30 Μαΐ 2012

Vouloir, pouvoir et savoir..

..
..
..

..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
YΓ: "Κι αν σκοτεινιάζω αγάπη μου μη με φοβάσαι
γιατί ευωδιάζουν αγριοκέρασα οι σιωπές 
και με τυλίγουν με ομίχλη όταν κοιμάσαι..."
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..

25 Μαΐ 2012

La Antena..

..
..
..

..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
ΥΓ: "Με αυτό το μαγευτικό παραμύθι δοκιμάζει τις δυνάμεις του στη σκηνοθεσία και το σενάριο (για δεύτερη φορά μετά το 1996 με το «Picado Fino») ο αργεντίνος διευθυντής φωτογραφίας Esteban Sapir. Και τα καταφέρνει θαυμάσια. Το «La Antena» αποτελεί έναν εξαίρετο φόρο τιμής στο βουβό σινεμά και τους μεγάλους δημιουργούς του, όπως ο Melies, ο Murnau και ο Fritz Lang, στους ρώσους πρωτοπόρους της ίδιας εποχής, όπως ο Eisenstein και ο Vertov, καθώς και στο γερμανικό εξπρεσιονισμό και τα πρώτα φιλμ νουάρ. Με σπάνιο για την εποχή μας μεράκι, ο σαραντάρης Sapir στήνει το ασπρόμαυρο σύμπαν του με την παλιομοδίτικη αισθητική στη φωτογραφία, τα εντυπωσιακά σκηνικά, τα εμπνευσμένα κοστούμια και τα άψογα ενσωματωμένα ειδικά εφέ, για να διηγηθεί - ξεπερνώντας την όποια παρελθοντολαγνεία - μια ολότελα μοντέρνα ιστορία απληστίας, μαζικής αποχαύνωσης κι επανάστασης. Λιγάκι περισσότερο απλοϊκό απ' όσο θα θέλαμε σε μερικές ιστορικές αναφορές, καταφέρνει, ωστόσο, να παρασύρει το θεατή στην ποίησή του και να εγγυηθεί μια απολαυστική εμπειρία". 
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..




22 Μαΐ 2012

Omnis determinatio negatio est...

..
..



..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
YΓ: Spinoza. Mην το ψάχνεις.. ;)
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..

19 Μαΐ 2012

"Είναι ανήθικο να μην αγαπάς κανέναν..."

..
..
..

..
..
..
..
..

ΥΓ: Είναι κάποιο Σάββατο του Ιουνίου. Ο Μπέτο Μιλανές, ο παραλογισμένος Κουβανός μετανάστης που φυτοζωεί στο νεκροταφείο αυτοκινήτων του Κάρακολ Μπητς, ψάχνει να βρει ποιος θα του κάνει τη χάρη να τον σκοτώσει.
Χρόνια βασανισμένος απ τη θύμηση ενός παράλογου πολέμου, μακριά από τη χαμένη πατρίδα, θέλει πια να τελειώνει...
Τρεις δεκαοχτάχρονοι ψάχνουν μέσα στη νύχτα για ποτό. Σκοπεύουν να τραβήξουν ώς το πρωί το γλέντι της αποφοίτησης.
Έχει βρέξει στο Μαϊάμι, έχει φεγγάρι. Η Λάουρα, ο Μάρτιν και ο Τομ βρίσκονται στο δρόμο αυτού του άντρα που τρέχει ξέφρενα προς το θάνατο...
Το «Κάρακολ Μπητς» είναι ένα έξοχο και τρομακτικό μυθιστόρημα για τον πόλεμο που συνεχίζεται όταν οι πόλεμοι τελειώνουν. Για τους αθώους και τους κατεστραμμένους, την τρέλα, το φόβο, το θάνατο και τη συγνώμη. Μια αρχαία τραγωδία στο ρυθμό του ροκ εν ρολ.
..
..
..
..

