13 Νοε 2012

Δε σε φιλώ, σε περιέχω..







Αγαπημένη,

Ποτέ δεν τα κατάφερνα στους αποχαιρετισμούς. Η ζωή, βλέπεις, μας αξιώνει με έρωτες, στους χωρισμούς όμως μας αφήνει απροστάτευτους. Μόνος του μαθαίνει καθένας να λύνεται απ' τα χάδια. Και το μαθαίνει σωστά, καλύτερα απ' το να σμίγει
Ίσως γιατί η μοίρα μας είναι η μοναξιά. Η μοναξιά κι ο φόβος της, ο φόβος του άδειου κρεβατιού, της άγραφης σελίδας... ο φόβος της ελευθερίας που μοιάζει στιγμές στιγμές να ποθούμε παράφορα -βλάσφημος πόθος, βρισιά σ' όποιον αγαπήσαμε.
Δεν ξέρω γιατί σου γράφω Μαργαρίτα. Θα μπορούσα να φύγω έτσι, η Ισπανία κι η Αλγερία με περιμένουν. Τα νέα λιμάνια, τα νέα κορμιά, τα καινούρια χαρτιά κι οι υποσχέσεις τους, δεν ξέρω γιατί σου γράφω. 

Χωρίς λέξη θα ήταν καλύτερα, σκέφτομαι. Αλλά είμαι πια αιχμάλωτος των λέξεων. Κι ας μην την διάλεξα εγώ αυτή την αιχμαλωσία -ποιος άλλωστε διαλέγει τα δεσμά του;- ωστόσο είναι πολλές φορές, λυτρωτική. 
Κι ύστερα δεν είμαι δειλός. Ένας εραστής, ένας πραγματικός εραστής, ακόμα κι αδέξιος, ακόμα και απένταρος δεν επιτρέπεται να είναι δειλός. Οι έρωτες δε συγχωρούν τους μικρόψυχους ούτε χαρίζονται στους φοβισμένους.
Ζήσαμε μαζί Μαργαρίτα. Και ζήσαμε ωραία. Πολύ καιρό αλλά ο καιρός πεινάει, θέλει αίμα. Και το αίμα θέλει δρόμους, καινούριους δρόμους, κάθε φορά και πιο μακρινούς. 

Είσαι μια γυναίκα πολύτιμη, αμύθητη ερωμένη κι εγώ για το αμύθητο δεν έχω παρά λόγια. Αλλιώς δε μπορώ να το αποκτήσω και θα ήμουν αφελής αν περίμενα από σένα να μου χαριστείς. Αρκετά γενναιόδωρη ήσουν.
Ακούγομαι σκληρός; Μπορεί να είμαι. Όμως όχι για να σε πληγώσω μα για να πληγωθώ. Για να πληγωθώ φεύγω. "Οι πληγές είναι φωλιές λουλουδιών", τα δικά μου λουλούδια, οι δικές μου πληγές είναι οι λέξεις μου.
Τώρα, μετά απο σένα, μακριά απο σένα, είναι έτοιμες ν' ανθίσουν.


Δε σε φιλώ, σε περιέχω

Αλέξανδρος Δ.

(Α. Δ.)







*Το κείμενο είναι απ' την παράσταση: "Η Μαργαρίτα Γκωτιέ ταξιδεύει απόψε" που ανέβηκε το 2005, στο Θέατρο "Άνεσις", με πρωταγωνίστρια την Πέμυ Ζούνη. Συγγραφέας του έργου είναι ο θεατρικός συγγραφέας, Άκης Δήμου. Το γράμμα αυτό, υποτίθεται ότι γράφτηκε απ' τον Αλέξανδρο Δουμά (υιό), για την κυρία με τις Καμέλιες, Μαργαρίτα Γκωτιέ. Στην πραγματικότητα η Μαργαρίτα Γκωτιέ, δεν ήταν παρά η Μαρί Ντιπλεσί (το πραγματικό της όνομα ήταν Αλφονσίν Πλεσί), που γεννήθηκε σε ένα χωριό της Νορμανδίας το 1844 και άρχισε να εκδίδεται από τα 12 χρόνια της. Η Ντιπλεσί, ήταν διάσημη εταίρα της εποχής που ο Αλέξανδρος Δουμάς γνώρισε το 1844, στο θέατρο Βαριετέ κι έγινε εραστής της. Προκειμένου δε να προσαρμοστεί στην πανάκριβη ζωή της, ζήτησε την οικονομική συνδρομή του πατέρα του. Οι δρόμοι τους χώρισαν το καλοκαίρι του 1845, ύστερα απο ομηρικούς κι ατέλειωτους καυγάδες. Ο χωρισμός τους επισφραγίστηκε με ένα γράμμα... Δύο χρόνια μετά, το 1847, η Ντιπλεσί πέθανε στο Παρίσι, αφού είχε παντρευτεί τον κόμη Περεγκό, μ' ένα γάμο που είχε κηρυχτεί άκυρος. Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς ο Αλέξανδρος Δουμάς, απομονώθηκε στο Σεν Ζερμέν και αποτύπωσε μέσα σε ένα μήνα στο χαρτί την ιστορία της Μαρί, που μετανομάστηκε πλέον σε Μαργαρίτα Γκωτιέ για τις ανάγκες του έργου του... Η Κυρία με τις Καμέλιες εκδόθηκε με μεγάλη επιτυχία, το 1848. Το θεατρικό του Άκη Δήμου "Η Μαργαρίτα Γκωτιέ ταξιδεύει απόψε" κυκλοφορεί απ' τις εκδόσεις "Σοκόλη-Κουλεδάκη". 













 








Related Posts with Thumbnails