8 Μαΐ 2013

Άρης Ρέτσος - Σοφοκλέους Αντιγόνη























ΥΓ: Δες το blog του Άρη Ρέτσου κι εδώ τι έγραψε ο ίδιος για τη ζωή του..





















Η συμφορά της εποχής που έχει πιάσει και τους νέους και δεν το έχουν καταλάβει είναι πόσο έχει μπει στο DNA τους το design mind control. Δεν είναι μόνο ότι είναι ελεγχόμενα όλα στο κεφάλι τους, αλλά έχουν και ένα σχήμα. Είναι τραγικά πρόσωπα σήμερα, γιατί δεν ξέρουν πού ακριβώς ζουν. Κάνουν ποδήλατο και πάνε σε όλα αυτά τα events και τις προβολές και δεν κάθονται να σκεφτούν: πώς πηγάζει αυτή ελευθερία με τόση δυστυχία γύρω; ›Έχω βρει μια ωραία εξίσωση. Όλα πάνε καλά, καλύτερα, χάλια. Από τη στιγμή που ανέβηκε ο μέσος όρος με τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο κόσμος βρήκε δουλειά, αλλά δεν υπήρξε όραμα. Ο καθένας έκανε ό,τι του κατέβαινε και πήγαμε στο καλύτερα. Και ξαφνικά βρεθήκαμε στο χάλια. Δεν μπορέσαμε να πάμε στο ευρωπαϊκό, στο τέλεια, οπότε πήγαμε στο χάλια. ›Οι Έλληνες δεν είναι αμόρφωτοι. Είναι αλαλούμ και συντηρητικοί. Έχουν έναν τουρκομπαροκαμερικάνικο τρόπο ζωής, και δεν υπάρχει καμία σωτηρία από αυτόν. Και οι νέοι στην αρχή ενθουσιάζονται, λες και κάνουν το αγροτικό τους. Μετά επιστρέφουν στο ίδιο. Αυτό θα νικήσει στο τέλος και ό,τι άλλο μας επιβάλει η Ευρώπη. Δεν θα γίνει καμία αλλαγή, αν δεν υπάρξει ατομική δουλειά. Η συλλογική δουλειά απέτυχε γιατί δεν υπήρξε ατομική. Οι νέοι πρέπει να συγκρουστούν, να πάρουν θέση, ν' αγαπήσουν τον δρόμο τους και τον εαυτό τους. Αυτό λέει και ο Ρεμπώ. Να μην περιθωριοποιηθούν. Να περιθωριοποιηθεί ο άσχετος, ο βλάκας. Δεν πρέπει να υπάρξει παθητική, θυματική κατάσταση σε αυτούς που ψάχνονται. Να μην σκέφτονται πως οι πολλοί έχουν το δίκιο. Να το σκεφτούν στα πενήντα, όπως εγώ. Βέβαια, εγώ γυρνάω δεξιά και αριστερά μου και λέω «ποιοι πολλοί, αφού μόνος μου είμαι». Πηγή: www.lifo.gr
Η συμφορά της εποχής που έχει πιάσει και τους νέους και δεν το έχουν καταλάβει είναι πόσο έχει μπει στο DNA τους το design mind control. Δεν είναι μόνο ότι είναι ελεγχόμενα όλα στο κεφάλι τους, αλλά έχουν και ένα σχήμα. Είναι τραγικά πρόσωπα σήμερα, γιατί δεν ξέρουν πού ακριβώς ζουν. Κάνουν ποδήλατο και πάνε σε όλα αυτά τα events και τις προβολές και δεν κάθονται να σκεφτούν: πώς πηγάζει αυτή ελευθερία με τόση δυστυχία γύρω; ›Έχω βρει μια ωραία εξίσωση. Όλα πάνε καλά, καλύτερα, χάλια. Από τη στιγμή που ανέβηκε ο μέσος όρος με τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο κόσμος βρήκε δουλειά, αλλά δεν υπήρξε όραμα. Ο καθένας έκανε ό,τι του κατέβαινε και πήγαμε στο καλύτερα. Και ξαφνικά βρεθήκαμε στο χάλια. Δεν μπορέσαμε να πάμε στο ευρωπαϊκό, στο τέλεια, οπότε πήγαμε στο χάλια. ›Οι Έλληνες δεν είναι αμόρφωτοι. Είναι αλαλούμ και συντηρητικοί. Έχουν έναν τουρκομπαροκαμερικάνικο τρόπο ζωής, και δεν υπάρχει καμία σωτηρία από αυτόν. Και οι νέοι στην αρχή ενθουσιάζονται, λες και κάνουν το αγροτικό