31 Ιαν 2011

Love affair..

..
..


..


..
..
..
..
..
..
..
..
..
..

28 Ιαν 2011

Ταϊζω ένα μωρό - Οδυσσέας Ιωάννου

..
..


..

Ταΐζω ένα μωρό*. Ένα ζωικό κουβαράκι τεσσάρων μηνών, μονίμως γελαστό, ένα κουτάκι αγάπης, το δελφινάκι μου. Όταν το φιλάω δεν ξέρω πως κρατιέμαι και δεν του κόβω κομμάτια - ποτέ δεν θα μάθει ότι την αρτιμέλειά του την χρωστάει στη γενναία αυτοσυγκράτησή μου, στα αστείρευτα αποθέματά μου πειθαρχίας και αυτοέλεγχου…

Τα μεσημέρια του Σαββατοκύριακου ξαπλώνει στο κρεββάτι ανάμεσά μας. Ακούω τα πνευμόνια του, ανάσα την ανάσα γυμνάζεται στην ζωή και από γατί γίνεται άνθρωπος. Ένα μωρό είναι σαν το αναμμένο τζάκι, ποτέ δεν είναι ίδιο, ποτέ δεν θα πετύχεις το ίδιο σχήμα φωτιάς.


Ταΐζω ένα μωρό. Κι όλος ο κόσμος γίνεται στόμα. Βγάζει ήχους, σπέρματα λέξεων ωραίων, υγρούς ήχους, γεμίζει σιγά σιγά την θάλασσά του να ‘χει να δελφινοβολτάρει. Έχει και πατούσες. Αμέ! Ο Θεός να τις κάνει… Τα κλειδιά του σπιτιού είναι μεγαλύτερα… Παλεύει να κρατήσει το κεφάλι της όρθιο, κάθε μέρα και καλύτερα. Σκαρφαλώνει πάνω μου σαν σκίουρος που έχει πάρει L.S.D, γελάει συνέχεια. Τι γελάς ρε σαχλαμάρα;


Ταΐζω ένα μωρό. Ξέρω πως ποτέ δεν θα κάνω κάτι σημαντικότερο. Δεν μου ανήκει, δεν του ανήκω, η σχέση είναι καθαρή από την αρχή. Αλλά κάποιος πρέπει να κρατάει το μπιμπερό… Στα σπάνια κλάματά της μια χνουδωτή καμηλοπάρδαλη αποδεικνύεται πιο χρήσιμη από εμένα. Μόνο αυτή μπορεί να σταματήσει το κλάμα. Αρχίζω να έχω θέμα με την καμηλοπάρδαλη. Ή αυτή ή εγώ!


Μακάρι να αγαπήσει την θάλασσα και να θελήσει να της την μάθω. Μακάρι να αγαπήσει και να θελήσει να μου μάθει.

Βέβαια δεν έχω αυταπάτες. Τον βλέπω τον διάλογο να έρχεται
- Καλημέρα λουλούδι μου!
- Δεν μας χέζεις ρε πατέρα πρωί πρωί;

Ταΐζω ένα μωρό. Κι όλος ο κόσμος γίνεται γάλα. 




*Κείμενο του Οδυσσέα Ιωάννου από το www.protagon.gr 
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..

25 Ιαν 2011

The Life of Poe..

..
..

..



Η ζωή του Πόε -μαζί, ή μάλλον εξαιτίας, των στερήσεων και των απωλειών της- υπήρξε το υλικό του. Ο θάνατος της φθισικής μητέρας, που τον οδήγησε στη διαρκή αναζήτηση της γυναικείας αγάπης και ασφάλειας, η εξαφάνιση του πατέρα, η φροντίδα από μια ξένη οικογένεια, που τον απομάκρυνε από τα αδέλφια του, τη φυσική του οικογένεια, αποτέλεσαν τον λογοτεχνικό του κόσμο. Αν απουσίαζαν όλα αυτά που συνέστησαν και σημάδεψαν τη ζωή του, σχεδόν από τη γέννησή του, θα είχε γράψει ο Πόε αυτά τα μεγάλα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας; Αν είχε ζήσει μια «φυσιολογική ζωή», αν ήταν ένας «συνηθισμένος άνθρωπος», θα αναζητούσε αλλού την παρηγοριά της οικογένειας που ποτέ δεν απέκτησε; Την ασφάλεια που προσφέρουν τα κοινά βιώματα με κάποιους οι οποίοι είναι μοναδικά δεμένοι; Θα εξόρκιζε τους δαίμονές του; Θα είχε νιώσει αυτή την ανάγκη τού ανήκειν, να δημιουργήσει δηλαδή τη δική του οικογένεια μέσα από τους ήρωές του; Νομίζω ότι στην περίπτωση του Πόε, κι έτσι όπως διατυπώνεται από το κείμενο του Ακρόιντ, η απάντηση είναι αρνητική.