* Ο Eliseo Alberto, γεννήθηκε το 1951 στην Αβάνα. Πάντα ονειρευόταν να γίνει πιανίστας και να κερδίσει σκακιστικούς αγώνες. Σπούδασε δημοσιογραφία. Ήταν αρχισυντάκτης των περιοδικών "El Caiman", "Barbudo","Cine Cubano". Μέχρι σήμερα έχει γράψει δεναεννιά ιστορίες για τον κινηματογράφο, ανάμεσα σ' αυτές είναι εκείνες που διηγούνται οι ταινίες "Guantanamera", "El elefante y la bicicleta" και "Cartas del parque". Στο νησί δημοσίευσε ένα μυθιστόρημα ("La fogata roja", Κρατικό Βραβείο των Κριτικών) και τρεις ποιητικές συλλογές ("Importara el trueno", "Las cosas que yo amo" και "Un istante en cada cosa"). Στην εξορία εξέδωσε ένα βιβλίο πολεμικής εναντίον του κουβανικού καθεστώτος στα πρώιμα απομνημονεύματά του "Informe contra mismo" και τα μυθιστορήματα "La eternidad por fin comienza un lunes" και "Κάρακολ Μπιτς" (Πρώτο διεθνές Βραβείο Μυθιστορήματος Alfaguara, 1998). Ανιψιός συγγραφέα και πιανίστα, γιος και εγγονός ποιητών, ξάδελφος μουσικών, αδελφός σκιτσογράφου, δίδυμος μιας αδελφής που ξέρει να αφηγείται εξαιρετικές ιστορίες, θείος φωτογράφου και φίλος μουσικών της ρούμπας, ο Λίτσι ανήκει σε μια οικογένεια στην οποία οφείλει πολλά ο κουβανικός πολιτισμός. Εδώ και δεκατέσσερα χρόνια ζει στο Μεξικό. Θεωρεί τον εαυτό του ευτυχισμένο άνθρωπο.
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..

15 Μαΐ 2012

Κουβανέζικη Ραψωδία...

..
..
..

..
..
..
..
..
..
..
..



ΥΓ: Κούβα, 1960. Τα ιδανικά του Κάστρο ανάβουν φωτιές στους δρόμους της Αβάνας, εκεί όπου οι σκιές γλιστρούν με καχύποπτα βλέμματα καταδικάζοντας το καθεστώς του Μπατίστα. Ο επιχειρηματίας Εντελμίρο Σαργάτς και η οικογένειά του ακολουθούν το μεταναστευτικό ρεύμα που τους οδηγεί μέχρι το Μαϊάμι. Με φόντο το παραθαλάσσιο τοπίο της Φλόριντα, ο Εντελμίρο τρέφει τη νοσταλγία του για την Αβάνα με αντιεπαναστατικά όνειρα, ενώ η αισθησιακή και ατίθαση γυναίκα του βυθίζεται στη λήθη του αλκοόλ και των ναρκωτικών. Ο γιος του Χουλιάν αγωνίζεται να προσαρμοστεί σε μια νέα κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα, περνώντας από την οργή και τα ερωτηματικά μιας αντιδραστικής εφηβείας στην ωριμότητα μιας ανήσυχης ενηλικίωσης. Ο Χουλιάν αμφισβητεί, αντιδρά, υπομένει, ονειρεύεται, ερωτεύεται και συγκρούεται με την Εμα, τη δυναμική κι οργισμένη αντικαστρική δικηγόρο. Ο συγγραφέας σκιαγραφεί μια περιθωριακή κοινωνία που ζει κάτω από το βάρος μιας ψεύτικης ελπίδας, μιας χίμαιρας που ενώνει τους ονειροπόλους και τα θύματα με τους προδότες και τους επαναστάτες.
..
..
* O Eduardo Manet γεννημένος στην Κούβα, απέκτησε τη γαλλική υπηκοότητα το 1979. Άνθρωπος του θεάτρου και του κινηματογράφου είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς μυθιστοριογράφους στη Γαλλία, με πολλά βραβεία και διακρίσεις στο ενεργητικό του. Το 1996 βραβεύθηκε με το βραβείο Interallie για το βιβλίο του "Κουβανέζικη ραψωδία" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μοντέρνοι Καιροί.
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..

11 Μαΐ 2012

Cuba Libre

..
..


..
..
..
..
..
..
..
..
ΥΓ: "Toποθετημένο στις αρχές του Ισπανοαμερικανικού πολέμου, το «Cuba Libre» είναι ένα συγκλονιστικό ταξίδι στην καρδιά και στην ψυχή της κουβανέζικης επανάστασης πριν από εκατό χρόνια. Μόλις τρεις μέρες μετά τον καταποντισμό του αμερικανικού θωρηκτού «Μέιν» στο λιμάνι της Αβάνας, ο Μπεν Τάιλερ φτάνει στην πόλη με ένα κοπάδι άλογα κάλυψη για το φορτίο όπλων που μεταφέρει για λογαριασμό των Κουβανών ανταρτών. Η πρώτη του μέρα στην Αβάνα δίνει το ρυθμό στην ξέφρενη κούρσα που θα ακολουθήσει... Η Αμερική ετοιμάζεται να κηρύξει τον πόλεμο στην Ισπανία, οι Κουβανοί έχουν ήδη αρχίσει το δικό τους πόλεμο και οι ήρωες του βιβλίου προσπαθούν να βρουν τη θέση τους μέσα σε αυτόν ξεκινώντας ο καθένας το δικό του ταξίδι αναζήτησης της ελευθερίας, της δόξας, του έρωτα αλλά και σαράντα χιλιάδων δολαρίων που ανήκουν σ' έναν πλούσιο Αμερικανό ιδιοκτήτη φυτείας.."
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..