τους. Μετά επιστρέφουν στο ίδιο. Αυτό θα νικήσει στο τέλος και ό,τι άλλο μας επιβάλει η Ευρώπη. Δεν θα γίνει καμία αλλαγή, αν δεν υπάρξει ατομική δουλειά. Η συλλογική δουλειά απέτυχε γιατί δεν υπήρξε ατομική. Οι νέοι πρέπει να συγκρουστούν, να πάρουν θέση, ν' αγαπήσουν τον δρόμο τους και τον εαυτό τους. Αυτό λέει και ο Ρεμπώ. Να μην περιθωριοποιηθούν. Να περιθωριοποιηθεί ο άσχετος, ο βλάκας. Δεν πρέπει να υπάρξει παθητική, θυματική κατάσταση σε αυτούς που ψάχνονται. Να μην σκέφτονται πως οι πολλοί έχουν το δίκιο. Να το σκεφτούν στα πενήντα, όπως εγώ. Βέβαια, εγώ γυρνάω δεξιά και αριστερά μου και λέω «ποιοι πολλοί, αφού μόνος μου είμαι». Πηγή: www.lifo.gr
Η συμφορά της εποχής που έχει πιάσει και τους νέους και δεν το έχουν καταλάβει είναι πόσο έχει μπει στο DNA τους το design mind control. Δεν είναι μόνο ότι είναι ελεγχόμενα όλα στο κεφάλι τους, αλλά έχουν και ένα σχήμα. Είναι τραγικά πρόσωπα σήμερα, γιατί δεν ξέρουν πού ακριβώς ζουν. Κάνουν ποδήλατο και πάνε σε όλα αυτά τα events και τις προβολές και δεν κάθονται να σκεφτούν: πώς πηγάζει αυτή ελευθερία με τόση δυστυχία γύρω; ›Έχω βρει μια ωραία εξίσωση. Όλα πάνε καλά, καλύτερα, χάλια. Από τη στιγμή που ανέβηκε ο μέσος όρος με τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο κόσμος βρήκε δουλειά, αλλά δεν υπήρξε όραμα. Ο καθένας έκανε ό,τι του κατέβαινε και πήγαμε στο καλύτερα. Και ξαφνικά βρεθήκαμε στο χάλια. Δεν μπορέσαμε να πάμε στο ευρωπαϊκό, στο τέλεια, οπότε πήγαμε στο χάλια. ›Οι Έλληνες δεν είναι αμόρφωτοι. Είναι αλαλούμ και συντηρητικοί. Έχουν έναν τουρκομπαροκαμερικάνικο τρόπο ζωής, και δεν υπάρχει καμία σωτηρία από αυτόν. Και οι νέοι στην αρχή ενθουσιάζονται, λες και κάνουν το αγροτικό τους. Μετά επιστρέφουν στο ίδιο. Αυτό θα νικήσει στο τέλος και ό,τι άλλο μας επιβάλει η Ευρώπη. Δεν θα γίνει καμία αλλαγή, αν δεν υπάρξει ατομική δουλειά. Η συλλογική δουλειά απέτυχε γιατί δεν υπήρξε ατομική. Οι νέοι πρέπει να συγκρουστούν, να πάρουν θέση, ν' αγαπήσουν τον δρόμο τους και τον εαυτό τους. Αυτό λέει και ο Ρεμπώ. Να μην περιθωριοποιηθούν. Να περιθωριοποιηθεί ο άσχετος, ο βλάκας. Δεν πρέπει να υπάρξει παθητική, θυματική κατάσταση σε αυτούς που ψάχνονται. Να μην σκέφτονται πως οι πολλοί έχουν το δίκιο. Να το σκεφτούν στα πενήντα, όπως εγώ. Βέβαια, εγώ γυρνάω δεξιά και αριστερά μου και λέω «ποιοι πολλοί, αφού μόνος μου είμαι». Πηγή: www.lifo.gr
›Η συμφορά της εποχής που έχει πιάσει και τους νέους και δεν το έχουν καταλάβει είναι πόσο έχει μπει στο DNA τους το design mind control. Δεν είναι μόνο ότι είναι ελεγχόμενα όλα στο κεφάλι τους, αλλά έχουν και ένα σχήμα. Είναι τραγικά πρόσωπα σήμερα, γιατί δεν ξέρουν πού ακριβώς ζουν. Κάνουν ποδήλατο και πάνε σε όλα αυτά τα events και τις προβολές και δεν κάθονται να σκεφτούν: πώς πηγάζει αυτή ελευθερία με τόση δυστυχία γύρω; ›Έχω βρει μια ωραία εξίσωση. Όλα πάνε καλά, καλύτερα, χάλια. Από τη στιγμή που ανέβηκε ο μέσος