2 Σεπ 2014

Λισσαβώνα...







Να σπείρετε, να σπείρετε τον σπόρο
Στους παλιούς μου κήπους.
Ω σας μιλώ για μια ιδανική, μια ολοζώντανη σειρήνα,
Του αφρού και των καρπών της νύχτας ερωμένη
Τρίζουν οι τροχαλίες των αστερισμών, καθώς βαθείς σαν τα πηγάδια
τον ύπνο και τη γη με τα κλήματα και μαργαρίτες πλημμυρίζουν.
Θα πάμε στη Λισσαβώνα, βαριά ψυχή, χαρούμενη καρδιά,
Να κόψουμε από τους κήπους που κάποτε είχα μπελαντόνα.
Ναι σας μιλώ για μια σειρήνα ιδεώδη, ζωντανή,
όχι για τη φιγούρα που ‘χει στην πλώρη σκαλιστεί,
αλλά για ένα πλάσμα που από σάρκα έχει φτιαχτεί,
Ζωντανό και ακόρεστο.
Εσύ που τίποτε δεν συγχωράς,
Χαρούμενη καρδιά, βαριά ψυχή,
Σειρήνα από την Λισσαβώνα,
Κοκκινομάλλα λέαινα που καιροφυλακτείς.
Ω σας μιλώ για μια ολοζώντανη, ιδανική σειρήνα
Που ζούσε κάποτε
Στην Λισσαβώνα.
Φυτέψτε, φυτέψτε σπόρο
Στους κήπους που κάποτε ήσαν δικοί μου...



Robert Desnos, "Siramour" (απόσπασμα), μτφ: Μ. Λαϊνά, Ποίηση του 20ου αιώνα, "Ελληνικά Γράμματα"







ΥΓ:  "Μέσα στη νύχτα υπάρχουν τ’ αστέρια κι η ζοφώδης της θάλασσας κίνηση, τα ποτάμια, τα δάση, οι πόλεις, τα χόρτα, οι πνεύμονες εκατομμυρίων κι εκατομμυρίων πλασμάτων.

Μέσα στη νύχτα υπάρχουν τα θαύματα του κόσμου.

Μέσα στη νύχτα δεν υπάρχουν φύλακες άγγελοι αλλά υπάρχει ο ύπνος.

Μέσα στη νύχτα υπάρχεις εσύ.

Μέσα στη μέρα επίσης..."
















Related Posts with Thumbnails