Μαρία Φακίνου          Πόε-Μια σύντομη ζωή
..
..
..
..
..
..
..
.. 

16 Ιαν 2011

"Συρανό ντε Μπερζεράκ" σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου στο "Εθνικό Θέατρο"

..
..

..
..
..
Προτιμούσε να ερμηνεύσει μόνο τον ρόλο παρά και να σκηνοθετήσει το έργο, αλλά όταν ξαναδιάβασε τον «Συρανό ντε Μπερζεράκ» του Εντμόντ Ροστάν ο Νίκος Καραθάνος έβαλε τα κλάματα... Ετσι κι έγινε: «Το θέμα είναι να “ανοίξεις”, να νιώσεις ότι κάτι συμβαίνει εδώ. Βέβαια δεν ήξερα πού πήγαινα με το μέγεθος του έργου, τους στίχους, τον δεκαπεντασύλλαβο, με την ποίηση. Για μένα πάντα η σκηνοθεσία έχει να κάνει πολύ με την πραγματικότητα. Όπως και στις “Οκτώ γυναίκες”, δεν θα τις έκανα αν δεν ήταν αυτοί οι συγκεκριμένοι άνθρωποι. Ωραίες ιδέες υπάρχουν, και;» αναρωτιέται... «Κι ο γάμος είναι μια ωραία ιδέα, και;» προσθέτει. «Οι ωραίες ιδέες είναι για να τις σκορπάς, όχι για να τις κρατάς. Ολη η ιστορία στη σκηνοθεσία είναι το δόσιμο. Όπως όταν ανακαλύπτεις ένα παιχνίδι και θες να το μοιρασθείς με τους άλλους».


Διαβάστε περισσότερα: εδώ
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..

13 Ιαν 2011

The Shock Doctrine..

..
..

..
..
..
..

Naomi Klein - The Shock Doctrine..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..

7 Ιαν 2011

Παράταση παραστάσεων του Άρη Ρέτσου: "Αίμα Κακό"

..
..






Η παράσταση «ΑΙΜΑ ΚΑΚΟ»,  από το  βιβλίο «Μια εποχή στην Κόλαση» του A. Rimbaud, σε σκηνοθεσία, επεξεργασία κειμένου και ερμηνεία Άρη Ρέτσου, που ξεκίνησε την Τετάρτη, 8 Δεκεμβρίου 2010, στις 9.30 μ.μ., στο θέατρο ΣΦΕΝΔΟΝΗ (Μακρή 4, Μακρυγιάννη-Αθήνα, τηλέφωνο: 210-92.46.692), παρατείνεται έως 27 Ιανουαρίου. Συγκεκριμένα, θα δοθούν άλλες 6 παραστάσεις: Τετάρτη και Πέμπτη, στις 9.30 μ.μ., 12-13, 19-20 και 26-27 Ιανουαρίου 2011.

