3 Νοε 2013

Σινεμά ο Παράδεισος: Μέρος Ζ






Σήμερα σκέφτηκα να σας γράψω την ταπεινή γνώμη μου για μερικές ταινίες που αφορούν υπαρκτά πρόσωπα και είδα τους τελευταίους μήνες. Η πρώτη αφορά τη Hannah Arendt κι είναι απ' τις ταινίες που εμένα μου άρεσαν πολύ και που θεωρώ ότι μεταφέρει το μήνυμα με τον τρόπο που αρμόζει.

"Όταν η φιλόσοφος και πανεπιστημιακή καθηγήτρια Χάνα Άρεντ διατύπωσε τις απόψεις της σχετικά με το Ολοκαύτωμα με αφορμή τη Δίκη Άιχμαν, και μίλησε για πρώτη φορά για την «κοινοτοπία του κακού», ο κόσμος δεν ήταν ακόμη έτοιμος για αυτές. Η ιδέα της εξάλλου ότι πίσω από εγκληματίες όπως ο Ναζί Άιχμαν (ο οποίος είχε αναλάβει την οργάνωση της μεταφοράς εκατομμυρίων Εβραίων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης) δεν κρύβονταν μια συνεπής ιδεολογική στάση, αλλά μια ανικανότητα να σκεφτούν για τον εαυτό τους και μια τάση να ακολουθούν διαταγές χωρίς σκέψη, ήταν άκρως προκλητική για το κοινό αίσθημα που ακόμη προσπαθούσε να συνέλθει από τις φρικιαστικές περιπτώσεις που είχαν αποκαλυφθεί μερικά χρόνια πριν. Η Άρεντ, όμως, τόλμησε να πάει κόντρα στις στερεοτυπικές απεικονίσεις και κραταιές απόψεις, και διατύπωσε με θράσος σχεδόν μια επαναστατική εναλλακτική οπτική που την κατέστησε στόχο δριμείας κριτικής ακόμη και από στενούς της φίλους. Η ταινία της Μαργκαρίτα Φον Τρότε σκιαγραφεί την περίοδο εκείνη, τα τέσσερα χρόνια πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από την δίκη Άιχμαν, και τη συγγραφή του επίμαχου άρθρου" (περισσότερα εδώ).








Τη συγκεκριμένη ταινία την βρήκα λίγη από κάθε άποψη. Άνευρη, αδύναμη σκηνοθετικά, με πολλά στερητικά άλφα γενικά. Φιλότιμη η προσπάθεια, αλλά.. Αν σας ενδιαφέρει βέβαια, δείτε την για να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα. Γούστα ειν' αυτά.
 
"Πρόκειται για το Summer in February, μια πραγματική ιστορία αγάπης στις αρχές του 20ου αιώνα, στη σχολή καλών τεχνών Newlyn, η οποία άνθισε στην Κορνουάλη της Αγγλίας, όπου μια κοινότητα καλλιτεχνών είχε εγκατασταθεί στην περιοχή προσελκυσμένη από την ομορφιά του τοπίου, τη γραφικότητα του χωριού και την φθηνή διαβίωση. Ανάμεσά τους ο εκρηκτικός ζωγράφος Alfred Munnings (Dominic Cooper), ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους ζωγράφους της Βρετανίας, ο οποίος ερωτεύεται την επίδοξη καλλιτέχνιδα Florence Carter-Wood (Emily Browning) που επίσης την ερωτεύεται ο Gilbert Evans (Dan Stevens) ένας γαιοκτήμονας της περιοχής. Λίγο πριν ξεσπάσει ο Α’ παγκόσμιος πόλεμος στο μαγευτικό τοπίο της Κορνουάλης οι τρεις πρωταγωνιστές θα ζήσουν μια ιστορία αγάπης και προδοσίας" (περισσότερα εδώ").






Ο Renoir είναι απ' τους ζωγράφους που ξεχωρίζω και παρακολούθησα με μεγάλο ενδιαφέρον την σχετική ταινία του Gilles Bourdos, της οποίας τη μουσική έχει γράψει ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συνθέτης Alexandre Desplat. Η ταινία αφηγείται τις τελευταίες μέρες ενός μεγάλου ζωγράφου. Τα πρώτα βήματα στην τέχνη ενός μεγάλου σκηνοθέτη. Και την ξεχασμένη ιστορία της γυναίκας που βρέθηκε ανάμεσά τους. Αξίζει να διαβάσετε τη συνέντευξη του σκηνοθέτη εδώ. Προσωπικά εκτός των άλλων, λάτρεψα τη φωτογραφία της. 
























Related Posts with Thumbnails