skip to main |
skip to sidebar
Διάβαζα που λες αυτό εδώ το άρθρο για το σεξ και τους πρωτεργάτες του 1821 και μου 'ρθε στο μυαλό αυτό που γράφει ο Ισαάκ
Μπάσεβιτς Σίνγκερ, στο βιβλίο του "Εχθροί, μια ερωτική ιστορία" (εκδ. Καστανιώτης, μτφ: Βασίλης Αμανατίδης):
“Η
αλήθεια είναι πως όσο κι αν υποφέραμε,
χωρίς να μπορούμε να ξέρουμε αν θα 'μαστε
ζωντανοί την επόμενη μέρα ή ακόμη και
μετά από μία ώρα, την αγάπη την
χρειαζόμασταν. Τη γυρεύαμε περισσότερο
από παλιά, που όλα ήταν εντάξει. Άνθρωποι
ξάπλωναν σε καταφύγια ή σε σοφίτες,
πεινασμένοι και ψειριασμένοι, αλλά
φιλούσε ο ένας τον άλλον, πιάνονταν από
το χέρι. Ποτέ δεν φανταζόμουν πως οι
άνθρωποι μπορούν να βγάλουν τέτοιο
πάθος, κάτω από τέτοιες συνθήκες".