όρος με τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο κόσμος βρήκε δουλειά, αλλά δεν υπήρξε όραμα. Ο καθένας έκανε ό,τι του κατέβαινε και πήγαμε στο καλύτερα. Και ξαφνικά βρεθήκαμε στο χάλια. Δεν μπορέσαμε να πάμε στο ευρωπαϊκό, στο τέλεια, οπότε πήγαμε στο χάλια. ›Οι Έλληνες δεν είναι αμόρφωτοι. Είναι αλαλούμ και συντηρητικοί. Έχουν έναν τουρκομπαροκαμερικάνικο τρόπο ζωής, και δεν υπάρχει καμία σωτηρία από αυτόν. Και οι νέοι στην αρχή ενθουσιάζονται, λες και κάνουν το αγροτικό τους. Μετά επιστρέφουν στο ίδιο. Αυτό θα νικήσει στο τέλος και ό,τι άλλο μας επιβάλει η Ευρώπη. Δεν θα γίνει καμία αλλαγή, αν δεν υπάρξει ατομική δουλειά. Η συλλογική δουλειά απέτυχε γιατί δεν υπήρξε ατομική. Οι νέοι πρέπει να συγκρουστούν, να πάρουν θέση, ν' αγαπήσουν τον δρόμο τους και τον εαυτό τους. Αυτό λέει και ο Ρεμπώ. Να μην περιθωριοποιηθούν. Να περιθωριοποιηθεί ο άσχετος, ο βλάκας. Δεν πρέπει να υπάρξει παθητική, θυματική κατάσταση σε αυτούς που ψάχνονται. Να μην σκέφτονται πως οι πολλοί έχουν το δίκιο. Να το σκεφτούν στα πενήντα, όπως εγώ. Βέβαια, εγώ γυρνάω δεξιά και αριστερά μου και λέω «ποιοι πολλοί, αφού μόνος μου είμαι». Πηγή: www.lifo.gr
›Η συμφορά της εποχής που έχει πιάσει και τους νέους και δεν το έχουν καταλάβει είναι πόσο έχει μπει στο DNA τους το design mind control. Δεν είναι μόνο ότι είναι ελεγχόμενα όλα στο κεφάλι τους, αλλά έχουν και ένα σχήμα. Είναι τραγικά πρόσωπα σήμερα, γιατί δεν ξέρουν πού ακριβώς ζουν. Κάνουν ποδήλατο και πάνε σε όλα αυτά τα events και τις προβολές και δεν κάθονται να σκεφτούν: πώς πηγάζει αυτή ελευθερία με τόση δυστυχία γύρω; ›Έχω βρει μια ωραία εξίσωση. Όλα πάνε καλά, καλύτερα, χάλια. Από τη στιγμή που ανέβηκε ο μέσος όρος με τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο κόσμος βρήκε δουλειά, αλλά δεν υπήρξε όραμα. Ο καθένας έκανε ό,τι του κατέβαινε και πήγαμε στο καλύτερα. Και ξαφνικά βρεθήκαμε στο χάλια. Δεν μπορέσαμε να πάμε στο ευρωπαϊκό, στο τέλεια, οπότε πήγαμε στο χάλια. ›Οι Έλληνες δεν είναι αμόρφωτοι. Είναι αλαλούμ και συντηρητικοί. Έχουν έναν τουρκομπαροκαμερικάνικο τρόπο ζωής, και δεν υπάρχει καμία σωτηρία από αυτόν. Και οι νέοι στην αρχή ενθουσιάζονται, λες και κάνουν το αγροτικό τους. Μετά επιστρέφουν στο ίδιο. Αυτό θα νικήσει στο τέλος και ό,τι άλλο μας επιβάλει η Ευρώπη. Δεν θα γίνει καμία αλλαγή, αν δεν υπάρξει ατομική δουλειά. Η συλλογική δουλειά απέτυχε γιατί δεν υπήρξε ατομική. Οι νέοι πρέπει να συγκρουστούν, να πάρουν θέση, ν' αγαπήσουν τον δρόμο τους και τον εαυτό τους. Αυτό λέει και ο Ρεμπώ. Να μην περιθωριοποιηθούν. Να περιθωριοποιηθεί ο άσχετος, ο βλάκας. Δεν πρέπει να υπάρξει παθητική, θυματική κατάσταση σε αυτούς που ψάχνονται. Να μην σκέφτονται πως οι πολλοί έχουν το δίκιο. Να το σκεφτούν στα πενήντα, όπως εγώ. Βέβαια, εγώ γυρνάω δεξιά και αριστερά μου και λέω «ποιοι πολλοί, αφού μόνος μου είμαι». Πηγή: www.lifo.gr

Related Posts with Thumbnails