Ο Rimbaud το 1872 και σε ηλικία 19 ετών γράφει το «Une Saison en Enfer» (Μία Εποχή στην Κόλαση). Από αυτό, το κεφάλαιο «ΑΙΜΑ ΚΑΚΟ» αντανακλά, εκτός από το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται, και την αντίδρασή του στις κοινωνικές συνθήκες στις εποχής του. Σαρωτικός, αυτοκαταστροφικός, μεγαλομανής, εκδικητικός, κυνικός, ανελέητος χλευαστής, ευφυής, ευαίσθητος, ύπουλος, καλοσυνάτος, χιουμοριστικός, υπέροχος διασκεδαστής, οραματιστής, σκληροτράχηλος, με τα πόδια εκτεθειμένα, μελαμψά, με ίχνη αρρώστιας που σαγηνεύει το νου, σκορπίζει τον πόνο σε κάθε βήμα. Η εξέλιξη στις εσωτερικής σκέψης  που θέλει να γκρεμίσει τα όρια του χώρου και του χρόνου.
Μέσα σε μία φάρσα, ο στις ο Rimbaud στήνει, ως πρωταγωνιστής, ένα θεατρικό χώρο από τον οποίο προσπαθεί δαιμονιωδώς να αποδράσει. Υπάρχουν ακόμα στην Ευρώπη άνθρωποι που τον θυμούνται χλευαστικό, ημιάγριο, με μια όψη ελευθερίας που σέρνεται από ένα σακίδιο. Στη διαδικασία αυτή, η ψευδαίσθηση με την πραγματικότητα χάνουν τα όριά στις.
Μέσα  σε ένα καταιγισμό  ήχων (ή θορύβων;) στις αιώνιας καθημερινής αρένας, το σκηνοθετικό πλαίσιο καθορίζει και καθορίζεται απόλυτα από το σχεδιασμό του ήχου και τη μουσική στις παράστασης. Ο Σπύρος Αραβοσιτάς σχεδιάζει, πιστός στη σκηνοθετική γραμμή, αυτόν τον ηχητικό κόσμο, που άλλοτε ακολουθεί και άλλοτε προπορεύεται στο ταξίδι αυτό του Rimbaud.  Μέσα σε αυτόν τον κόσμο, ο ποιητικός λόγος δίνει τη μάχη του, παλεύοντας να κρατήσει την πυξίδα μέχρι το τέλος.
Στις άνεργος ηθοποιός, στις ακαθορίστου ηλικίας και εποχής γελωτοποιός που βρίσκεται τυχαία επί σκηνής σε κάποιο ερειπωμένο θέατρο, το διασκεδάζει κατά βούληση ανιχνεύοντας, άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε όχι, τα “υψηλά” νοήματα στις ποίησης. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται…


*Αποσπάσματα από την κριτική του περιοδικού ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ

« […] είναι “περίπτωση” ο Άρης Ρέτσος. Με αφορμή ένα απόσπασμα του κολασμένου ποιητή, μόλις κατέθεσε
ό,τι πιο σοφά πειραματικό συνέβη στην πόλη εδώ και καιρό

«…ευελπιστούμε να το επαναλάβει άμεσα.»

« […] Λειτουργώντας κόντρα στα καθιερωμένα και στο σύστημα, αδιαφορώντας για στις τάσεις και στις μόδες,
ο Ρέτσος καταθέτει κάτι ολόδικό του, βαθιά προσωπικό, χρήσιμο και ανεπανάληπτο.»

..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..



5 Ιαν 2011

Howl - Μια ταινία για τον Allen Ginsberg

..
..
..

..
..
..
Η ταινία «Το ουρλιαχτό» εστιάζει σε μια συγκεκριμένη περίοδο του αμερικανού ποιητή Αλαν Γκίνσμπεργκ (1926-1997), ενός από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της γενιάς των beat: μετά τη δημόσια απαγγελία του ποιήματός του «Ουρλιαχτό» στο Σαν Φρανσίκο (Οκτώβριος 1955), ο Γκίνσμπεργκ δέχθηκε την πρόταση του Λόρενς Φερλινγκέτι, εκδότη του οίκου City Lights, να εκδώσει το έργο, κάτι που έγινε το 1956. Εναν χρόνο αργότερα η ποιητική συλλογή προκάλεσε μένος στην κοινωνία της συντηρητικής Αμερικής, απαγορεύτηκε ως άσεμνη και οδήγησε τον Φερλινγκέτι στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Ακολούθησε σειρά δικών, ώσπου τελικά επετράπη η κυκλοφορία του.

