25 Φεβ 2011

Και συ να λείπεις..

..
..
..
..
Σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της,
και συ να λείπεις,
να 'ρχονται οι Άνοιξες με πολλά
διάπλατα παράθυρα,
και συ να λείπεις,
να 'ρχονται τα κορίτσια στα παγκάκια
του κήπου με χρωματιστά φορέματα,
και συ να λείπεις,
οι νέοι να κολυμπάνε το μεσημέρι,
και συ να λείπεις,
Ένα ανθισμένο δέντρο
να σκύβει στο νερό,
πολλές σημαίες ν' ανεμίζουν
στα μπαλκόνια,
και συ να λείπεις,
Κι ύστερα ένα κλειδί να στρίβει
η κάμαρα να 'ναι σκοτεινή,
δυο στόματα να φιλιούνται στον ίσκιο,
και συ να λείπεις,
Σκέψου δυο χέρια να σφίγγονται,
και σένα να σου λείπουν τα χέρια,
δυο κορμιά να παίρνονται,
και συ να κοιμάσαι κάτου απ' το χώμα,
και τα κουμπιά του σακακιού σου
ν' αντέχουν πιότερα από σένα
κάτου απ' το χώμα,
κι η σφαίρα σφηνωμένη
στην καρδιά σου να μη λιώνει
Όταν η καρδιά σου,
που τόσο αγάπησε τον κόσμο
θα 'χει λιώσει.

Να λείπεις – δεν είναι τίποτα να λείπεις.
Αν έχεις λείψει για ότι πρέπει,
θα 'σαι για πάντα μέσα σ' όλα εκείνα
που γι' αυτά έχεις λείψει,
θα 'σαι για πάντα μέσα
σ' όλο το κόσμο... 

Γιάννης Ρίτσος
..
..
..
..
..
..
..
..
..

22 Φεβ 2011

Άρης Ρέτσος - Δυο μέρες μόνο..

..
..






ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
 «ΑΙΜΑ ΚΑΚΟ»
του A. Rimbaud
με τον Άρη Ρέτσο


Έως 24 Φεβρουαρίου συνεχίζεται το  «ΑΙΜΑ ΚΑΚΟ»,  από το  βιβλίο «Μια εποχή στην Κόλαση» του A. Rimbaud, σε σκηνοθεσία, επεξεργασία κειμένου και ερμηνεία Άρη Ρέτσου, που ξεκίνησε την Τετάρτη, 8 Δεκεμβρίου 2010 στο θέατρο ΣΦΕΝΔΟΝΗ (Μακρή 4, Μακρυγιάννη – Αθήνα, τηλέφωνο: 210-92.46.692, sfendoni@otenet.gr. Συγκεκριμένα οι παραστάσεις: 2-3, 9-10, 16-17 και 23-24 Φεβρουαρίου 2011 (Τετάρτη και Πέμπτη) στις 9.30 μ.μ.

