16 Μαΐ 2014

Τόλμησα.



Ξέρεις κάτι; Οι περισσότεροι άνθρωποι γεννιούνται ετοιμοθάνατοι. Και ξεψυχούν κάθε μέρα στη διαδρομή σπίτι - δουλειά. Βολεμένοι, αδιάφοροι, αφυδατωμένοι από κάθε πάθος. Δίνουν τσιγκούνικα κομματάκια του εαυτού τους, αλλά ποτέ τίποτα ολόκληρο. Κι άλλοι... Άλλοι τολμούν, περνάνε όρια, παίρνουν ρίσκα, σπάζουν, σκορπίζονται, πορεύονται με το πολύ τους. Κι όποιος αντέξει. Κι όποιος τους αντέξει...







Κάπως έτσι σκέφτηκα πως έζησε κι εκείνη μετά απ' όσα διάβασα. Για όσο...  Αλλά έζησε. Η "Τερέζα" μου κράτησε καλή συντροφιά κι ο Φρέντυ Γερμανός γράφει για να μας την συστήσει: "Αν με ρωτούσε κάποτε ο Θεός τι έκανα κάτω στη γη, θα του απαντούσα: Τόλμησα". Η Τερέζα που τόλμησε. Κι αυτό, πόσοι μπορούν να το πουν; Η Τερέζα, που γνώρισε τον Πικάσσο, τον Ίωνα Δραγούμη, τον ντ' Αννούντσιο, τον Κοκτώ, τον Βενιζέλο, τον Μουσσολίνι, τον Κεμάλ και βέβαια τον Έρνεστ Χέμινγουαίη. Καταραμένοι μερικοί έρωτες; Ίσως. Αλλά τουλάχιστον έρωτες... Κι οι έρωτες, είπαμε, είναι για τους ζωντανούς. Γιατί να κάψουν τους ετοιμοθάνατους; 














15 Μαΐ 2014

Τίποτα...







Και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι
και δεν παίρνει τίποτα ο ένας απ’ τον άλλον.
Γιατί ο έρωτας είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν.
Γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν από τη στιγμή
που βρίσκουν μια θέση στη ζωή των άλλων.
Kαι τότε κατάλαβες γιατί οι απελπισμένοι
γίνονται οι πιο καλοί επαναστάτες.
Και μένουμε ανυπεράσπιστοι ξαφνικά, σαν ένα νικητή
μπροστά στο θάνατο ή ένα νικημένον αντίκρυ στην αιωνιότητα...



Τάσος Λειβαδίτης (απόσπασμα απ' τη Συμφωνία αρ. 1)





















14 Μαΐ 2014

...














Κάθομαι στη βεράντα κι αγναντεύω
σιωπηλός.
Ανόρεχτη που 'ναι η ματιά μου.
Απ' τις ταράτσες
κεραίες με κοιτάζουνε βουβές.
τέντες πληκτικά κατεβασμένες,
σαν την ψυχή μου.

Χρίστος Λάσκαρης 


















Related Posts with Thumbnails