασφυκτικά "γιατί", μέσα σε μια λίμνη  πόνου και ζήλιας.. Θα σ' αγαπώ για πάντα, θα σε προσέχω μικρέ μου άγγελε ό,τι κι αν συμβεί, είχες πει κάποτε... Και που ήσουν όταν σε χρειάστηκα, όταν ήθελα κάποιον να με προστατέψει? Από 'μένα, από 'σένα..

Κάποιος μου έφερε ένα ποτήρι νερό. Μου φάνηκε τόσο διαυγές... Σαν να μπορούσα να κολυμπήσω μέσα του. Να σωθώ.. Να μη θυμάμαι.. Ένας άλλος με ρώτησε 'πως αισθάνεσαι;'. Ποτέ δεν την κατάλαβα αυτή την ερώτηση. Άσε που δεν ξέρω την απάντηση, αλλά και να την ήξερα, τι θα μπορούσες ρε μαλάκα να καταλάβεις απ' αυτήν, ήθελα να του πω.. Δεν ξεστόμισα όμως λέξη. Χαμένος κόπος. Έριξα πίσω το κεφάλι μου, έκλεισα τα μάτια και βόλεψα τον αυχένα μου στο μαξιλάρι. Κάτι κουκκίδες έπαιζαν κρυφτό πίσω απ' τα βλέφαρά μου και το άρωμα της, το άρωμα της.. Μ' έκανε να θέλω να την αγκαλιάσω πάλι. Ξανά.. Πως γίνεται αυτό που έχει μείνει από κείνη, να 'ναι μόνο το άρωμά της; Διαλυμένα όλα στο δωμάτιο κι η οργή μου ασίγαστη. Ολόκληρο τον κόσμο να καταστρέψω τώρα, δεν θα ημερέψει το μέσα μου..




Ποτέ δε θα με καταλάβεις, γιατί ποτέ δεν ήσουν πραγματικά δίπλα μου. Και όλα τα όνειρα που κάναμε μαζί σαν σταγόνες της βροχής έσκασαν στη γη με μανία και απορροφήθηκαν απ' το χώμα μέχρι που εξαφανίστηκαν σαν να μην υπήρξαν ποτέ.. Το μόνο που θες είναι να περνάς καλά και εγώ ήμουν ένα απ' τα καλύτερα παιχνίδια σου. Γιατί σ' εμπιστεύτηκα, γιατί σε πίστεψα... Και δυστυχώς άργησα να καταλάβω, αλλά ως εδώ ήταν...

Πάντα μ' άρεσε να στέκομαι στο χείλος του γκρεμού και να κοιτάζω κάτω. Η έλξη του κενού να με διαπερνά κι εγώ να φλερτάρω μ' ένα μετέωρο βήμα, που ήξερα πως τελικά, δεν θα έκανα. Κάπως έτσι ήταν και με 'κείνη. Θα μπορούσα να ορίσω με πολλές λέξεις τι φάση παιζόταν, αλλά καμιά δεν θα ήταν ακριβής. Και τώρα, δεν υπάρχει πια το περιθώριο, ν' αλλάξω τίποτα. Τ' άλλαξε όλα η ζωή. Μοιράστηκαν τα φύλλα. Δεν έχω κανένα άσο. Πως έγινε ρε γαμώτο; Γιατί δεν θυμάμαι; Σαν να χάλασε το παζλ και τώρα που θέλω να το ξαναφτιάξω, κάποιος μου κρύβει κομμάτια. Τι επίλογο έγραψες, ρε μάτια μου; Άργησα να σε σώσω από 'μένα..


Κουράστηκα να προσπαθώ συνέχεια μόνη μου. Να ξαναχτίζω ό,τι γκρέμισες.. Απ' το εγώ μου, απ' το εμάς.. Πάντα μου 'λεγες θα είμαι εκεί για 'σένα. Και που είσαι τώρα? Ούτε εσύ ξέρεις πια... Μόνο όταν πίνεις με θυμάσαι.. Συγνώμη, αλλά σήμερα ξέρεις.. Ξέμεινα, το μπουκάλι μου άδειασε. Όμως δε πειράζει, άλλωστε ποιος νοιάζεται.. Ό,τι έγινε έγινε. Ίσως κάποια μέρα, ακούγοντας το αγαπημένο μας τραγούδι, κοιτάξεις εκεί ψηλά στο γαλάζιο τ' ουρανού και καταλάβεις πως... Ξέχνα το, τέλος χρόνου...