Ο Rimbaud το 1872 και σε ηλικία 19 ετών γράφει το «Une Saison en Enfer» (Μία Εποχή στην Κόλαση). Από αυτό, το κεφάλαιο «ΑΙΜΑ ΚΑΚΟ» αντανακλά, εκτός από το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται, και την αντίδρασή του στις κοινωνικές συνθήκες στις εποχής του. Σαρωτικός, αυτοκαταστροφικός, μεγαλομανής, εκδικητικός, κυνικός, ανελέητος χλευαστής, ευφυής, ευαίσθητος, ύπουλος, καλοσυνάτος, χιουμοριστικός, υπέροχος διασκεδαστής, οραματιστής, σκληροτράχηλος, με τα πόδια εκτεθειμένα, μελαμψά, με ίχνη αρρώστιας που σαγηνεύει το νου, σκορπίζει τον πόνο σε κάθε βήμα. Η εξέλιξη της εσωτερικής σκέψης  που θέλει να γκρεμίσει τα όρια του χώρου και του χρόνου.
Μέσα σε μία φάρσα, ο στις ο Rimbaud στήνει, ως πρωταγωνιστής, ένα θεατρικό χώρο από τον οποίο προσπαθεί δαιμονιωδώς να αποδράσει. Υπάρχουν ακόμα στην Ευρώπη άνθρωποι που τον θυμούνται χλευαστικό, ημιάγριο, με μια όψη ελευθερίας που σέρνεται από ένα σακίδιο. Στη διαδικασία αυτή, η ψευδαίσθηση με την πραγματικότητα χάνουν τα όριά τους.
Μέσα  σε ένα καταιγισμό  ήχων (ή θορύβων;) της αιώνιας καθημερινής αρένας, το σκηνοθετικό πλαίσιο καθορίζει και καθορίζεται απόλυτα από το σχεδιασμό του ήχου και τη μουσική της παράστασης. Ο Σπύρος Αραβοσιτάς σχεδιάζει, πιστός στη σκηνοθετική γραμμή, αυτόν τον ηχητικό κόσμο, που άλλοτε ακολουθεί και άλλοτε προπορεύεται στο ταξίδι αυτό του Rimbaud.  Μέσα σε αυτόν τον κόσμο, ο ποιητικός λόγος δίνει τη μάχη του, παλεύοντας να κρατήσει την πυξίδα μέχρι το τέλος.
Ένας άνεργος ηθοποιός, ένας ακαθορίστου ηλικίας και εποχής γελωτοποιός που βρίσκεται τυχαία επί σκηνής σε κάποιο ερειπωμένο θέατρο, το διασκεδάζει κατά βούληση ανιχνεύοντας, άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε όχι, τα “υψηλά” νοήματα της ποίησης. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται…




Αποσπάσματα από την κριτική του περιοδικού ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ

« […] είναι “περίπτωση” ο Άρης Ρέτσος. Με αφορμή ένα απόσπασμα του κολασμένου ποιητή, μόλις κατέθεσε
ό,τι πιο σοφά πειραματικό συνέβη στην πόλη εδώ και καιρό

«…ευελπιστούμε να το επαναλάβει άμεσα.»

« […] Λειτουργώντας κόντρα στα καθιερωμένα και στο σύστημα, αδιαφορώντας για τις τάσεις και τις μόδες,
ο Ρέτσος καταθέτει κάτι ολόδικό του, βαθιά προσωπικό, χρήσιμο και ανεπανάληπτο.»
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..

18 Φεβ 2011

I Know..

..
..

..
..
..
..
..
..




Don’t have to tell me baby,
See you go on the road now,
You’re gonna live my sight,
But I'll remember you baby,
Each and every night,
Don’t have to tell me
You got to go,
I know
Feel so Low
Annnd I, I see you go...

..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..

13 Φεβ 2011

Σκόνη στ' άστρα σου..

..
..

..
..
..
..
..
..
..
..
"Αγαπάμε αυτούς που μας αγαπούν και, κατά κάποιο τρόπο, είναι σαν ν' αγαπάμε εντέλει μόνο τον εαυτο μας. Γιατί η αγάπη τους επιστρέφει σε μας. Υπάρχει μια κυκλικότητα".
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
.
.
.

.

11 Φεβ 2011

Όνειρα σε άλλη γλώσσα..

..
..

..
..
..
..
..
"ΌΝΕΙΡΑ ΣΕ ΑΛΛΗ ΓΛΩΣΣΑ" ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΟΛΥ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ
 
ΤΗΣ ΛΟΥΚΙΑΣ ΡΙΚΑΚΗ

ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΧΑΛΚΙΔΑΣ 2010

ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΟΝΤΑΖ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΧΑΛΚΙΔΑΣ 2010
 
 


http://dreamsinanotherlanguage.blogspot.com
http://breathofairfilm.blogspot.com
http://vimeo.com/10770767


MΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΟΛΥ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ

Το σχολείο ίσως δεν μπορεί να αλλάξει την κοινωνία γύρω του όμως στη Φανερωμένη προσπαθούν να βελτιώσουν την κοινωνία των παιδιών του σχολείου και να ανταποκριθούν στις ανάγκες τους.