 
Διαβάστε περισσότερα: εδώ
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..

3 Ιαν 2011

Είμαστε ακόμα εδώ..

..
..

..
..

Τα κόκκινα κηροπήγια πάνω στο τραπέζι αναμμένα. Στο δένδρο τα φωτάκια ακολουθούν το δικό τους ρυθμό που σε κάνει να σκέφτεσαι πάντα πράγματα και κυρίως άλλες εποχές και χρόνια. Χρόνια που πέρασαν με κινηματογραφικό τρόπο και αναρωτιέσαι πώς. Δεν πειράζει ρε παιδιά, ακόμα είμαστε εδώ και αφού νιώθουμε έστω και για λίγο τη μαγεία, καλά είναι. Το παιδί μέσα μας ξυπνάει και ενώνεται με τα παιδιά μας που νομίζω ότι είναι πιο έξυπνα από εμάς. Τους ενδιαφέρει το παιγνίδι και τα δώρα. Καλά κάνουν. Γιατί σε όλους αρέσουν τα δώρα; Μήπως πραγματικά είμαστε όλοι παιδιά; Μόνο που οι δικοί μας πόλεμοι είναι επικίνδυνοι. Εμείς κάποτε προσποιούμαστε ότι είμαστε ο Ζορό, ο Ρομπέν των Δασών, ο Λεωνίδας των τριακοσίων, ο Μικρός Ήρωας, ο Γιώργος Θαλάσσης κλπ. Έτσι ερχόμαστε σε πρώτη επαφή με την αίσθηση της δικαιοσύνης, και το σπουδαιότερο, με την επιθυμία να κάνουμε κάτι για τον δίπλα μας. Ίσως αν θέλετε από φιγούρα, αλλά τι πείραζε; Διακρίναμε κάποιον που είχε ανάγκη και ερχόμαστε στη θέση του. Η συνείδηση δεν είχε λογική. Πολλοί προσπάθησαν να αναλύσουν τη συνείδηση αλλά στο τέλος έπεφταν σε τοίχο και φτου κι απ' την αρχή. Και δώστου οι τρελογιατροί να τρελαίνονται από τους νυν πελάτες τους και να τρελαίνουν με τη σειρά τους πάλι τους επόμενους. Και δώστου οι σπατουλαρισμένες από τα botox αστρολόγες να γεμίζουν ανασφάλειες για το μέλλον τους θεατές. Από τότε που όλοι ανακάλυψαν τα ζώδια, χάθηκε ο έρωτας και άντε να τον βρεις. Σαν τα τραγούδια που όλα μοιάζουν πια μεταξύ τους. Άντε λοιπόν να εξηγήσουν όλοι αυτοί σε ένα παιδί τι είναι ο έρωτας. Ό,τι και να του πουν εκείνο ακούει την καρδιά του.
Καθώς οι φίλοι αρχίζουν να 'ρχονται, τα τραγούδια του Σινάτρα συνεχίζουν ν' ακούγονται από τα ηχεία. Το τραπέζι έχει φορέσει το πράσινο παλτό του, όλοι παίρνουν τη θέση τους και το παιγνίδι για το καλό αρχίζει. Ατελείωτα τσιγάρα στο τασάκι και μπουκάλες κάθε είδους συνοδεύουν την εικόνα. Τώρα ξεχνιούνται οι φιλίες και όλοι θέλουν να κερδίσουν. Άλλωστε οι μεγαλύτεροι πόλεμοι στη γή έγιναν από πρώην φίλους και συμμάχους. Δώδεκα η ώρα. Τα φώτα σβήνουν και ανάβουν με τις καθιερωμένες ευχές και το ποδαρικό. Μετά το παιγνίδι συνεχίζεται. Σ' αυτό το παιγνίδι όλοι μπορούν να κερδίσουν. Αλλά στο τέλος πάντα κερδίζουν οι γυναίκες.
Και ο Σινάτρα συνεχίζει το τραγούδι του…


..
"Βραχνή φυσαρμόνικα"-9-1-2008-Μάνος Ξυδούς


..
..
..
..

Related Posts with Thumbnails