Αυτό που με τρελαίνει, δεν είναι οι πόνοι απ' τα διαλυμένα κόκκαλα, δεν είναι η θολούρα των ηρεμιστικών, δεν είναι τα γκρίζα κουστουμαρισμένα τυπάκια, που πηγαινοέρχεσαι με ασυρμάτους και κρυμμένα πιστόλια στους γοφούς, εκτοξεύοντας θεωρίες. Τάχα μου γαμάω και δέρνω. Στ' αρχίδια μου όλα. Το μόνο που με νοιάζει είναι αυτό το ύπουλο κιτρινισμένο «ποτέ» που μου καίει τον ουρανίσκο, σαν το χειρότερο φτηνό άφιλτρο. Ποτέ. Μπήκε η τελεία. Τέλος. Ότι ζήσαμε: τέλος. Ποτέ. Ποτέ ξανά. Ποτέ.


Ίσως τελικά το λίγο της ζωής μου δεν ήταν αρκετό για 'σένα.. Ίσως ζήτησα πολλά και μόνο αυτό ν' αξίζω.. Και δε μετανιώνω για τίποτα, τίποτα δε σου ζητάω πίσω. Μόνο άσε μου τη γεύση σου στα χείλη μου, άσε με να πάρω μαζί μου τη μυρωδιά σου, το βλέμμα σου, τ' άγγιγμά σου στο κορμί μου.. Γιατί φεύγω, μα δε θα χαιρετήσω. Και ώρες ώρες σκέφτομαι πως φτάσαμε ως εδώ.. Λυπάμαι για τον κόπο μας, τα ξεχασμένα όνειρά μας.. Αυτή τη φορά όμως δε θα κάνω το ίδιο λάθος, όχι άλλες συγγνώμες.. Αντίο.

Ακούω μερικούς εργάτες κάτω στο δρόμο. Δεν τους βλέπω. Θόρυβοι από πατημασιές, ξύλα, σφυριά, μέταλλα. Μυρωδιά από ροκανίδια. Κατακαθίζει λες πάνω μου αυτή η σκόνη.. Πότε βρίζουν και πότε τραγουδάνε.. Κι όταν περνούν κορίτσια, ξεδιπλώνουν τα γλοιώδη τους σφυρίγματα. Τι κάνει μια απόσταση ασφαλείας, ε; Αν ερχόντουσαν πρόσωπο με πρόσωπο μ' ένα απ' αυτά τα κορίτσια, θα στέκονταν σούζα όλα αυτά τα αντράκια. Το 'ξερω γιατί θυμάμαι πως ένιωσα όταν με κοίταξες.. Σαν να μου πήρες το τελευταίο μου εισιτήριο για την κόλαση. Σαν ν' άνοιξες με κόφτη μια τρύπα στα συρματοπλέγματα και μπήκες στο φράχτη μου. Λίγο πιο πίσω αν είχες μείνει. Σε μια απόσταση ασφαλείας.. Δεν θα 'μασταν τώρα έτσι. Ούτε εσύ, ούτε εγώ. Ποτέ. Αναρωτιέμαι τι πρόλαβες να καταλάβεις πριν.. Αν είδες πόσο βαθιά, πόσο αμετάκλητα κατεστραμμένος είμαι. Τόσο που δεν αντέχω καν την πιθανότητα να σωθώ. Προτιμώ να σκοτωθώ. Ποτέ. Ποτέ πια. Ποτέ ξανά. Ποτέ. Καμένο χαρτί γεννήθηκα. Αν το είχες μόνο καταλάβει πριν..

Ποτέ μου δε θα ξεχάσω εκείνη τη φρικιαστική εικόνα στο δωμάτιο.. Ποτέ δε θα σε ξεχάσω. Μα ακόμη όμως δεν κατάλαβα το λόγο... Γιατί? Γιατί ζωή μου? Γιατί έπρεπε να το κάνεις αυτό?.. Και εγώ ακόμη εκεί, πάνω σ' εκείνο το κρεβάτι, αμίλητος, μουδιασμένος απ' τις αμέτρητες σκέψεις που σαν δηλητήριο στο αίμα μου τρώνε σιγά σιγά την ψυχή μου, περιμένω πλέον... Το τίποτα.