Σχολείο Φανερωμένης 300 πρόσωπα 300 όνειρα καθένα στη γλώσσα του.

Το σχολείο είναι η χώρα των παιδιών. Μια νέα πατρίδα όπου εκτός του ότι μιλούν διάφορες γλώσσες, μαθαίνουν να εκφράζονται ακόμη και να ονειρεύονται σε μια άλλη γλώσσα. Ειδικά η Φανερωμένη αποτελεί φιλόδοξο πρόγραμμα του Υπουργείου Παιδείας, της Κύπρου το οποίο κάνει ένα άνοιγμα στην κοινωνία. Το εντυπωσιακό κτίριο στο κέντρο της παλιάς Λευκωσίας ήταν ένα παραδοσιακό παρθεναγωγείο από εκείνα που φοίτησαν πολλές γενιές κοπέλες. Τώρα όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει. Λίγα μέτρα από το σχολείο βρίσκεται η Πράσινη γραμμή. Η νεκρή εκείνη ζώνη που χωρίζει την Λευκωσία στα δύο.

Δεν ξεχνώ λένε ακόμη τα μαθητικά τετράδια αλλά για τους σημερινούς μαθητές της Φανερωμένης αυτό σημαίνει άλλα πράγματα.

Αυτοί πασχίζουν τώρα να ζήσουν σε μια νέα χώρα την Κύπρο και πολλοί απ αυτούς δεν ξεχνούν τις δικές τους χώρες. Σκηνικά πολέμων, διωγμοί φτώχεια τους έφεραν εδώ σε αυτή τη γωνιά του κόσμου, σε αυτό το νησί.

Ποιος άνεμος τους έφερε εδώ;
Τύχη καλή, την υποδοχή τους ανέλαβαν δάσκαλοι με καρδιά μικρού παιδιού. Ο πόλεμος δεν καταστρέφει μόνο τη γη αλλά κάνει τις καρδιές πέτρινες, τα μάτια τυφλά. Μετανάστης είναι ο άνθρωπος χωρίς σπίτι, το σπίτι δεν είναι ένα μέρος μα ένα πρόσωπο που σε αναγνωρίζει. Η μετανάστευση ενσωματώνει την αιχμή της προσωπικής του ελπίδας ως προς το απρόσωπο μέλλον.

«Η ζωή είναι δύσκολη, αλλά κι εγώ εύκολη δεν είμαι» έγραφε η τσάντα της Περβίν από την Τουρκία, στα Ελληνικά και στα Τούρκικα. Έτσι ξεκίνησε η Περβίν να γράφει την ιστορία της, για το πως διεκδίκησε την εκπαίδευση της και ήρθε από το χωριό της στην Τουρκία, στην Κύπρο με τα αδέλφια της, για να μάθουν κι άλλα γράμματα. Ήρθε μαζί με την Αϊσέ, τον Κεμάλ και τον Μεχμέτ. Και οι τέσσερεις φοιτούν στα σχολεία της Φανερωμένης.
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..

9 Φεβ 2011

Γένους ανυπεράσπιστου...

..
..

..

..

..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..

8 Φεβ 2011

31 χρόνια μετά: Νίκος Ξυλούρης

..
..

..
...
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..

..

5 Φεβ 2011

Κρατάς Μυστικό;

..
..


..
..
.. 
..
..

Το νέο βιβλίο του Γιάννη Φιλιππίδη, έρχεται.. 
Απ' τις εκδόσεις  "'Άνεμος". Κι είμαι σίγουρη πως θα το λατρέψουμε.. Καλοτάξιδο Γιάννη!
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..

Related Posts with Thumbnails