10 Μαΐ 2012

Poulet aux prunes..

..
..

..
..
..
..
..
..
..
..
..
ΥΓ: "Το “Κοτόπουλο με Δαμάσκηνα” σίγουρα είναι ένας ύμνος σε όλους όσους ένα πάθος αποτελεί νόημα της ζωής τους και είναι ικανοί να την σπαταλήσουν μόνο για αυτό. Είναι σίγουρα μια ωδή στους ανθρώπους που συμφιλιώνονται με τον πόνο και τον μετουσιώνουν σε δημιουργία προσδοκώντας οι μελωδίες τους,τα ποιήματα τους ακόμα και οι λιχουδιές που ετοιμάζουν να βρουν εκείνον που αποτελεί πηγή έμπνευσής τους και να τους χαρίσουν λίγες στιγμές ευχαρίστησης ή ακόμα καλύτερα απόλαυσης. Είναι μια ταινία για αυτούς που οι μεγάλοι έρωτες δεν τους προσπερνούν τόσο εύκολα αλλά τα αγαπημένα τους πρόσωπα γίνονται δύο άγρυπνα μάτια που τους καθοδηγούν, τους δείχνουν το επόμενο βήμα και χωρίς να το καταλάβουν το παρελθόν σημαδεύει με το πιο ξεχωριστό αλλά και περίεργο τρόπο κάθε στιγμή του μέλλοντος. Για όλους εκείνους που η απόσταση δεν αποτελεί τροχοπέδη για τον έρωτα τους άλλα αντίθετα ένας τρόπος ενδυνάμωσης αφού κουβαλούν πάντα ένα κομμάτι από τον άλλο".

..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..

1 Μαΐ 2012

Του Κουτρούλη ο γάμος...

..
..
..

..
..
..
..
..
Χρειάζεται παιδεία άραγε, για να γίνει κάποιος υπουργός; "'Όχι δα!" απαντά ο Στροβίλης. "Λοιπόν τι άλλο δύσκολον χρειάζεται", διερωτάται ο Κουτρούλης.. 

"Υπόκρισης και δόλος, και αλωπεκή,
και τέχνη, κ' αγυρτεία, και σοφίσματα,
και υπουλότης, κ' υποσχέσεις σκοτειναί,
και λέξεις διφορούμεναι και δίστομοι, 
να λέγουν ναι και όχι να υπονοούν, 
και όρκοι με μια θύρα απ' πίσω των,
και δοκησισοφία και εγωισμός.."
..
..

..
..


"Το δυστύχημα είναι ότι αυτά που διακωμωδούνται διογκωμένα φλερτάροντας όχι μόνο με την αττική κωμωδία (υπάρχει και αριστοφανικής προέλευσης Παράβαση) αλλά και με την μολιερική (ιδίως στο τέλος που ο παρ’ ολίγον κατά φαντασία υπουργός τιμωρείται από το νόμο), επιβιώνουν άφθαρτα ως το πολιτικό πανηγύρι του 2012. Ιδού ένα μικρό δείγμα: Όταν ο δαιμόνιος υπηρέτης Στροβίλης (απόλαυση ο Μανώλης Μαυροματάκης), αναβιώνοντας όπως θα ήθελε και ο Ραγκαβής μαζί με τον Κουτρούλη τους αχώριστους αριστοφανικούς αφέντες και δούλους, ερωτάται από το αφεντικό του με το αγωνιώδες (υπαρξιακό) ερώτημα: «Πώς να φερθώ; Πώς να φανώ ως υπουργός;», απαντά: «Αυτό, αυθέντη, σε ιδρώνει το αυτί; Τόλμην πολλήν και αρκετήν αναίδειαν, και μη σε μέλλει. Λάλει ως να ήξευρες εις όσα δεν ηξεύρεις. Και δογμάτιζε εις όσα ούτε εννοείς. Και σούφρωνε τα φρύδια. Και φοβέριζε. Και ύβριζε και θα σε εκλάβουν υπουργόν εξαίσιον». Σας θυμίζει τίποτα;"

..
..
..
..
ΥΓ: Μέχρι τις 13 Μαίου στο "Εθνικό Θέατρο". Εξαιρετικός ο Νίκος Καραθάνος.
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..

Related Posts with Thumbnails