..
..
..
..
..
..
..

8 Νοε 2010

Τόσο ξεχωριστό...

..
..
..
..



..
..
..
..
Σ' ευχαριστώ...
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..

7 Νοε 2010

Δαγκωτό στον Αλή μπαμπά...

..
..
..
..



..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..

6 Νοε 2010

Το δάκρυ της χαράς...

..
..











..
..
..
..
ΥΓ: Ποτέ σου δεν θα καταλάβεις ότι παντού σε συναντούσα...
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..

3 Νοε 2010

Fuyumi Sakamoto: Η φωνή των enka...

..
..

..
..
..
Πως θα εξηγούσατε τι είναι το τραγούδι enka ως είδος μουσικής σε όσους ενδιαφέρονται για την Ιαπωνία, γνώστες και μή;  

Πώς να το εξηγήσω.. Στην Γαλλία υπάρχει το chanson, στην Αμερική υπάρχει η country, ας πούμε ότι είναι η country μουσική της Ιαπωνίας.  Όμως παλαιότερα υπήρχαν τα minyo και rokyoku, γενικότερα ήταν τραγούδια στενά δεμένα με την καθημερινή ζωή.  Όσον αφορά το ένκα, σήμερα έχει μεγάλη θεματολογία που είναι δύσκολο με λίγα λόγια να αναλύσουμε. Για παράδειγμα, τα minyo γεννήθηκαν από τις φωνές που έβγαζαν οι άνθρωποι για να κρατούν τον ρυθμό κατά την διάρκεια της δουλειάς.  Την ίδια λειτουργία είχαν και τα τύμπανα «τάικο».
Η λέξη «ένκα» γεννήθηκε από τους enka-shi, οι οποίοι τραγουδούσαν σατιρικά τραγούδια στους δρόμους υπό τη συνοδεία βιολιών.  Με τον καιρό άρχισαν να τραγουδούν για τον έρωτα και άλλα επίκαιρα θέματα της εποχής.  Λέγεται ένκα, ωστόσο θα μπορούσε να ονομάζεται τραγούδι της εποχής.
Σήμερα οι ξένοι θεωρούν πως η τραγουδίστρια ένκα πρέπει να φορά κιμονό, όπως φοράω εγώ, να χρησιμοποιεί συγκεκριμένο μέλισμα, κλπ. Χαρακτηρίζουμε πολύ λεπτομερώς τα είδη μουσικής, όμως παλιά δεν υπήρχε ο όρος «τραγουδιστής ένκα».  Σήμερα λεγόμαστε τραγουδιστές ένκα, ενώ πριν από 30 χρόνια ήμασταν απλώς τραγουδιστές της εποχής.  Ούτως ή άλλως, πιστεύω ότι το ένκα είναι
μουσική που βγαίνει μέσα από την καθημερινή ζωή.

Εάν τραγουδούσατε στην Ελλάδα τα δικά σας τραγούδια, τι θα επιλέγατε ?

Θα επέλεγα το Yozakura Oshichi σε στίχους του Amari Hayashi και μουσική Takashi Miki, που γράφτηκε τον Σεπτέμβριο του 1994.  Ο λόγος είναι ότι το τραγούδι αυτό αναφέρεται στις κερασιές, που είναι το σύμβολο της Ιαπωνίας. Θα ήθελα να φορέσω κιμονό με κερασιές, για να τραγουδήσω αυτό το τραγούδι.

..
..

*Ολόκληρη η συνέντευξη της Fuyumi Sakamoto, εδώ.  Για τα enka, αρκετές πληροφορίες υπάρχουν εδώ.

..
..
..
..
..

1 Νοε 2010

Ο Takashi Murakami στις Βερσαλίες..

..
..
..

..
..
..
..

Για τον Takashi Murakami έγραψα κάποτε αυτό.. Λεπτομέρειες για την έκθεση του στις Βερσαλίες θα βρείτε εδώ.

..
..
..
..
..
..
..
..
..
..

Related Posts with Thumbnails